De stand om 9.25 u
De stand hier onder om 11.30 u
Hier onder een "kollumn" van H. Eurneman in Dinxpers Nieuws van 5 februari, die ik jullie niet wil onthouden.
Bovensttaande kollumn is een nadenker voor iedereen, die de mentaliteit en de houding kent tussen de plaatsen Aalten en Dinxperlo.
De raadsleden uit het dorp/plaats Aalten zijn sinds 1 januari 2005 in het verleden blijven denken en hangen. Alles moet blijven zoals het was, maar dat komt nu niet meer van pas.
Kan rustig stellen dat mijn Grootvader 1873 - 1916 vooruitstrevender was dan de huidige raadsleden uit het dorp Aalten. Hij was toen al vooruitstrevend en vernieuwend.
Kan hiervan één voorbeeld geven:
Hij de eerste directeur van Zuivelfabriek "Dinxperlo-De Heurne" en dat op 24/25 jarige leeftijd. Toen was er ook al sprake van om melk die ze zelf niet konden verwerken, gezamelijk te leveren aan één afnemer, die het dan zou verwerken. Daar heeft hij nioet aan megedaan, hij de instelling ik kan mij hoeveelheid die we over hebben zelf in de markt zetten. Dat werd hem niet in dank afgenomen dooe de zuivelfabrieken in de directe omgeving.
Bron: Boek Zuivelfabrieken in de Achterhoek van Jos Lansink.
16 februari
Vanmiddag even een rondje gemaakt a.d. Dnxpr Noordkant, waar ik geweest kun je zien a.d. foto's, een echte Dinxperlo-er en De Heurne weten dit wel.
Leuk eigen weggetje
Nostalgische Gevel
Een andere wetenswaardigheid is deze: Volgens Gelderland weer van Omr. Gld was het vandaag de warmste 16 februari ooit, 13,8° in Hupsel, in 1926 was het op deze dag 13.1°.
Onderstaand artikel i.d. Gelderlander is heel interessant
Hier boven de huidige situatie ingegaan 01.01.2005
Op 17 februari j.l. nog een aardig tochtje van van ca. 12 km inn de omgeving en dat bij een temperatuur van 14°
Waar is bovenstaande foto gemaakt?
Dat was een kort overzicht van een tochtje gemaakt in februari, nog nooit eerder gedaan.
25 februari
Op weg naar het Haozenpad
Haozenpad
door 't bosje
langs 't bosje
Op weg naar .......
De Hondeklinke
In de Iemenhorst
Wie weet waar dit is?
Bleikertpad
Wel bekend, zeer lange naam
Zou kunnen zeggen, de grens is dichtbij ?
zo maar ergens gezien
Hagtweg/Boesveldsedijk
weer in Dnxpr.
Al met al een aardig tochtje van ca 16 km door Breedenbroek - De Heurne en het Boesveld
25 februari
De groene grens overgang
Deze keer was het een rondje langs de Duitse grens - 't Hagt en zo door De Heurne
weer richting Dnxpr. een tochtje van ca 12 km.
De barometerstand op 28 februari
3 maart
Hier onder een triest verhaal uit de W.O. II over de Synagoge in Dinxperlo.
1939?
DE AVOND VAN JOM KIPPOER 1942
Ik was een jongen van 10 jaar die in een
Nederlands dorp direct aan de Duitse grens bij het Roergebied aan woonde.
Mijn zuster Edith en ik woonden daar samen met onze oom Max en tante Paula,
onze nicht Ruth en onze neef Alfred die precies een jaar ouder was dan ik.
Mijn oom en zijn gezin woonden in dit
dorp sinds 1935.
Hoewel Dinxperlo maar klein was, had het
een mooie synagoge die ook door de Joden uit de omliggende dorpen werd
bezocht.
Wij mochten niet naar de plaatselijke
school, waar alle Joodse leerlingen van waren weggestuurd. Er was in alle
haast een school ingericht in het nabij gelegen Doetinchem, ongeveer 20
kilometer verder. We moesten hier elke dag heen, deels met paard en wagen en
deels met de bus, waarvoor we speciale toestemming hadden. We moesten de gele
zespuntige ster met het woord Jood op onze kleding dragen. Afgezien daarvan
werden we gelukkig met rust gelaten. Dat was niet het geval in de grotere
plaatsen, zoals Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, waar Joden aan strenge
beperkingen onderworpen waren.
Er was een avondklok, Joden mochten
slechts inkopen doen tussen 2 en 5 uur ‘s middags en dan nog alleen in joodse
winkels. Kosjer slachten was enkele maanden na de bezetting verboden. Joden
mochten geen gebruik maken van het openbaar vervoer en op parkbanken stond
geschreven "Voor Joden en honden verboden". Er waren ook razzia’s
door de Grüne Polizei, die Joden arresteerde en ze naar het doorgangskamp
Kamp Westerbork stuurde, vanwaar ze naar het oosten werden gedeporteerd.
Er waren nachtelijke vluchten van Engelse
bommenwerpers die het Roergebied als doel hadden. Soms werden we getroffen
door bommen die hun doel niet hadden bereikt of belandden resten van
neergeschoten vliegtuigen bij of op ons dorp. Als het niet zo gevaarlijk en
dodelijk was geweest, zouden luchtafweerkogels, de zoeklichten en de
brandende vliegtuigen die de hemel kilometers in de omtrek verlichtten, een
grote "licht- en geluidsshow" hebben opgeleverd.
Dit alles zou een dramatische wending
krijgen op de avond van Jom Kippoer (Grote Verzoendag) in 1942, het Joodse
jaar 5703. Ik ging die avond samen met mijn neef Alfred naar de synagoge voor
de Kol Nidrei-dienst. Oom Max voelde zich niet lekker en kwam niet met ons
mee. De synagoge was vol mannen die de traditionele witte kleding voor Jom
Kippoer droegen. De vrouwen zaten boven op de galerij, zoals in die tijd de
gewoonte was. Plotseling, net toen de voorzanger met het zingen van het Kol
Nidrei was begonnen, rende een jongeman de synagoge binnen en riep: "De
Gestapo is onderweg om alle Joodse mannen te arresteren en ze naar het
concentratiekamp Mauthausen te sturen." De voorzanger staakte zijn gebed
en er was een dodelijke stilte in de synagoge. Er was geen teken van paniek,
maar langzaam, als volgens een eerdere afspraak, trokken de mannen hun witte
gewaden uit. Terwijl de cantor zong, verlieten ze een voor een de synagoge.
