Ik wou weten hoe de verhouding van haar en echtgenoot Rudi tot de Beerninks in De Heurne was, mede doordat ik in 1986 naamgenoten uit de U.S.A.die op zoek waren naar hun roots in De Heurne, Sandi & Ron Beernink, afkomstig uit de staat Nebraska, woonplaats Omaha ontmoet heb. Zij waren nazaten van Hendrik Willem Beernink & Johanna Heideman,zij was afkomstig uit Suderwick (BRD). Hendrik Willem vertrok in 1868 naar de U.S.A. en ging wonen in de staat IOWA.
Hendrik Willem en Johanna Heideman
met hun kinderen:
Staand: Simon - John - Henri - Rueben Zittend: Ella - H.W.- Johanna - J.H. - Hattie
Op deze foto staan: Sandi - Ron - Ben - Oom Johan (Bruur) Karel en Henk Beernink
Hier onder zie je een schema hoe wij staan t.o.v. H.W. Beernink in I O W A U.S.A. Uitgegaan van Severijn Beernink 1808 - 1869. Zoals je kunt zien waren mijn Over-over Grootvader Jan Willem en Hendrik Willem broers.
Uit dit overzicht kun je zien dat zij al een generatie verder zijn dan wij hier in Nederland, dat komt doordat daar vroeger op zeer jonge leeftijd werd getrouwd.
Links ontbrekende jaartallen H.J.B. 1873-1916 / B.M.B. 1906/1984 / B.W.B. 1943 -
Hier boven de groepsfoto van 300 Beernink's met als stamhuis Rentinckskamp in Varsseveld
in oktober 1990
Naamgenoot Hans Beernink een broer van Rudi, heeft in 2 jaar tijds uitgezocht welke Beerninks hun stamhuis in Varsseveld hadden. Naar aanleiding hiervan is een grote reünie georganiseerd in Zaal Bruggink te De Heurne, waar ongeveer 300 naamgenoten aanwezig waren in oktober 1990. Vanuit Amerika waren aanwezig Mr.Roy Beernink en dochter Nancy Scott-Beernink. Hij was jaren bezig geweest om alles uit te zoeken en nu was het plaatje ook voor hem compleet. Aan deze ontmoeting hebben wij tot aan zijn overlijden in 2004 prettige kontakten overgehouden en nu noch met zijn dochter Nancy, inmiddels ook al 84 jaar en andere nazaten in Cedar Grove, Wisconsin en Omaha in Nebraska. Toen we Mr.Roy Beernink leerden kennen wij hij al 85 jaar en zijn dochter Nancy 60 jaar.
Roy Beernink - Ben - Nancy Scott-Beernink - Anneke
Tijdens hun bezoek maakte ik een opmerking - over 2 jaar komen wij je opzoeken - in Milwaukee. Zijn antwoord als toen "Daar houden we je aan". Toen had ik wel een probleem, een vliegreis naar Chicago regelen was geen probleem, maar dan kwam het, hoe verder vanaf Chicago? Dit probleem had ik hun voorgelegd in december 1991, en tot mijn verrassing was hun antwoord, dat regelen wij wel en maak geen zorgen hierover.
Even een beetje voorgeschiedenis hoe Mr. Roy Beernink bij de reunie kwam, hij was al jaren bezig geweest om het uit te zoeken, zelfs al in 1972 hier geweest, maar kwam er toen niet helemaal uit, dankzij Hans Beernink is hij het precies te weten gekomen.
Severijn Beernink 1808 - 1869 en Hendrik Jan Beernink 1820 - 1883 waren broers, De 1ste vertrok naar De Heurne in 1850 en zijn broer omstreeks 1847 naar de U S A. Later laat ik een overzicht zien hoe wij staan t.o.v. Mr. Roy Beernink en ook nog Ivan Beernink.
In februari 1992 ontvingen we een brief hoe ver we waren met onze plannen voor de reis in juni, dus het werd definitief dat we zouden gaan. Ik had al veel doorgenomen met collega Karel Baayens over wat wel of niet mogelijk was en waar we overal aan moesten denken.
Hier onder volgt ons reisverslag van de onvergetelijke reis naar de U.S.A. met een tussenstop in New York. van 12 juni tot en met 4 juli 1992.
Vrijdag 12 juni vertrokken we om ca 9.30 u richting Amsterdam Airport (Schiphol) waar we om 13.15 u zouden vertrekken, toen was het nog een uur van te voren inchecken. Helaas begon het al goed, toen we in het toestel zaten waarmee we zouden vertrekken kregen we te horen een uur vertraging wegens drukte boven de Noordzee. Vliegduur ca 7.30 u
We kwam om ca 3.50 uur U.S.A. tijd ofwel 10 min voor 10 's avonds NL tijd. Wanneer je met een rolstoel door de Douane moet kun je dat allemaal regelen en hoef je niet in de rij te staan. Ze komen je halen en leiden je door Douane heen via een speciale doorgang. In Amerika is bijna heel veel rolstoel vriendelijk. De eerste dag is er één van bijna 24 uur!. Na aankomst ga je naar je hotel, inchecken, opfrissen en dan heb je weer in een klein Dinertje onder het genot van muziek de dag doornemen.
