donderdag 24 juli 2014

Een B.D.E. en de gevolgen ervan in je verdere leven




Mijn B.D.E. en de gevolgen ervan

Om de gevolgen van een B D E te beschrijven is een verhaal op zich, mede omdat ik er dagelijks op nog verschillende manieren aan herinnerd wordt en dat is voor je doen en laten niet prettig.

 Ik zal proberen zo duidelijk mogelijk te beschrijven hoe het me op een vrijdagavond eind oktober 1997 om ca. 22.10 ’s avonds is overkomen.

 
De dochters waren met hun vriendinnen Jeanet en Ada Koskamp T.V. aan het kijken waar een film op was te zien, zat zelf de krant te lezen en met een half oog ook af en toe even kijken. Ik hoorde Martine nog zeggen - We moeten gaan want om half begint in Ivarca het optreden van de band en het is nog 20 minuten fietsen -. Het meeste hoorde opeens vaag, het was net alsof ik uit de stoel wou glijden en het binnenste van mijn lichaam ( De ziel ) in een donkere koker gleed op weg naar?, het ging maar door, ik kon niets doen, wou het tegenhouden, maar dat lukte niet, het was alsof mijn geest was uitgeschakeld en zag ze met zijn allen, Christien mocht ook mee, voor het eerst, heel vaag nog weggaan, eigenlijk in een waas. Wou in mijn onder bewust zijn nog schreeuwen van, bel de dokter, maar dat lukte niet.
 
Op dat moment werd alles weer normaal en toen Anneke weer in de kamer kwam leek het voor mij net alsof er niets gebeurd was. Hoe lang dat allemaal geduurd heeft weet ik niet – 30 – 60 – 90 -120 seconden? Geen enkel idee, mijn gevoel zegt ergens tussen de 60 en 90 seconden, maar het is gewoonweg gissen ofwel is op dat moment het tijdsgevoel weg.
 
Omdat ik er direct daarna geen lichamelijke nadelen heb ondervonden, denk je er niet meer aan. Maar ook, omdat het een onvoorspelbaar iets was geweest en misschien het niet had kunnen na vertellen, al denk je daar op dat moment niet aan, komt pas veel later.
 
Mede omdat je twee jaar eerder ook al de smerigste beschuldigingen te horen hebt gekregen van je eigen broer, die op dat moment totaal knettergek of krankzinnig was geworden, zou ook kunnen zeggen dat de duivel bezit van hem had genomen. Had er een trauma aan over kunnen houden.

 
Dit waren een tweetal redenen om het ver weg te drukken en hopen dat het geen invloed in je verdere leven zou hebben. Helaas is dat niet gebeurd, daar moet je ook weer mee leren leven.

 Echter na een week of zes merkte ik dat er wel iets gebeurd was in mijn lichaam (hersenen?)

De huid tussen wijsvinger en duim terug zich terug en er is een inham te zien en dat aan mijn rechterhand en de pink kon ook prikkelen, soms minimaal en dan weer veel erger, een doof gevoel en dat had ik daarvoor beslist niet.
 
Op onderstaande foto’s zie je mijn linker en rechterhand, en hier kun je de inham duidelijk zien.

 
 
 
 
Mijn linker hand


                                                             Mijn rechterhand

Sinds die tijd heb ik soms het gevoel, dat het net was als of ze me toen kwamen halen, maar blijkbaar was het een vergissing, omdat het mijn tijd nog niet was?. Ook omdat je niet weet waarom het me opeens zo maar overkwam. Op dat moment is je geest van slag of uitgeschakeld, ik weet het niet hoe ik het anders zeggen moet.

 
In de afgelopen jaren heb ik er op Internet al veel over gevonden en in een aantal kenmerken herken ik me zelf ook wel. Maar omdat ik op 20 mei j.l. in een NCRV-KRO programma “Achter de Voordeur” iemand bezocht werd, die zijn verhaal vertelde over de B D E dat hem was overkomen en dat was nog nogal een heftig verhaal, maar kon het wel begrijpen. Heb toen besloten hier een weblog over te schrijven omdat ik nu bijna dagelijks mee te maken krijg door allerlei minder prettige gebeurtenissen.

 Uit dit programma wil ik een opmerking van hem beschrijven:

Door hartproblemen uit zijn jeugdtijd, die pas zijn verholpen toen hij volwassen was op 23 jarige leeftijd, heeft hij 3 maand in coma gelegen en toen was het net alsof er 3 mooie dames, in prachtig wit, die hem wenkten om naar hun toe te komen, maar hij wou niet en zette zich af, onbewust eigenlijk, ik wil nog leven. Toen hij weer uit de coma was gekomen vertelde zijn zuster hem het volgende:

Zijn moeder had in die tijd een opmerking gemaakt over hem, och, als hij het niet had gehaald, dan heb ik nog altijd 10 kinderen over, dit was als een mokerslag bij hem binnen gekomen. Later in gesprek met een geestelijke, waar hij veel aan heeft gehad, zei deze hem het is eigenlijk - de hel en de hemel - en dat had hem toch een zekere rust gegeven, maar ook dat hij veel gevoeliger was geworden en zijn intuïtie was sterker geworden.

 
Veel uitdrukkingen, in verschillende bewoordingen, gevonden op het internet:

 Ik kan nu ook rustig zeggen dat mijn gevoelsleven ook erg is veranderd en dat is niet prettig voor mij.
 
Het niet begrijpen van je eigen familie, dat zo’n gebeurtenis je leven op z’n kop heeft gezet. Maar ook door de diverse gebeurtenissen die je later zo maar zijn overkomen. Ofwel het overkomt je maar, a.h.w. zomaar even uit het niets, hebben grote invloed op je geest, of je het wilt of niet, en dat is moeilijk steeds weg te drukken.

Het bovenstaande is voor mij erg pijnlijk en verdrietig omdat me vanaf die tijd zo maar veel is overkomen
 
Kerkbezoek hoeft voor mij ook niet meer, ik beleef het geloof op mijn manier. Prettige herinneringen aan de Neuenrade tijd in de 60 er jaren. Veel samen zingen en we zongen daar al veel uit de bundel van Johan de Heer, toen rustte daar nog een taboe op.

 

Door al het gedoe heb ik ook een fotografisch geheugen gekregen, maar kon toen al goed onthouden, ontstaan door mijn werk als Debiteurenbewaker. Daardoor kan ik veel zaken uit het verleden terug kan halen die ik toen niet begreep, omdat mij niets erover verteld werd, maar nu wel.

 Een verhoogde staat van bewust zijn welke veroorzaakt wordt door een ernstig trauma of een andere levens bedreigende gebeurtenis waarin één van helder beschreven karakteristieken aanwezig zijn

 Buiten lichamelijke- en Tunnel ervaring

 Over het eerst genoemde kan ik ook veel schrijven, omdat ik vanaf die een aantal keren zo diep geslapen heb, en van alles beleefde maar kon dan b.v.: goed lopen/wandelen en fietsen, maar altijd was er wel iets aan het eind dat niet klopte, maar meestal was het, waar ben ik of ik ben er weer.

 Slechts één keer iets angstigs meegemaakt, op het nippertje trok me iemand weg, werd toen klaar wakker met zoiets van: gelukkig het is goed afgelopen.

 
Het was wel een heel bijzondere B D E, zo noem ik het maar, echter voor mij een hel doordat mijn ziel in een zwarte tunnel gleed, de rest van het lichaam was ook aan het glijden, ook de tunnel in? Heb niet het witte licht gezien zoals het vaak beschreven wordt door andere personen, die zoiets meemaken.
 

Heurnerbosch1832-1913

 24 juli 2014