Eenmaal buiten zette niemand het op een rennen. Maar door de open deur kon ik
ze snel naar hun huizen zien lopen, langs een omweg en in de schemering
verdwijnend. De voorzanger zette zijn gebed voort, maar al spoedig was er
niemand meer behalve mijn neef, enkele andere jongens en ik. Ik kan mij niet
herinneren een vrouw boven te hebben gezien, zodat zij met hun mannen en
vaders moeten zijn weggegaan. Toen draaide de voorzanger zich naar ons om:
"Gaan jullie alsjeblieft naar huis, ik moet nu vertrekken." Met die
woorden verliet hij de synagoge, samen met ons, en we konden nog juist de
laatste mannen zien die in die in de herfstschemering verdwenen.
Dit was de laatste keer dat er in de
synagoge van Dinxperlo een dienst werd gehouden. De synagoge werd tijdens een
bombardement verwoest. Er is vandaag geen Joodse gemeente meer.
Ik heb nooit meer een lid van de gemeente
gezien. Spoedig na dit "incident" moesten alle Joden op grond van
een bevel het gebied verlaten. De meesten van ons, behalve de weinigen die
konden onderduiken, werden naar Vught, Westerbork en verschillende
concentratie- en dodenkampen gestuurd. Van een gemeente van ongeveer 50 à 60
leden zijn maar 4 overlevenden bekend. Enkele jaren geleden werd er een
monument opgericht tegenover de plek waar eens de synagoge heeft gestaan. Een
gedenkteken voor een verdwenen gemeente, met de namen van alle leden die
tijdens de sjoa werden vermoord. Helaas staan op dit gedenkteken bijna al de
namen van mijn jeugdvrienden in die jaren in Dinxperlo. Meer dan 50 jaar lang
heb ik geen synagoge bezocht voor de Kol Nidrei-dienst op de avond van Jom
Kippoer.
|
Fred
Spiegel (USA)
|
Hier boven zie je de
barometer stand op 4 maart. Geeft nu aan regen en wind, vergeleken met 14 jaar geleden een heel verschil, zie onderstaande foto.
Sneeuw in de Welskerbos op 4 maart 2005
17 maart 2019
Van aovond um 19.00 u un dialectdienst i.d. Dorpskerk, veurganger ds H. Hinkamp ut Lichtenvoorde, met medewarking van zangduo "Alles Andès".
Hieronder kuj al ut e.e.a. zien.
Hier kuj alvast zien waor et aover geet a.s. Zondag aovond. Kuj et manges vast lèzen.
18 maaart
Hieronder Dinxperlo Kerkstraat - Hogestraat omstreeks 1965
en hier onder omstreeks 1977
Hier boven zie je de Hogestraat ook goed en op de achtergrond zie de Rabo Bank.
Dinxperlo 2016 Kerkstraat - Hogestraat
Ooit stond hier villa "De Pol"
Denk dat deze foto gemaakt is in de 30 er jaren v.d. vorige eeuw.
Hier boven een foto zoals "De Pol"er midden/ rind 50 er jaren er uit zag, dit kan ik me nog goed herinneren.
Een
terugblik, nu ik ¾ ofwel 75 jr, van mijn
leven achter de rug heb.
“Genoemd als”
=Samenvatting van invloeden in mijn leven en ontwikkeling=
Begin
met onderstaande tekst, artikel in mijn bezit.
19 augustus 2017, gelezen in Gelderlander
“ Je kunt wel zeggen; laat het verleden nu rusten en kijk vooruit, maar de toekomst wordt
altijd bepaald door je verleden”
Gerda Paas Harreveld
Bovenstaand
is ook van belang geweest in mijn leven en heeft ook grote invloed gehad, al zal
dat voor iedereen verschillend zijn.
1
Grote invloed op mijn leven is geweest dat ik pas in mijn 18e
levensjaar 1961, dankzij Tante Mina, een zuster
van mijn moeder, hoorde waarom ik deze handicap heb en dit goed in mijn oren
geknoopt.
Waarom heeft ze dat zelf niet aan mij kunnen
vertellen??? Oorzaak is mij wel bekend.
2
Ook heb ik eigenlijk een broer/zuster gemist die b.v. 2 jaar ouder was dan ik, had ik met hem/haar kunnen optrekken en
belangrijke tips van haar/hem had kunnen krijgen van hoe je moet reageren. Je
gaat dan nog een aantal jaren samen naar de zelfde lagere school.
3
Ook
van invloed is geweest dat ik niet goed kon leren. Ze hebben me op de M U L O
in Aalten aangenomen, ondanks dat ik een slecht eindrapport had van de Lagere
school. Wat waarschijnlijk onder normale omstandigheden niet gebeurd zou zijn.
Ik heb echt moeten knokken om redelijke cijfers te
halen, maar goed dat ik een klas heb overgedaan, wegens herstel operatie, daar
heb ik later voordeel van gehad, schooljaar 1958/59 in de 2e klas.
Heb toen de daaropvolgende 2 jaar moeten knokken om behoorlijk goede cijfers te
halen en dat is me gelukt. Vooral boekhouden was voor mij niet echt moeilijk. (bewijs
cijferlijst M U L O)
4
Door
de mede-collega’s van de “M.D.” ben ik ook gevormd, omdat je dan hoort hoe het
in de zakenwereld er aan toe gaat, ze hebben ook wel tegen me aan geschopt als
dat nodig was en daar heb ik wel veel van geleerd.
5
Omdat
ik midden/eind 60 er jaren het gevoel kreeg dat ik weer a.d. zijlijn te staan,
mede doordat ik geen dansavonden kon bezoeken i.d. omgeving om contacten te
leggen en wat babbelen met aardige/leuke dames, dat was misschien ook wel een
zwakke kant van mij.
5a Gelukkiger wijze heb ik begin 70 er jaren mijn
echtgenote Anneke leren kennen via ? In die tijd een. voorganger v.h. huidige
Internet daten.
6
In
1976 ( 1 april ) is onze dochter Reina verdronken en je komt thuis van het werk en je ziet al van
ver dat buurman Gerrit Rensink me op stond te wachten, wist direct wat er
gebeurd was, was ook de 1ste mooie voorjaarsdag en de 6e
toen ze begraven is. Het was toen weer verschrikkelijk koud.
7
Dat
we samen, Anneke en ik, 4 geweldige dochters op de wereld hebben, dat heeft op
mij goed gedaan, helaas is daardoor Reina jaren lang naar de achtergrond
geschoven, had ik beter kunnen en moeten doen. Het komt nu wel bovendrijven.