Op 13 juni zijn we met ons 3 en ( Wij en collega Karel Baayens ) naar het W T C center gegaan met de Yellow Cabs ( Taxi )
n
Op 13 juni 1992 hebben we "Open Air" op de Twin Tower gestaan, zo iets vergeet je nooit meer. Een geweldige belevenis met prachtige vergezichten.
Hier links zie de "Twins" zoals ze daar genoemd werden in 1992. Hoogte ca. 412 meter. Op de Noorder Toren was een promenade dek, daar kon je van alles kopen. Op de 107 e verdieping was een observatiedek met prachtige uitzichten
We hadden geluk dat het dak open ging en konden via een roltrap omhoog, heel uniek en daarom volgen hier enkele vergezichten genomen vanaf de Noordelijke Twin Tower, waar we in de open lucht stonden op ca. 412 meter hoogte. Hoogte - 1350 voet is 412 m
Op de linker foto zie een tweetal bruggen: de 1ste is de "Ruebling-" en de 2e is "Brooklyn Bridge"
Rechts zie je minuscuul op een eiland in de Hudson Bay "Het Vrijheidsbeeld" staan, hier lijkt het nietig, maar is in werkelijkheid ook ruim 100 meter hoog en kan bezocht worden.
Hier nog een foto vanaf de "Tower". de auto's lijken op Dinky Toys.
Zaterdagmiddag de 13e zijn Karel en Anneke naar de Body shop en Macy's geweest om wat te winkelen. terwijl ik lag te slapen van al het vermoeiende lopen van 's morgens. In die tussentijd was er ook nog een kamerbrand geweest waar ik totaal niets van gemerkt heb. Maar Anneke en Karel mocht niet naar binnen voordat alle rook verdwenen was en hebben meer dan 2 uur buiten staan wachten voordat ze weer naar binnen mochten.
Zondag de 14e hebben we ons rustig gehouden en waar we op de pier nog een poosje in de zon hebben gelegen en ook nog wat winkelen in een Shopping Hall, daar was ook een winkel waar je het hele door kerstartikelen kon kopen.
Zondag de 14e hebben we ons rustig gehouden en waar we op de pier nog een poosje in de zon hebben gelegen en ook nog wat winkelen in een Shopping Hall, daar was ook een winkel waar je het hele door kerstartikelen kon kopen.
's Middag werden we al om 3 uur naar het vliegveld gebracht ( La Guardia ) waar ons vliegtuig om 5 uur zou vertrekken naar Chicago, helaas we hadden voor de 2e keer vertraging wegens heftig onweer boven Chicago, 's avonds om half 8 waren kwamen we aan op O'Hare, waar Mr. Roy Beernink ons al stond op te wachten.
Vanaf Chicago is het ongeveer 2 uur rijden naar Milwaukee ( Greenfield ) waar Roy in een appartement met zorg woonde. Toen we aan kwamen was het al bijna 10 uur 's avonds, nog even koffie drinken en naar bed.
Op weg naar Milwaukee, de omgeving is daar wat heuvelachtig, je ziet daar graan en ook mais omdat Wisconsin een staat is waar veel vee wordt gehouden.
De 15e hebben we ons 's morgens rustig gehouden om bij te komen van een vermoeiend maar schitterend weekend in New York met collega Karel Baayens. We zijn tegen de middag samen met Roy B naar zijn zuster Esther die in de buurt woont (Dousan) gereden, zij was al 90 jaar en ook nog helder van geest hebben daar de stamboom bekeken die door was gemaakt vanaf de tijd dat Hendrik Jan was vertrokken naar Amerika, Roy kon nog zeggen dat zijn Grootvader uit Varsseveld kwam.
In de namiddag hebben we nog gezwommen in het zwembad daar in het appartementen complex aanwezig een daar knapten we wel van op, was heerlijk en ontspannend
Severijn en Hendrik Jan waren broers, Hendrik Jan vertrok in 1847 naar de U S A en Severijn in 1850 naar De Heurne. Hun gezamelijke voorouder was Jan Willem Beernink
( 1766 - 1836 )
Dinsdag 16 juni 1992 hebben we een bezoek gebracht Arthur Spanjar, die woont Stoughton Wi.
Hij handelt in Antiek, old timers, had er al een electrische auto staan, zeer oud, en alles wat er op zijn pad kwam. heeft veel weggehaald uit Europa en dat werd verscheept via Bruntink in Dinxperlo.
Hij bewoonde met zijn vriendin, die op dat moment niet aanwezig was een aardig stulpje, dat vol stond met antiek. Dit stond op een grondstuk van ca. 3 ha.
De 15e hebben we ons 's morgens rustig gehouden om bij te komen van een vermoeiend maar schitterend weekend in New York met collega Karel Baayens. We zijn tegen de middag samen met Roy B naar zijn zuster Esther die in de buurt woont (Dousan) gereden, zij was al 90 jaar en ook nog helder van geest hebben daar de stamboom bekeken die door was gemaakt vanaf de tijd dat Hendrik Jan was vertrokken naar Amerika, Roy kon nog zeggen dat zijn Grootvader uit Varsseveld kwam.
In de namiddag hebben we nog gezwommen in het zwembad daar in het appartementen complex aanwezig een daar knapten we wel van op, was heerlijk en ontspannend
Severijn en Hendrik Jan waren broers, Hendrik Jan vertrok in 1847 naar de U S A en Severijn in 1850 naar De Heurne. Hun gezamelijke voorouder was Jan Willem Beernink
( 1766 - 1836 )
Links ontbrekende jaartallen H.J.B.1873 - 1916 / B.M.B 1906 - 1984 / B.W.B. 1943 -
Dinsdag 16 juni 1992 hebben we een bezoek gebracht Arthur Spanjar, die woont Stoughton Wi.
Hij handelt in Antiek, old timers, had er al een electrische auto staan, zeer oud, en alles wat er op zijn pad kwam. heeft veel weggehaald uit Europa en dat werd verscheept via Bruntink in Dinxperlo.
Hier zie je oude koekblikken en miniaturen die hij verzameld had
Hij bewoonde met zijn vriendin, die op dat moment niet aanwezig was een aardig stulpje, dat vol stond met antiek. Dit stond op een grondstuk van ca. 3 ha.
.jpg)
.jpg){kind=small}
Een heel leuk visite kaart van 'n echten Dinxpersen
Van hieruit zijn we naar de Wisconsin Dells gegaan, helaas begon het te regenen, ondanks dat hebben we leuke boottocht gemaakt, het is onvoorstelbaar hoe dit allemaal ontstaan is door de tijden heen.
Helaas was tijdens de boottocht geen mogelijkheid mooie foto's te maken, alles wat we gezien hebben is niet te begrijpen.
Helaas was tijdens de boottocht geen mogelijkheid mooie foto's te maken, alles wat we gezien hebben is niet te begrijpen.
Van hieruit zijn we naar Barraboo gegaan en hebben het wereldcircus museum bezocht, waar alles wat bij een circus hoort in miniatuur is nagebouwd. Het was prachtig om zoiets te zien, we waren helaas te laat voor een circus voorstelling die daar op het terrein aan de gang was. E4en reden voor hun om ons gratis binnen te laten.
Een prachtig overzicht van een circus van wat er allemaal bij komt kijken.
Op het terrein van Barraboo met de grote circustent op de achtergrond
17 juni 1992.
Op deze morgen hebben we de voor bereiding getroffen voor een autorit naar Chicago in de namiddag, de nodige bagage weer ingepakt omdat we niet eerder dan 29 juni weer in Milwaukee terug zouden zijn.
's Middags omstreeks half 2 zijn we vertrokken uit Greenfield/Milwaukee naar Chicago - 't Hampton Inn Hotel - waar ons Walter Scott ons zou ophalen om gezamenlijk verder te rijden naar hun woonplaats Piper City in Ilnois.
Onderweg naar Chicago hebben we een verschrikkelijk noodweer mee gemaakt, het werd pikkedonker, de straatlantaarns gingen vanzelf aan, hebben een tijdje onder een viaduct staan wachten tot het wat minder werd. Helaas was dat maar eventjes en het regende en woei weer net zo hard als voor de stop, tot aan Chicago toe. Daar hebben we Walter Scott ontmoet en maar gewacht tot het weer wat rustiger werd. Om ca. 4 u is Walter dan maar gaan rijden richting Piper City, een plaatsje in de middle of nowhere.
Toen we 's avonds om half 7 waren aangekomen, begroette ons Nancy hartelijk en vertelde ons dat er een tornado was getrokken over Wisconsin en Illnois, daar hebben wij onderweg van Milwaukee - Chicago gelukkig maar een staartje meegekregen. Dit kregen we in oktober 1992 bevestigd van Koert Spanjar die ons in De Heurne heeft bezocht. Deze tornado was vlak langs het huis van Arthur Spanjar, die in Stougthon Wis. woont getrokken en 't dorp Barneveld was volledig verwoest.
Op Donderdag 18 juni zijn Nancy & Anneke naar een afscheidsparty geweest van de kerk, in Rantoul een plaatsje in buurt van Piper City. Een mede lid ging verhuizen naar een andere plaats.
Zo te zien was dat voor hun wel een gezellige morgen met de dames onder elkaar
Wij, Walter - Roy en ik hebben toen een militair vliegveld bezocht waar ook veel old timers waren.
.jpg)
Een fraaie oldtimer
Na de middag zijn we met zijn allen naar Champaign geweest, daar hebben we voor het eerst William (Bill) Ruesink ontmoet op zijn Universiteit. Hij was wel verrast met ons bezoek, wij hebben hem het é.é.à. uitgelegd dat we vlak bij het stamhuis van hun voorouders wonen in De Heurne, hij is daar midden 80 er jaren op bezoek geweest. Maar ook dat er via mijn Grootmoeder B.W. Beernink-Westendorp ( Meister Beerndshuus) een link naar de Ruesinks is.
Haar Grootvader was Antonie Ruesink. Hieronder een foto van hem, volgens Bill de oudste foto van een Ruesink.
1808 - 1874
Hier onder het visitekaartje van Bill Ruesink en de Universiteit
.jpg)
Op vrijdag 19 juni zijn we 's morgens naar Gilman geweest en daar hebben we een Nederlandse (Anneke Christoffels) bezocht, zij is ook dominee en bevriend met Nancy Scott-Beernink. We hebben een poos lekker zitten kletsen, in de midde of nowhere nederlands praten is ook wel eens leuk.
We hebben ook een fotogfraaf bezoek in Gilman omdat ik problemen had met de camera (nieuwe) met transporteren van de foto's, helaas daar was niets aan te doen. Dit was verschrikkelijk balen.