8
Geweldig
dat Martine, haar ( Reina ) laat voort leven, in een mooi “Memoriam”. Positieve invloed. Ze heeft mij
laten merken -Ik ben er ook nog-
9
Dat
in de 90 er jaren misbruik is gemaakt van goedheid en handicap en dat ik er niet
over mag praten, Helaas wordt niet begrepen dat ik anders in elkaar zit dan zij,
ben een gevoelspersoon. Een opmerking dat is geweest en moet je vergeten moet
je nooit zeggen, mag je alleen maar denken.
Heb maar alles van me afgeschreven, ik laat niet over
me heen lopen. Te lang gezwegen en weg gedrukt, dat komt nu naar buiten, het
blijft op de achtergrond mee lopen, of je wilt of niet. Daarom ook onderstaande
tekst.
5 oktober 2017
''Je kunt gevoelens telkens parkeren maar op een
gegeven moment is de parkeerplaats vol.''
|
|
|
Auteur
onbekend
10
De
verschrikkelijke scheldpartij van mijn broer Karel, najaar 1995, vals
beschuldigen, heb hem toen zwijgend
aangekeken met de armen over elkaar en alles goed in mijn geheugen opgenomen. ( En
van me af geschreven )
11
Dan weg weglopen en ook nog een trap na geven: “Oom Bruur zei ook al” (zie
onderstaande tekst)
''Wie op een woedend mens niet woedend reageert,
heeft een overwinning behaald die niet gemakkelijk is.''
|
|
|
Samyutta Nikaya
15 januari 2019 gelezen in Dagelijkse gedachte. En
een echte nadenker voor iedereen.
|
|
|
Toen heb ik gedacht, Karel éénmaal komt de waarheid
aan het licht en je gaat voor de bijl. Hij denkt overal mee weg te komen.
12
Dat
ze ( Henk en Karel ) ons 2 jaar ( 1996-1997) links hebben laten liggen en
opeens, op 1 jan. 1998 stonden Johanna en Karel op de stoep, en moeten doen alsof er niets gebeurd was, dat
hakt er wel in
13
Heb teveel jaren alles moeten weg drukken omdat je er met niemand over kon
praten en dat knapt op een keer, dat gebeurde in 2013.
14
De
zware hersenkneuzing van Anneke in 2007 in het zwembad van Ulft, die kwam uit
het niets, is gelukkig goed afgelopen, maar het is wel kantje boord geweest.
Had nog veel erger kunnen zijn.
15
De prostaat behandeling in 2009, die verschrikkelijk zwaar is geweest voor me,
dat kwam een jaar later naar voren, wist toen al dat buitenaf wonen voorbij
was. Terwijl ik er altijd al rekening mee had gehouden, dat het er eens van zou
komen, dat val je ook niet hard, wanneer je dit in je achterhoofd houd, maar
het komt wel binnen.
16
Toen
wist ik zeker wanneer er iets met mij zou
gebeuren het Anneke moeilijk zou kunnen verwerken, wat er dan allemaal op haar
afkomt, eigenlijk al vanaf 2007, sinds de zware hersenkneuzing van haar, toen
bleek dat ze geen kleine hersenen had, ontstaan tijdens haar geboorte.
17
Drama jaar 2012 en ook eigenlijk ook een deel van 2013 heeft heel invloed
gehad, toen kwam alles naar buiten. 5 maand Antonia heeft heel veel negatieve
invloed gehad op mij, je wordt heel apatisch, het gevoel dat je van de “buitenwereld”
bent afgesloten. Maar ook ging nu weer van alles mis.
Je komt weer thuis in De Heurne en je hebt het gevoel
dat er wat veranderd is. Kon ik nio0et plaatsen ofwel hoe komt dat, omdat zij
door al het gedoe ook zwaar gestrest/overspannen was geworden, hals over de kop
verhuizen, kwam op het verkeerde moment, kon niet anders. Maar kwam op dat moment wel keihard binnen, alles is weer goed gekomen,
al duurde dat wel een tijdje.
Hier past deze opmerking bij: een nadenker. Al
is voor een ieder verschillend
“Het lichaam is gevoelig. Het registreert elke
gedachte en elk gevoel. Gelezen in Dagelijkse Gedachte van 20
april 2017.
18
Had
in 2011 de geest en heb, in één jaar, mijn hele levens geschiedenis
opgeschreven, maar nog niet gecontroleerd op schrijffouten, heb het in 2013
gecontroleerd en ook niets meer aan gewijzigd, een kleine aanpassing
bijgevoegd, uitgeprint en dat mag niet verloren gaan.
19 In 2014-2015 krabbelde ik
langzaam op, het ging beter met me, en dan op 15 augustus 2015 laat je lichaam
je weer in de steek, 4 maand uit de running, en kunt weer opnieuw beginnen met
het opkrabbelen.
20
Zoals ik me nu, maart 2019 voel, gaat het behoorlijk goed, maar uitspraken
gedaan door het Juridisch Loket van 1994/95 “Je zult nooit een eerlijke kans
krijgen” blijven altijd meelopen of je wilt of niet.
Maar ook deze van het Juridisch Loket: “Ze weten
donders goed wat ze gedaan hebben, maar willen het niet meer weten”. Omdat ze
zich verschrikkelijk moeten schamen.
21 Maar
niet meegerekend wat me in oktober
1997, begin april 1998 en aug 2004 en april 2013, uit het niets is overkomen, waarvan
ik nu nog lichamelijk de gevolgen van merk, omdat er iets gebeurd in mijn
lichaam. Of dat medische oorzaken zijn geweest!!?? Het genoemde was op dat moment wel heel erg angst aanjagend en
vergeet je nooit.
Maar dit laatste (punt 21) heeft ook heel grote invloed gehad
op mijn doen en laten vanaf 1997.
Als afsluiting moet ik maar over de volgende personen het volgende
denken
Dat
ik gelezen heb in Dagelijkse gedachte, 13 juni 2016
Het is gemakkelijk de fouten van anderen te zien
maar moeilijk de eigen fouten te erkennen.
Gerrit en Gerda Keuper:
Dat zij zich eens moeten afvragen of de klok
in hun bovenkamer
niet van slag is en daardoor niet voor 100%
getikt heeft.
Of ze geen last hebben gehad van
verschrikkelijke grootheidswaan.
En dat als voorzitter van het CHMK in De
Heurne en ten tijde van
zijn raadslidmaatschap v.d. voormalige
gemeente Dinxperlo,
je dergelijke functies vervult, dan heb je een
voorbeeldfunctie.
Blijkbaar was het voor jullie in die tijd
acceptabel, christelijk en
normaal om bewust en moedwillig over mij
leugens te vertellen,
te vernederden en zwart te maken, tegenover
mijn broers en
dat
allemaal achter mijn rug om, wat zijn jullie
toch flink geweest.
Wees maar trots op het bovenstaande, daarom
zijn jullie
in mijn ogen wel erg zielige personen.
Bedankt voor al je valse beschuldigingen,
vernederingen en zwart
makerij en
dat jullie ook mijn ouders 1906/07 – 1984/85 vernederd
hebben, zij
konden er niet over praten en ik mag er niet over
praten omdat
diverse personen hier zulke brave jongens zijn.
Dat jullie
je zelf verlaagd hebben tot onder het niveau van je
buurman, die
jullie stuurde. die allergrootste lafaard van
De Heurne
was, zal niemand begrijpen. Helaas
hebben jullie
jezelf in de
nesten gewerkt.
Tegen mijn boer Karel zeg ik het volgende:
Dat jij in
je 83ste levensjaar nog moet leren eerlijk te zijn t.o.v.
je
echtgenote en kinderen, dat is wel erg triest.
Je kunt
trots zijn op je zelf dat je lafaards en leugenaars altijd
rugdekking
hebt gegeven. Ga mij eens vertellen waarom je dat
gedaan hebt,
erg flink van je. Zou ook kunnen zeggen: je hebt je
laten
chanteren.
En je eigen
( jongste ) broer vernederen op basis van leugens
van de
oudste broer en schoonzus en buitenstaanders.
Dat je op 2
juni 2016 op een domme manier door de mand gevallen
bent, toen
ik tegen je zei van:
“Je hebt
geluk gehad dat er in oktober 1995 nog geen digitale
camera’s
waren waarmee je ook korte video’s kon maken, zoals nu
het
geval is, toen zag ik je denken en er
gauw overheen kletsen. van:
Toen kwam je
met de opmerking van, weet je nog de opmerking onze
die onze
buurjongen 38 jaar geleden tegen mij en over me gezegd
heeft, toen
je hem de waarheid onder zijn neus wreef.
Het was een verschrikkelijke
Duitse legertitel uit de oorlog, en dat
was toen
veelzeggend.
Karel
wanneer jij ook datgene, wat vader en moeder ons geleerd
Hebben:
“Nooit
bemoeien met-Nooit commentaar geven-Nooit laten sturen”
had aangehouden, was je ook niet in de
problemen gekomen, zal nu
zeggen,
zoals vroeger vaak kinderen tegen elkaar zeiden: “Eigen schuld,
dikke bult”
Je moet nu
maar op de blaren zitten en de waarheid onder ogen zien,
maar dat wil
je niet. Dat jij jezelf verlaagd hebt tot een zeer
bedenkelijk niveau begrijp ik niet,
wil en zal het ook niet kunnen
begrijpen.
Afgerond 19
maart 2019.
06.06 Aanvullingen voor Gerrit & Gerda
Blijkbaar hebben jullie nog nooit gehoord van integriteit of integer zijn, wanneer je
een vereniging vertegenwoordigt, heb je een voorbeeld functie. Zij, Gerrit & Gerda he bben het CHMK in
ernstige verlegenheid gebracht. En dat is voor de overige bestuursleden en
zangers niet plezierig. Zij, denken dat ze er mee weg komen. Maar ik had ook
een boek kunnen schrijven, niet gedaan, maar wel gepubliceerd onder blogs “
Heurnerbosch 1832-1913”
De overige bestuursleden hebben niet het lef en moed
om naar me toe te komen met hun voorzitter, dan zal ik hem t.o.v. het bestuur
hem keihard aanpakken op grond van normen en waarden die gelden wanneer je
graag openbare functies wil vervullen, en ook wat mijn ouders mijn hebben
geleerd,
Nooit bemoeien met – Nooit commentaar geven – Nooit laten sturen
maar ja, dat zal wel niet gebeuren, want dan zijn ze
opeens verschrikkelijk laf, wel achter mijn rug commentaar hebben en dat is
heel makkelijk.
Wanneer zoiets gebeurd, wat ik heb meegemaakt, dan is
er maar één oplossing, degene die bij je komt onder het mom van…... Dan moet je
meteen enkele keiharde dreunen uitdelen, dan is die persoon, i.d. geval Gerrit
Keuper in één keer genezen, dat kun alleen
doen als je goed ter been bent.
Ooit eens gelezen:
Eerlijkheid duurt het langst,
maar wat is tegenwoordig nog eerlijkheid.
Bovenstaande opmerking is een na denker voor iedereen.
Daarom zeg ik ook, wanneer jezelf graag aangenaam/goed/prettig behandeld
wilt worden, begin dan je medemens ook goed/prettig te behandelen.
Blijkbaar vonden zij G & G dit niet nodig, maar ze krijgen het nu als
een boemerang terug. Echter met een verschil, deze gebeurtenis zal nooit uit de
(hun) geschiedenis verdwijnen. Ze hebben het er zelf na gemaakt.
Waarom deze aanvulling?
Heb een artikel gelezen over de “aller eerste burger v.d. Nieuwe Gemeente
Aalten´ in de Gelderlander, die na zijn pensionering een adviesburo “over integriteit
en integer” zijn zou beginnen in zijn nieuwe woonplaats.
In zijn artikel plaatse hij een opmerking dat het met het integer zijn in
Aalten nogal meeviel. Dat is bij mij in
het verkeerde keelgat geschoten.
Daarom heb ik met de aanvulling duidelijk laten zien, dat zo’n opmerking
wel zeer omstreden is. Kan meer voorbeelden geven, die niet nodig waren
geweest.
20 maart
Vandaag waren er een tweetal opvallende bewegingen van de Barometer, je ziet de standen v.d. 20e.
links en rechts om 9.55 u
links en rechts om 11.10 u
Zomaar een leuke opname gemaakt met een Sony cybershot Dsc W-810, afm. ca 10 x 5 x 2 cm,
gemaakt tijdens een ritje op 28 februari 2019
Op de achtergrond heb je zicht op de Kalverweidendijk
24 maart
Gelezen in Dinxpers Nieuws de 19e maart over "Bezield Erfgoed" over 't Beggelder
Voor een groot gedeelte gaat dat nu ook nog bij extreem hoog water, zoals in 2016 "langs de "Hoonhorstweg. Hier onder een aantal foto's gemaakt in juni.