's Middag hebben we samen met Nancy & Walter goede kennissen van hun bezocht de Fam. Gibb, die in totaal 320 ha landbouwgrond hebben waarop ze mais en soja verbouwen. Tevens hebben ze fokkoeien voor vlees produktie - De Angus Koe, ze hebben eigen stieren voor de K.I.
Zulke borden kwamen pas veel later in \onze omgeving
Mr Gibb - Walter - Anneke - Ben - Nancy - Roy Beernink
Hier onder de enige fabriek van Piper City, voor het vermeerderen van zaden.
Zaterdag 20 juni 1992 hebben we mijn broer Karel gebeld om hem te feliciteren met zijn verjaardag, hun tijd was toen om 20.30 u in de avond. Bellen van uit Piper City was niet zo
makkelijk, andersom vanuit Holland veel makkelijker en dat in al 1992.
Die dag kwamen ook in de namiddag de dochters van Nancy & Walter, met hun aanhang op bezoek. Het was een gezellige kennismaking met hun en we hebben de kinderen een mok gegeven met hun eigen naam erop, dat vonden ze wel grappig", "Special Made"
Hier onder een leuke foto waar we met z'n allen
opstaan en hiernaast een speciale foto Vader - Dochter.
Helaas is Karen op een veel te jonge leeftijd overleden
en is Dan door een tragisch ongeval ook overleden
Zo zie maar weer net als in NL heeft ook in U S A elk
huisjes zijn kruisje
Achteraan: ................................ Roy - Kevin en Dan.
Midden: ..................................... Karen - Anneke met Kelly en Ben
Voor: ......................................... Rachel - Nancy met Calvin
Tegen de avond hebben we BBQ gehad ofwel zoals zij het noemen picknicken met o.a.
bruine bonen i.e. saus, hamburgers, frankfurters, koolsla ( typisch U S A kenmerk) en aardappelsalade en rauwkost.
Op zondag 21 juni heeft het zelfs nog op sommige plaatsen in de buurt nog gevroren. hier in Piper City was het 7°. 's morgens moesten Nancy & Walter voo0rgaan in hun kerk in Piper City. Na afloop hebben we buiten nog gezellig met een aantal mensen staan/zitten te praten,
zoiets zie nu hier weer na afloop - koffiedrinken -
Na de lunch hebben we weer de koffers ingepakt voor de reis met de auto naar Omaha in de staat Nebraska, zo'n 800km rijden en voor 95% de Highway 80 die door der staat IOWA loopt.
Deze Chevrolet Stationwagen had er al bijna 200.00 Miles opzitten ofwel 320.000 Km.
Hiermee zijn we naar Omaha in Nebraska gereden, we hadden voor 90% Highway 80, om ca. 15.00 n.m. reden we Missisippi brug over en waren we in de staat IOWA en gaan door over IOWO river naar de plaats Amana - hier zijn van oorsprong veel Duitse pioniers geweest - een rust pauze gehouden en wat gegeten er was ook een shop bij waar het hele jaar kerstmis is. Hierna zijn we doorgereden tot Newton, waar we hebben overnacht in een Days Inn Motel.
Hier boven kaart waar een deel van Highway 80 op staat naar Nebraska
Een verbeterde versie van een plaggenhut, in zulke hutten woonden de eerste pioniers, die van uit NL naar het Nieuwe Land vertrokken, het was toen echt keihard werken
Hier onder één van de fraaie vergezichten die we gezien hebben onderweg naar Omaha
Hier zien we de brug waarover we de staat Nebraska binnenreden, de Missouri rivier
Dit zie je bij ons niet meer, daar nog heel gewoon wegens de enorme afstanden. Is niet te vergelijken met Nederland, daar woont men honderden km's uit elkaar.
22 juni - Vandaag vertrokken we om ca 9 u weer richting Nebraska naar de plaats Omaha waar naamgenoten wonen wiens roots in De Heurne liggen sinds 1868, toen Hendrik Willem
Beernink vertrok naar der U.S.A. en zich vestigde in de staat I O W A. Het zijn nazaten van zijn zoon Simon. Om ca half twee waren we bij Ron & Sandi's huis aan 12.614 N street in Omaha. Een plaats met ca 1.000.000 inwoners en een universiteit met meer dan 15000 studenten.
Ron - Ben - Anneke - June en Roy Beernink
Nathan - Henk (twins)
en Jenny
Tijdens ons verblijf in Omaha hebben wij steeds overnacht bij Don & June Beernink, zij hadden een appartement waar alles gelijkvloers was
Op dinsdag 23 juni zijn we samen met Don & June en Roy 'smorgens om 9 uur vertrokken naar Sioux Center, maar 3 uur rijden. In deze plaats ligt de boerderij waar Hendrik Willem Beernink en Johanna Heideman zijn begonnen in 1872, Hij is de Overgrootvader Don & Vernon Beernink. Vernon Beernink staat nog aan het roer van de boerderij, maar wil deze t.z.t. overdragen aan zijn 2 zonen Mark en Brad, die in de buurt wonen.
Bij Vernon en Donna Beernink hebben we kennis gemaakt met enkele nazaten van Hendrik Willem via zijn zoon Simon en kleinzoon William. O.a. Fam W. Hulstein-Beernink - Eugene & Hermina Beernink en tenslotte Grace van der Berg-Beernink, 92 jaar!