Op twee plaatsen kun je onder de brug door, wanneer je bij de "Bruggenhutte"de strangwal opgaat en metyeen rechtsaf dan ga je richting Bocholt. Ga je links af dan ga je na een tijdje onder de A-strang riondwee door richting Voorst, Vlak voordat de nieuwe Hoogspanningsleiding overgaat in Eén mast, Duitse leiding, kun je links af langs de grens richting "Regniet". En zo ook naar de groene grens in Voorst.
Op de achtergrond zie je de Strangwal
De Hoonhorstweg richting Voorst, links de "laege weidens" die onder water stonden en rechts waar niets aan de hand was, miosschien was drassiger!?.
De watervolgels vonden blijkbaar de strang te wild af, het water stroomde wel erg hard
Hier onder een mooie van een achterneef van Luumeshuus, de oude weg, die toen geen naam had. De Hoonhorstweg, kwam pas voorbij toen tijdens de ruilverkaveling de weg verhard en verlegd werd, Voor de WO II waren er ook verhalen over de Hoonhorsterbrug over de strang.
Voor de verharding liep deze zandweg tussen Grotenhuis en Ruesink door richting de strang, maar er was een heg tussen het land van Grotenhuis en Ruesink door dat verder door liep naar percelen, waar men alleen op deze manier kon komen en niet via 't Grèsbrôôk.
Dank aan F. ter H, H'veen
Zomaar een foto richting "Dinxperlo
Hieronder een mooie foto van "Reusink i.d. weidens" zoals wij, alle neven en nichten die roots hebben op "Luumeshuus" waar hun moeder is geboren, veel voetstappen hebben liggen, al zal dat voor iedereen verschillend zijn. Doch we hebben er allemaal leuke herinnneringen aan.
In 2014 heb ik van mijn nicht Riek Lammers-Ruesink gehoord, dat ik eind 1944 begin van 1945 een tijdlang daar ben geweest, waarom dat zo geweest is, weet ik niet meer zo goed, had waarschijnlijk te maken met dat moeder toen ziek is geweest.
Begin 50 er jaren ben ik er vaak geweest, toen ze een nieuw huis aan het bouwen waren, daar heb ik leuke herinneringen liggen, helpen met afbreken van het spieker en veel stenen werden weer hergebruikt voor de fundering en binnenmuren.
31 maart
Op zaterdag 30 maart even een tochtje gemaakt van 6 km om Dinxperlo, had op de scooter nog wel mijn winterjas aan kunnen hebben, i.p.v. een voorjaarsjack, was niet winddicht, terwijl bij Sloetjes de temp. mtr 19° aangaaf, d.g.h. om 15.23 u, zie foto.
Zoals je kunt zien zaten er wat wolken voor de zon , en dan wordt het meteen wat minder aangenaam wanneer je stil zit.
mooie voorjaarsbloeier
13 april
Hier onder enkele foto's van een honingssoort dat typisch iets is voor Zeeland, "Zeeuwse Slikkenhoning" Wel zee smaakvol met een heel lichte ziltachtige smaak.
In maart was er een bijeenkomst van de "Vrouwen van Nu"afd. Dinxperlo over de bijen in Nederland door Imkerij Raat uit Zutphen. Zij verkochten ook deze honing.
Onderstaande heb ik ook in mijn blog van 2019 oppgenomen. Het meeste uitgezocht door R.J. Rijks, is voor mij interssant omdat ik daar veel over gehoord door mijn moeder en haar zusters en zwagers, voor mij Ooms en Tantes. Hun namen wil ik niet meer noemen, zij wisten dat er bij de Brüggenhüttte en De Rietstaap heftige gevechten hebben plaats gevonden, waarvan je nu wel kunt zeggen van soldaat tegen soldaat ofwel Geallieerden tegens de Duitsers.
Over Dinxperlo en een witte villa in oorlogstijd
vr 28 apr 2017,
16:54
Met dank aan Rene en Mark Westendorp
Door Iris Jansen
DINXPERLO - Vader René
en zoon Mark Westendorp hebben veel onderzoek gedaan naar de geschiedenis van
Dinxperlo in de Tweede Wereldoorlog. Ook de rol die de witte villa van de
familie Hallen speelde, onderzochten zij.
De statige witte villa
van de familie Hallen aan de Kwikkelstraat 11 werd in oktober 1944 door de
Duitsers gevorderd om als hoofdkwartier van de generale staf te dienen. In deze
villa werden Hitlers plannen deels uitgewerkt om de vanuit Normandië oprukkende
geallieerden te verzwakken en een halt toe te roepen. Het uiterst geheime plan
kreeg de codenaam 'Unternehmen Wacht am Rhein' en was de voorbode van 'Het
Ardennenoffensief'. Oberst Friedrich August Freiherr von der Heydte had de
villa als hoofdkwartier toen hij de opdracht kreeg tot het uitvoeren van
Operatie Stösser.
Aanvankelijk was het
hoofdkwartier ondergebracht in Terborg, maar dit verblijf werd op aanwijzing
van het verzet door de geallieerden gebombardeerd. In Dinxperlo vond men een
nieuw hoofdkwartier: de statig witte villa met rieten kap aan de Kwikkelstraat,
gebouwd door de directeur van de Metaalgaasweverij in Dinxperlo.
Jeannette Hallen, gehuwd met een kleinzoon van de eerste eigenaar van het huis,
vertelt: "Naar verluidt is de nieuw gebouwde villa in 1938 opgeleverd en
is de familie Hallen er in 1939 komen wonen. Echter niet voor lang, want de
villa werd gevorderd door de Duitsers. Het verhaal doet de ronde dat in
1941-1942 Seys Inquart er verbleef, en ongetwijfeld zijn er ook meerdere Duitse
voeten de drempel gepasseerd. Het prachtig wit geschilderde huis werd met
rood-bruine verf gecamoufleerd. Dat heeft er echter niet voor kunnen zorgen dat
het ongeschonden door de oorlogsjaren kwam; een granaatinslag aan de kant van
de serre heeft daar schade aangebracht net zoals in de badkamer. Een flinke
granaatscherf is als erfenis altijd in de serre blijven liggen."
Persoonlijk
contact
René en Mark Westendorp houden zich al enkele jaren intensief met dit stukje
geschiedenis bezig en het is René Westendorp zelfs gelukt om persoonlijk in
contact te komen met Von der Heydte.