De laatst genoemde heeft de geschiedenis van Hendrik Willem's leven in de U.S.A. zoveel opgeschreven en een aantal bijzondere voorvallen. Helaas zijn deze in het Engels, misschien dat ik deze ooit probeer te publiceren, omdat een deel van de geschiedenis van families die in 1847 en 1868 zijn vertrokken naar het Nieuwe Land, zoals dat toen genoemd werd.
Hier onder een foto tijdens het bezoek, waar ik Vernon, dat deel van de Stamboek wat in mijn bezit is, laat zien aan hem hoe we familie van elkaar zijn en hoe de lijnen lopen vanaf het begin in ca. 1700 in Varsseveld. Op deze foto zie ook Grace van de Berg - Beernink, zij was verbaasd hoe het kon dat dit in ons bezit is gekomen.
Grace - Ben - Vernon - Roy achter hem en een kleinzoon van Vernon & Donna
Op deze foto zie je: Roy - Anneke - Ben - Donna en Vernon Beernink
We zijn tot ongeveer half 6 gebleven en weer op weg gegaan naar Omaha, maar hebben onderweg weer een stop gemaakt in Sioux City, een plaatsje waar je, net als Orange City, duidelijk nog de Hollandse invloeden kon zien, zie onderstaande foto. Dit plaatsje hebben we op de heenweg aangedaan voor lunch stop en hebben daar gekeken op een Begraafplaats waar je bijna alleen maar Nederlandse namen tegen kwam, zoals het graf van Hendrik Willem en Johanna Wilhelmina Heideman, echter hun namen worden niet genoemd alleen maar Vader 1842 - 1925 en Moeder 1842 - 1938.
De typische Hollandse gevels In Orange City
Het familiegraf van Hendrik Willem Beernink in Sioux Center
Die avond waren we pas weer 's avonds om 21.00 uur weer in Omaha, in die tijd was de maximum snelheid 65 mile p.u ofwel 105 km op de Highway en op de andere wegen vaak nog wat lager. Het was voor een prachtige maar wel vermoeiende dag geworden.
De woensdag 24 juni hebben we ons maar de hele dag rustig gehouden, eerst maar de attenties overhandigd aan de kinderen van Ron & Sandi, speciaal hand gemaakte mokken met hun eigen naam er op.
Gezellig kletsen June - Nancy - Roy in Omaha
Fraaie variant op een Familiewapen Beernink en Hanenburg
Na de koffie hebben we samen met Ron aan Sightseeing gedaan in Omaha en natuurlijk winkelen in een zeer groot Winkelcentrum met 2 verdiepingen, zoiets zag je die tijd nog niet. Nu is er in Bocholt - Arkaden - vergeleken met toen in Omaha een mini.
Dit geeft een verpletterende indruk wanneer je zoiets ziet
Het was een genot om hier rond te kijken, een geweldige omgeving, zoiets moet je'n keer mee maken. Hier hebben we toen leuke T shirts gekocht en geluncht in Casio's restaurant.
Op deze foto zie je het deel van een Militaire vligbasis, waar alle old timers staan geparkeerd.
In Omaha ligt een Militaire vliegbasis, wanneer er een oorlog wordt opgestart, zoals in 1991 om Koeweit te bevrijden, dan worden hier alle voorbereidingen getroffen. Eén telefoontje van het Witte Huis in Washington is voldoende om een oorlog op te starten
Een prachtige kaart van Omaha bij nacht
Donderdag 25 juni moesten we vroeg opstaan i.v.m. het vertrek naar Denver, na het ontbijt bij Don en June, heeft Ron ons naar het vliegveld Eppley gebracht, waar ons vliegtuig U.A. nr 277 om 10.40 u. zou vertrekken. Voor reizigers met een handicap, zijn in de vertrekhal speciale stoelen gereserveerd, als je daar op zit komen ze je ophalen en brengen je naar de plaats in het vliegtuig. Dat was de hele reis overal prima geregeld, echt van huis tot huis.
We vliegen over de staat Nebraska naar de staat Colorado, waar we in de hoofdstad Denver om ca. 11.15 u landen, nadat we met nog een ander vliegtuig ongeveer 10 minuten hebben moeten wachten, voordat we toestemming kregen om de landing in te zetten. Het raar om te zien dat achter ons nog een vliegtuig was, dat ook geen toestemming had.
Nancy en Walter stonden ons reeds op te wachten, nadat we de koffers weer hadden opgehaald, zijn we met ons allen - Nancy & Walter - Roy - en wij met de hun auto naar Colorado Springs gereden, waar we de luchtmachtbasis van de United Airforce hebben bezocht. Hier krijgt met officieren opleiding en tevens vlieglessen om militaire voertuigen te besturen. In het bezoekers centrum hebben we informatie verzameld over Colorado Springs.
Hier een prachtig zicht op U.S. Airforce Academy met Academy Cadet Chapel
Toen we onderweg waren van Denver naar Colorado Springs was het koud, het regende hard en het hagelde zelfs nog een klein beetje, er lag al een dikke laag langs de weg. Eerst maar een motel gezocht om een beetje bij te komen en overleggen van wat zullen we nog gaan doen.
Garden of the Gods, ligt aan voet van Pikes Peak, een ca. 4300 m hoge berg.
Dit worden wel de Siamese tweeling genoemd, deze zijn onvoorstelbaar groot, zoiets is niet te bevatten. Je begrijpt alleen maar wanner je het werkelijk gezien hebt.