"Toen ik eind jaren '80 het boek 'Er op of er onder' las, trok met name
het Aaltense verslag inzake Von der Heydte mijn aandacht. Omdat ik wist dat in
Dinxperlo ook Fallschirmjäger hadden gevochten, was ik nieuwsgierig of deze tot
de groep van Von der Heydte behoorden. Helaas kon ik daar toen nog geen info
over vinden zodat het onderzoek op een laag pitje bleef staan. Op een
militariabeurs kwam ik toevallig in gesprek met iemand die een bijzonder boekje
over Duitse Ridderkruisdragers bij zich had, waarin zelfs de adressen en
telefoonnummers stonden vermeld van de 'ridders', en zo ook van Von der Heydte.
De week er op heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gebeld. Hij heeft toen
de vragen beantwoord die ik naar aanleiding van het boek had. 't Is eigenlijk
een onwerkelijk verhaal, maar echt gebeurd."
Hij vervolgt: "De
Duitse generaals Walter Model, Kurt Student, Gerd von Rundstedt en Alfred
Schlemm waren in de laatste oorlogsjaren ook in de villa gelegerd; belangrijke
generaals die in september '44 ook een rol speelden tijdens Market Garden. Mijn
opa vertelde altijd dat een gebied rondom het huis tot 'Spergebiet' (Verboden
terrein) was verklaard. In het winkelpand van Te Kiefte aan de Grensstraat
zaten de Feldjäger (militaire politie) die het gebied bewaakten en dat waren
geen vriendelijke mannen, volgens mijn opa."
Operatie Market
Garden, het ambitieuze plan van de geallieerden, was op een mislukking
uitgedraaid. Zo wist de Duitse bevelhebber Walther Model in september '44 zijn hoofdkwartier
in Oosterbeek bij Arnhem te ontvluchten om in de Achterhoek en onder andere in
Dinxperlo een veiliger haven te vinden en van daaruit verdere bevelen ten
uitvoer te brengen.
Hitler zag aan het
Westfront nog genoeg kansen om met een groot en succesvol offensief de
geallieerden van hun bevoorradingslijnen af te snijden en ze te vernietigen.
Eigenlijk was het aan het Oostfront een aflopende zaak voor Hitler, al wilde
hij dat nog niet onder ogen zien. Het Rode Leger was het in oktober 1944 bijna gelukt
om Oost-Pruisen te veroveren. Alhoewel de tweede aanvalspoging mislukte, was
het duidelijk dat Hitlers leger in het oosten geen stand meer kon houden. Alle
manschappen en materiaal moest nu in het westen worden ingezet en wel in de
Ardennen, daar waar Hitler in 1940 zijn eerste succes aan het westfront had
geboekt.
Operatie
Stösser
Westendorp: "Voor dit plan was een nieuw regiment parachutisten nodig. Zo
kreeg Oberst Freiherr von der Heydte, op dat moment gelegerd in de Dinxperlose
villa, op 8 december 1944 van generaal Kurt Student het bevel om twaalfhonderd
man, afkomstig van meerdere regimenten, onder zijn commando te brengen in de
Duitse Fallschirmjägerarmee Waffenschule in Aalten. Operatie St?sser moest tot
uitvoer worden gebracht. Daarmee kreeg niet de erste de beste deze opdracht:
Von der Heydte was in juni '44 met zijn Fallschirmjägerregiment in Normandië
actief. In een brief die Freiherr von der Heydte in 1990 stuurde als antwoord
op mijn vragen, schreef hij: 'Dinxperlo ist mir insofern ein Begriff, als dort
der Gefechtstand der Oberbefehlshabers der Deutschen Fallschirmtruppen, der
Generaloberst Kurt Student, lag. Bei der Ardennenoffensive bin ich mit einer
Kampgruppe im Raum von Durbuy gesprungen. Den Befehl bekam ich, wie gesagt in
Dinxperlo'. Met deze persoonlijke woorden is dit verhaal voor mij dus honderd
procent zeker."
Gedoemd
te mislukken
Alles vond plaats in het grootste geheim en Von der Heydte kreeg maar krap een
week de tijd om het nieuwe regiment te vormen. Het plan was dat de Duitse
troepen de Maas zouden oversteken en zo via Luik naar Antwerpen zouden
doorstoten om de haven in te nemen, die voor de bevoorrading van de
geallieerden van groot belang was. Daarbij moesten in het gebied Aken en
Maastricht de Engelse en Amerikaanse troepen van elkaar gescheiden worden om ze
dan vervolgens te kunnen vernietigen. Operatie Stösser had als speciaal doel
alle belangrijke kruispunten in bezit te krijgen om een snelle doorstoot van de
Duitse pantsertroepen mogelijk te maken.
Op 14 december moest het
regiment klaar zijn om te worden ingezet. Helaas waren het niet de beste
parachutisten die werden afgestaan door de regimenten, schrijft Von der Heydte
in zijn memoires, want wie wil er zijn beste mensen kwijt? Zijn nieuwe regiment
bestond uit voornamelijk onervaren manschappen en onervaren piloten die nog
deels in opleiding waren. laat staan dat zij ervaring hadden met nachtelijke
manoeuvres. Ook wist Von der Heydte op dat moment niet eens waar en wanneer de
inzet zou plaatsvinden.
Geen
goed gevoel
"Pas vlak voor de inzet kreeg von der Heydte inzicht in de operatie",
vertelt Westendorp verder. "Zijn parachutistendivisie werd samengevoegd
met het 6e SS Panzerleger, en ze moesten zo vanuit de lucht de weg vrijmaken en
het wegennet bewaken voor de daarop volgende aanval over land. Ze zouden een
dropping uitvoeren in de Ardennen bij Baraque Michel in de Hoge Venen en
gedurende 24 uur lang het belangrijke kruispunt Eupen-Verviers bezetten totdat
versterking kwam. Von der Heydte had - vanaf het begin - geen goed gevoel over
de hele operatie. Ook vanaf het begin was er sprake van tegenslagen en
miscommunicatie. Slecht opgeleide soldaten en te weinig wapens en munitie, er
was geen tijd voor een oefensprong, niet genoeg brandstof voor het vervoer van
de mannen en een zeer verwarde communicatie. De landingsplaats was verplaatst
naar moerassig gebied en bovendien moesten ze na de landing langer standhouden
dan 24 uur."
Fatale
afloop
Op 17 december 05.30 uur werden de mannen onder zeer slechte omstandigheden -
sneeuwstorm, slecht zicht, onervarenheid en navigatiemiddelen die het lieten
afweten - gedropt. Door deze omstandigheden landden de manschappen ver uiteen
en raakten velen zwaar gewond of velen verdronken in de moerassen. De landing
kostte tweehonderd man het leven en maar zo'n kleine tweehonderd kwamen op de
voorziene landingsplek terecht. De rest viel in geallieerde handen of was te
ver afgedwaald.
Von der Heydte
schrijft in zijn brieven: "Veertien uur na onze landing zouden onze
pantsertroepen volgen, maar het wachten was tevergeefs; ook de volgende dag
bereikten ze niet eens het eerste aanvalsdoel. Aangezien wij maar over lichte
wapens beschikten en ter plaatse een soort kat-en-muisspel met de Amerikaanse
troepen voerden, moesten we 20 december constateren dat onze munitievoorraad
verbruikt was. Mij restte niets anders dan het regiment op te heffen, en te
hopen dat de mannen in kleine groepjes de Duitse linies konden bereiken. Zelf
kwam ik op 23 december 's avonds laat aan in Monschau. Dat bevond zich in Amerikaanse
handen. Ik was aan het eind van mijn latijn, zowel lichamelijk als mentaal, en
door honger en een ernstige infectie aan mijn hand zeer verzwakt. Ik kon niets
anders meer doen dan aanbellen bij een huis om mezelf over te geven aan de
Amerikanen. Dat was mijn redding want de infectie bleek later een
bloedvergiftiging te zijn die door het moderne 'wondermiddel' penicilline van
het Amerikaanse leger bestreden kon worden."
Het
einde
Alhoewel Operatie Stösser niet het enige onderdeel van Hitlers grote operatie
aan het Westfront was, en er nog meer aanvallen waren uitgezet, konden de
Duitsers niet op tegen de Amerikaanse troepen.
"Op 8 januari
moest Hitler zich gewonnen geven in de Ardennen. Op 14 januari volgde de
terugtrekking uit het westfront. Aan beide zijden verloren zo'n 90.000 man hun
leven; een zinloze dood. De Russen rolden via de Oostgrens over Oost-Pruisen
heen waarmee de laatste stuiptrekking van het Duitse leger werd ingeluid.
Uitgeput wat betreft manschappen en materiaal betekende dit de ondergang van
Hitler en het definitieve einde van een zinloze oorlog die aan miljoenen mensen
het leven heeft gekost. Een vreemd idee, dat een witte villa in Dinxperlo daar
een rol in heeft gespeeld", concluderen René en Mark Westendorp tenslotte.
Freiherr von der
Heydte, van beroep jurist, werd geboren in 1907 en was van Beierse adel. Hij
overleefde de oorlog en bevond zich tot 1947 in Amerikaans krijgsgevangenschap.
Alhoewel hij aan vele grote veldslagen heeft meegevochten, was hij geen beducht
Nazi. Hij werd in 1949 gerehabiliteerd, ging werken aan de universiteit van
München en wist na de oorlog als professor nog een succesvolle carrière op te
bouwen. Hij stierf in 1994 op 87-jarige leeftijd.
René en Mark
Westendorp zijn nog steeds op zoek naar materiaal betreffende de Duitse
Fallschirmjäger die in Dinxperlo en Aalten gestationeerd waren.
De geschiedenis van Robert Jan Rijks de gevechten Anholt - Regniet - Brüggenhütte en De Rietstap.
Palmzondag 25 maart en een kleine
terugblik maand maart 1945
Op 24 maart werden er meerdere
luchtaanvallen op Dinxperlo en de Heurne uitgevoerd, op het Beggelder en Klein
Breedenbroek stonden er Duitse voertuigen en ander materiaal opgesteld, deze
werden door Typhoons uitgeschakeld. Hierbij sneuvelden tientallen Duitse
militairen, maar ook burgers. Op 25 maart begonnen de eerste artillerie
beschietingen op ons dorp, enkele data luchtaanvallen door de RAF zijn:
24 maart fabrieken en Duitse doelen
25 maart plantsoen in de Heurne en doelen, meer dan zeven Duitse soldaten
sneuvelen.
26 maart fabrieken en Duitse doelen
28 maart Duitse geschutsopstellingen, voertuigen, fabrieken en huizen.
Bij al deze luchtaanvallen kwamen ook
veel burgers om, hier kom ik later op terug.
In de maand maart 1945
waren er verschillende Duitse legeronderdelen in en rondom Dinxperlo
gestationeerd, artillerie en tanks stonden naast boerderijen en in bosgebieden
opgesteld en Dinxperlo werd door een Compagnie bestaande uit SS, Veldjäger,
Fallschirmjäger en Wehrmacht bewaakt. Dit was ook na 23 maart nog zo, uit
enkele Britse en Duitse verslagen kunnen we concluderen dat de situatie in het
dorp op donderdagavond 29 maart om 22.00 hetzelfde was gebleven, dat zowel
Duitse tanks als troepen op dat moment nog zeer actief in de weer waren. De
Britse Luitenant-Kolonel Christophersen van de Sherwood Rangers en zijn
constatering waren vooral gericht op de verkenners die vanaf de Rietstap
richting de spoorlijn (nu Nieuwstraat) trokken en van daaruit hun verslag
deden. Hij gaf het bevel om Dinxperlo op 29 maart tussen 22.00 en 30 maart
01.00 nog eens goed met artillerie te gaan bestoken. Ook dit had een
vernietigend effect op ons dorp, er stond nog amper een muur en alles lag in
puin, maar de Duitsers hadden ondertussen hun wonden gelikt en trokken zich
mondjesmaat terug op de Heurne. Daar werden de troepen gereorganiseerd en werd
er voorbereid op
een volgende slag, 'Tankslag' in de Heurne.
Donderdag 29 maart
1945
De samenstelling van
de Duitse Fallschirmjäger eenheden in onze regio, maart 1945. Dit waren de
troepen die o.a. de aansluiting met de 8e Fallschirmjäger Division die ter
hoogte van Isselburg lagen moesten gaan maken, deze aansluiting is mislukt.
Fallschirmjäger
Regiment 16 - Hauptmann Rolf Müller Januar 1945 - April 1945
Fallschirmjäger-Regiment 18 - Major Rudolf Witzig November 1944 - Mai 1945
Das Fallschirmjäger-Regiment 16 war mit den Restteilen des
Fallschirmjäger-Regiments 17 an der linken Abschnittsseite eingesetzt. Am 24.