Hier onder een foto waarbij Anneke staat bij een rotsformatie, De Stoomboot, heel nietig, net een lilliputter.
Het is onvoorstelbaar wast we daar gezien, helaas werkte het weer niet mee. En het plan was ook om de volgende dag naar de top van de Pikes Peak te gaan. Van hieruit zij n we terug gereden naar Manitou Springs, waar we in een restaurant gegeten hebben en om bij te komen van de vermoeienissen van een indrukwekkende dag.
Zomaar een aardigheidje tussen door, overnachtingsmogelijk zijn er in overvloed, zelfs al aangepaste kamers voor mindervaliden.
Vrijdag 26 juni, vandaag zouden we naar de Pikes Peak, als dat mogelijk is en de pas niet afgesloten voor het autoverkeer, je kunt ook met een treintje naar de top gaan. Maar met de auto is natuurlijk veel interessanter, van wege de vele bochten. De afstand naar de top is 19 mijl ofwel 30km omhoog.
's Morgens om 8 uur was het stralend weer en de pas was geopend, maar er zou onderweg nog wel modder op de weg kunnen liggen, wegens hagel, regen en sneeuw! van de vorige dag. Inderdaad halverwege de top waren ze aan het modder en sneeuw schuiven, gelukkig ging verder alles voorspoedig en bereikten om ca 9.30 u de top, bij een temperatuur van ca - 4° en in de sneeuw.
Een mooie belevenis, in de zomer van 1992 i.d. sneeuw bij -4° en een stralend zonnetje erbij en wel op 4.301 m hoogte.
Hier boven de bevestiging van het informatiecentrum dat je er met de auto geweest bent
Hier boven een 2 tal foto's van de Pikes Peak, links de weg terug en rechts de top i .d. sneeuw
Hier zijn al weer halverwege op de terugweg
Wij zijn ongeveer een uur op de top geweest en hebben er koffie gedronken en info materiaal gekocht voor het plakboek, dat gemaakt zou worden. Toen we om half 11 weer terug reden konden we bij een stop halverwege al weer zien dat de top weer verdween in de wolken, een goed uur later waren we alweer beneden, waar een zeer aangenaam zonnetje scheen bij een tempertatuur van ruim 25°, een verschil van bijna 30°! Het was echt van, is een mogelijkheid om naar de top te komen, direct doen, anders kan het te laat zijn en iets moois gemist.
Aan het eind van deze dag zijn we naar Denver gegaan, waar een hotel gezocht hebben. Hier hebben we 2 dagen overnacht in het Clarion Hotel.
Op zaterdag 27 juni hebben we een leuke dagtocht gemaakt door een ander deel van Rockies,
Denver - Boulder - Nederland - Loveland - Greely en terug naar Denver. Hier onder zie je een leuk Info centrum Boulder en een naambord van de plaats Nederland ca 7500 inwoners, waar geen enkele Nederlandse naam meer voorkomt. We nemen aan dat deze naam is ontstaan ten tijde van de Gold Rush midden 1800.
Deze info bus stond zo maar ergens langs de weg
Hier onder het naambord NEDERLAND met ongeveer
7500 inwoners, maar geen enkele Nederlandse naam i.h.
telefoonboek gevonden.
In the Middle of Nowhere in de Rockies tussen Nederland en Loveland
Hier boven een overzicht op een kaart rond om Denver, waar op zo ongeveer staat aangegeven welke tocht wij zaterdags gemaakt hebben, het plaatsje Nederland is rood onderstreept. Was een echte tocht door het ruige Rocky gebied, naar Greely. Hier hebben een neef van Mr. Roy Beernink opgezocht, ze zijn samen opgegroeid in Milwaukee, zijn voorouders kwamen ook uit Nederland, zij lieten ons nog een kleine statenbijbel zien van 1875.
Het was jammer dat op deze dag het weer ons in de steek liet, vaak miezerde het een beetje of het bleef bewolkt en daar was het helaas minder aangenaam, dan met een zonnetje.
Hier onder een 2 tal foto's gemaakt met de camera van Nancy in de Denver Zoo, waar we ons zondags er een rustige dag van gemaakt hebben.
Na de middag hebben we een bezoek gebracht aan het Nat. Historisch museum en daarna hebben we in het Imax theater nog een film bekeken op een scherm van 25 x 15 m. over Antartica, het was net alsof de beelden op je af kwamen. Gelukkig was weer aangenaam met een zonnetje en 27° en dat voelt wel zo prettig aan.
In de namiddag zijn we met ons allen naar La Quinta hotel vertrokken dat dicht bij het vliegveld Appleton lag, van waar wij, Roy - Anneke en ik, maandagmorgen weer naar Chicago zouden vertrekken. Walter en Nancy gingen weer terug naar Piper City, maar deden op de hun terugweg nog enkele gebieden aan.
Maandag 29 juni vertrokken we na het ontbijt naar 't vliegveld - Stapleton -. Hier hebben we afscheid genomen van Nancy & Walter Scott - Beernink en hun bedankt voor alles wat ze voor ons gedaan hebben, dat is eigenlijk onbetaalbaar.
We hebben bijna 1 1/2 week met Nancy & Walter opgetrokken en hebben samen veel plezier gehad.
vliegveld Stapleton waar een toestel klaar staat voor vertrek
Wij vliegen nu met een D C 10 welke afgeladen vol was, max. 300 passagiers, en vertrokken om ca. 11 uur en de landing op Chicago o'Hare was om ca 14 uur. Nadat we de bagage opgehaald hadden bracht een taxibusje naar Hampton Inn hotel, hier had Roy zijn auto geparkeerd, toen we op 17 juni werden opgehaald door Walter Scott in Chicago.
Om ca. 17 uur waren we weer in Greenfield, een onderdeel van Milwaukee, eens zelfstandig, zo als b.v. Mequon.
Op dinsdag 30 juni hebben we eerst 's morgens heerlijk een half uurtje gezwommen in het zwembad dat in het appartementencomplex zat, hadden we ook op maandag en woensdag gedaan toen we bij Roy waren, hij een gastenverblijf afgehuurd. Dat zwemmen was heerlijk ontspannen, zo konden we bijkomen de drukke tijd in Omaha - Denver.
Hier was een vol automatische lift aanwezig, die je zo kon bedienen met het in en uit het water komen. De lift in Ulft voor het mindervalide zwemmen viel hierbij in 't niet.
Daarna hebben we samen met Roy boodschappen gedaan in een groot winkelcentrum, daar hadden ze toen al een soort mini scooter waarmee ik gereden heb door de winkel, dus daar waren ze ons al weer mee voor.
Hier onder enkele foto's van dat winkelcentrum, dat wel wat aan de buitenkant lang van Milwaukee.
Hier is een Jumbo niks bij, zelfs niet in Winterswijk, zoiets moet je eens gezien hebben.
Zelfs wij vallen hier niet op
Dit waren net als in ons land ook hele bouwwerken, waar aandacht aan besteed werd
De eerste watertoren van Milwaukee is nu een monument.
Wij staan bij het bord waar de geschiedenis ervan
beschreven staat
Hier aan de linkerkant, waar ooit eens huizen stonden, heeft Hendrik Jan zijn kleermakers zaak gehad. Hier werden ook huizen afgebroken t.b.v. van uitbreiding wegennet, hier is ook al 3 hoog.
We moest natuurlijk ook nog af en toe wat cash money hebben voor de laatste dagen
Op 1 juli zijn 's morgen eerst naar Oostburg gegaan waar een nicht een zomerhuisje heeft aan het Michigan Meer, daar hebben we gezellig aan het strand zitten te kletsen.
Lake Michigan kan zelfs in een zeer strenge winter dichtvriezen, dat hebben we gehoord van Koert Spanjar
Hierna hebben we het herinneringsmonument bezocht, dat in de nabijheid van het meer staat, waar in 1847 de Phoenix met man en muis is vergaan, er was slechts één overlevende, Gerritje Oberink, geboren in Lintelo, zij is later gehuwd met Hendrik Jan Beernink. Alle`5 kinderen die geboren zijn, overleden op zeer jonge leeftijd. Waarom zij later uit elkaar gegaan zijn, is niet bekend, misschien door psychische problemen van haar, omdat zij als enige de verschrikkelijke ramp heeft overleefd?
Het monument ter herinnering aan de Scheepsramp van 1847, waarbij 200 Nederlanders om kwamen
Hendrik Jan hertrouwde met Johanna Hagens, uit dit huwelijk zijn 9 kinderen geboren, 2 zijn jong overleden en 2 zijn niet getrouwd geweest.
Zoon Simion Samuel 1867 huwde Anna C Toussaint, uit dit huwelijk zijn 6 kinderen geboren, 2 zonen en 4 dochters. Zoon Oliver overleed op 4 jarige leeftijd. Zoon Roy 1905, huwde Evelyn Mae Coy. Hij kon nog zeggen, mijn grootvader Hendrik Jan kwam uit Varsseveld.
Hendrik Jan, die in 1847 naar Amerika vertrok en Severijn, die in 1850 naar De Heurne ging waren broers. daar ligt de familieband met Roy Beernink.
Hier gaan we op weg naar Cedar Grove. waar we Ivan & Eith Beernink zullen ontmoeten en nog andere personen met Roots in Nederland
In deze omgeving zijn ook veel boeren bedrijven met veel koeien
Bij de Familie Ivan & Edith hebben we een lunch gehad met meerdere mensen die roots hadden in Nederland, zoals Dhr Voskuil, afkomstig uit Aalten, hij kon nog dialect praten en Mark Brill, wiens moeder een Beernink was. Hij kon praten al de beste, en heeft een vervoersbedrijf. Het was erg gezellig om met hun te kletsen.
Zo te zien was het een gezellige boel
Een aardig visitekaartje van M Brill
Anneke - Edith - Ivan - Ben Beernink
Wij nemen afscheid van Ivan & Edith, en hebben haar extra blij gemaakt met een 2 tal lepels van Dinxperlo, omdat bijzondere lepeltjes sparen haar hobby was. Je ziet hier de echte Hollandse geraniums volop bloeien.
Hieronder volgt een overzicht van onze relatie naar hun toe. Jan Wm Beernink 1766-1836 is onze gezamenlijke voorouder
Op terug weg gaan we langs bij Koert Spanjar, die werkte bij een autobedrijf in Menomee Falls. Hij woont in Mequon/Milwaukee.
Samen met Koert Spanjar
Ik heb daar in de hand het nummerbord van zijn motor, daar krijgt men elkaar een nieuwe van de belastingen. Men mag zelf 5 letters kiezen. Dus was het voor hem DNXPR.
Hier onder het bedrijf waar in 1992 Koert Spanjar werkte
Donderdag 2 juli hebben we het rustig aangedaan omdat het gisteren een drukke dag was geweest, 's morgens eerst even zwemmen. Na het ontbijt zijn we met Roy naar zijn vriendin Kay gegaan, daar koffie gedronken en daar na hebben we met ons vieren eerst de Holy Hill bezocht die op een heuvel lag. Helaas konden we niet met de lift i.d. toren omdat het slecht weer was geweest, de omloop was te gevaarlijk glad. Anders hadden we een nog mooier uitzicht gehad, dan nu vanaf de Heuvel rondom de kerk.
De Holy Hill die op een heuvel staat
 |
Hier staan op de omloop die om de kerk heen stond, hadden ook een redelijk uitzicht, maar van uit de toren was nog veel meer te zien geweest.
|
 |
|
Hier zie je ongeveer de tocht die we nog op 2 juli gemaakt in de Milwaukee Area
De laatste avond hebben we gezellig met ons vieren de laatste avond gevierd in Clemont Manor in Greenfield samen met Roy en Kay en hebben nog gezellig zitten te kletsen.
De afwas hoort erbij na afloop van het Diner, met hun 3 en aan het werk, met vele handen gaat het vlug
Op 3 juli hebben we voor het laatst nog weer even gezwommen voordat we aan de terugreis begonnen in Milwaukee, een schitterende belevenis, geen hulp nodig te hebben om in bad te komen.
In het geheel hebben we ongeveer 6 keer gezwommen in dit bad, dat bij het appartementencomplex behoorde en het was elke keer heel ontspannen.
Hier boven onze gastenkamer nr.161, dit was een ruime kamer, hiermee waren de eenpersoons kamers in die in Dr. Jenny niet te vergelijken, veel kleiner en krapper. Ik kon hier met de rolstoel goed uit de voeten.
Natuurlijk moesten er nog de laatste foto's gemaakt worden, hier Roy en Anneke voor zijn appartement nr.153.
Roy en Anneke Anneke bij de ingang "Clemont Manor"
Om half 12 hebben we nog geluncht in het restaurant en daarna de koffers ingeladen en toen opweg gegaan naar Chicago's O'Hare vliegveld, waar ze druk aan het verbouwen waren. Ons vliegtuig zou om half 5 vertrekken.
Roy rijdt de auto uit de grote parkeer garage onder het compex
De koffers worden ingeladen door de bijna 87 jarige Roy Beernink
Op ongeveer half 3 waren we in de vertrekhal van het vliegveld, waar men druk aan het bouwen was en de passagiers nog met bussen naar de vliegtuigtrap werden gebracht. Het was jammer dat ik hier foto's van kon mak3en omdat mijn toestel niet transporteerde. In de tijd dat we weer in Milwaukee waren heb ik het toestel van mijn naamgenoot kunnen gebruiken.
Wij werden met nog een rolstoeler en diens begeleider met de bevoorradingsauto naar het vliegtuig gebracht, waarvan de bak op deurhoogte van het vliegtuig werd gebracht.
Alle andere passagiers stapten aan de rechterkant via de wel bekende trap het vliegtuig in en wij later aan de linkerkant. Heb helaas geen foto kunnen maken van alle bouwwerkzaamheden die volop aan de gang waren en nog enkele jaren zouden duren.
We waren om ongeveer 10 voor 5 U.S.A. tijd in de lucht en het is een rare gewaarworden dat in ca 7 uur tijds van licht (bij vertrek) naar donker en weer licht wordt.
Zaterdag 4 juli kregen we 's morgens om 6 uur NL tijd nog een licht ontbijtje voor dat we om knap 7 uur weer gingen landen op Schiphol, waar het toen nog zeer rustig was. Nadat we de bagage hadden opgehaald samen met de begeleiding, die me vanaf het uitstappen hebben begeleid, toen we buiten kwamen was het ca. 14° en hebben een taxi genomen naar Amsterdam, waar we om ca. acht uur aankwamen op de 1e Helmersstraat 73, daar woonde toen mijn nicht Diny Veldhorst.
Bij haar hebben we eerst gezellig zitten te kletsen en al foto's laten zien die we al hadden laten ontwikkelen en een heerlijk kop koffie hebben gedronken. Noch naar huis gebeld, dat we weer terug waren en op het punt stonden om weer naar De Heurne te vertrekken. Waar we om ca. 12 uur aankwamen.
In de namiddag hebben we Roy Beernink gebeld en hem verteld dat we weer goed en gezond waren aangekomen in De Heurne en hebben hem nogmaals bedankt voor alle goede zorgen die hij samen met zijn dochter Nancy en natuurlijk ook Walter voor het rijden hebben gedaan.
HET WAS DE REIS VAN ONS LEVEN. Dat kan ons niemand meer afnemen.
Voetnoot:
Op 3 juli zijn we 's morgens om 7.30 u U.S.A. tijd opgestaan en je draait eigenlijk continu door en we zijn 's avonds 4 juli om 10.30 weer naar bed gegaan. Tijdens het vliegen slaap je niet echt, je dommelt maar wat, doordat je steeds geroezemoes hoort en blijkbaar kun je het toch volhouden, net als op de heenreis.
Heurnerbosch1832-1913