März 1945 setzten nach starker Artillerie-Vorbereitung aus dem Raum Grieth
heraus starke US-Verbände über den Rhein und bildeten sofort einen Brückenkopf.
Bis zum Abend stießen US-Verbände bis nach Millingen vor. Daher musste die 6.
Fallschirmjäger-Division in der Nacht zum 25. März ihre Verteidigung in die
Linie Emmerich - Praest - Millingen zurück nehmen. Am 25. März überschritten
auch bei Emmerich starke US-Verbände den Rhein und zwangen die 6.
Fallschirmjäger-Division zum Ausweichen nach Nordosten. Im Verlauf der sich
anschließenden Verzögerungsgefechte riss bei den Kämpfen um Anholt und
Isselburg am 28. März die Verbindung nach links zur 8. Fallschirmjäger-Division
ab. Bis Ende März 1945 wich die Division unter starken Feinddruck über
Dinxperlo bis zur Eisenbahnlinie Doetinchem - Terborg - Varsseveld - Aalten
aus. Nach Aufgabe dieser Stellung ging die Division Anfang April 1945 bis
hinter den Twente-Kanal zwischen Zutphen und Hengelo zurück. In dieser Stellung
von annähernd 40 km Breite wurden der Division Teile von
Fallschirmjäger-Ersatzeinheiten und das Fallschirmjäger-Regiment 37 zugeführt.
Bis Mitte april 1945 konnte die Division britische Übersetzversuche über den
Twente-Kanal vereiteln. Erst durch die Bedrohung der offenen Flanke zwang die
Division am 17. April zur Zurücknahme des linken Flügels in die Linie Holtern -
Heelendoorn. In den darauf folgenden Tagen wurden die Reste der Division nach
mehreren Panzerangriffen über die Linie Zutphen - Voorst - Bussloo - Deventer
in Richtung auf das Issel-Meer abgedrängt. Um den 20. April 1945 bezog die
Division dann neue Verteidigungsstellungen westlich des Apeldoornsch-Kanals
zwischen Hoenderlo, Apeldoorn, Vaassen und wich Anfang Mai 1945 auf die Linie
Amersfort - Nijkerk - Putten aus. In diesem Raum geriet die Division bei
Kriegsende in britische Gefangenschaft.
Hoe ging het verder.
28 en 29 maart 1945. Een barrage aan granaten werden er op Dinxperlo afgevuurd.
Ruim 38000 granaten en rakketten werden er op Dinxperlo, de Heurne en Suderwick
afgevuurd. Achteraf had de leiding van de 51st Highland Divisie spijt gekregen
van deze bombardementen op ons dorp, dit gezien de meeste Duitse soldaten niet
in maar rondom het dorp hun stellingen hadden betrokken.
Voor ik deze aanval op
de bruggen uiteen ga zetten volgt hieronder een passage uit het Regimental boek
Nottinghamshire Yeomanry Sherwood Rangers geschreven door een der Sherwood
Rangers over de Operatie Plunder.
29 maart 1945 Sherwood
Rangers. Verslag, uit The Sherwood Rangers Yeomanry.
"Op de 29e maart voerden de 5th Seaforth Highlanders, ondersteund door
A-Squadron gezamenlijk een nachtelijke operatie ten zuiden van Dinxperlo uit.
De grond was drassig en bezaaid met verraderlijke mijnen. De tanks hadden grote
moeite om tegen de ochtend de infanterie te bereiken. Zij waren net op tijd om
een Duitse tegenaanval af te slaan en om de Kolonel(Sym) en Adjudant van de
Seaforths te redden. A-Squadron trok Dinxperlo binnen en nam een groot aantal
Duitsers gevangen. Op de 27e en 28e hadden wij reeds 50 Duitsers
gevangengenomen. De Luitenants Reed en Hyde hadden een model operatie
uitgevoerd op de hoofdweg naar Anholt en namen daarbij nog eens 60 Duitsers
gevangen zonder zelf verliezen te lijden. Tijdens de gevechten op 29 maart
wordt de leidinggevende "Honey" tank van de verkenners geraakt door
een pantsergranaat. De verkenners werden vervolgens onder vuur genomen door 5
of 6 -20 millimeter mitrailleurs, waarbij de commandant gewond werd. Eén van de
sergeants deed een moedige poging om deze tank, die nog steeds werd beschoten,
te redden. Bij de tweede poging lukte het hem de tank uit de vuurlinie te
krijgen. Op Goede vrijdag 30 maart was een zonnige dag. Voor ons de dag waarop
we Nederland binnentrokken. We waren blij op Nederlands grondgebied te zijn".
Het kan zijn dat toen tijdens het schrijven van dit verslag men zich per abuis
heeft vergist in de datum. Op 30 maart deed er zich n.m. een soortgelijk
voorval voor in de Heurne. Dus voor de bruggen vanuit de richting Anholt werd
op 29 maart 1945 door de Britten een voorverkenning gedaan, waarbij deze
"Honey" Tank door een Duitse tankgranaat werd uitgeschakeld. (In een
boekwerk ‘Fünf vor Null’ staat het verhaal dat identiek is aan dit voorval maar
dat zich weer op 28 maart tijdens een voorverkenning afspeelde waarbij ook een
Honey”Tank werd uitgeschakeld, verwarrend). - Dit soortgelijke voorval
herhaalde zich op vrijdagmiddag 30 maart in de Heurne toen de “Honey” Tank van
Southam werd uitgeschakeld door een Pantserfaust, hier kom ik later op terug.
(In dit verslag van de Sherwood Rangers staat onder meer dat de 5e Seaforths
door de arriverende Britse Tanks op de vroege morgen van 29 maart werden
ontzet).
Oogetuigen waren er
genoeg.
• (*Vallée document,
"die Fallschirmjäger zogen sich über einer noch bestehende Brücke züruck
nach Dinxperlo")!
• (*Erlebnisbericht von ein Fallschirmjáger: Anfang Februar. Unmittelbar nach
unserer Ankunft im Raum Reichswald erhielten wir im Bereitschaftsraum Besuch
aus dem Hauptquartier in Dinxperlo von einem NSFO (Nationalsozialistischer
Frontoffizier), der uns aufklären und auf Vordermann bringen solte
• Fähnrich Peukert, ein sogenannter „Goldfasan“ aus Brieg in Schlesien. Seine
Parole lautete: „Das Vaterland ist bis zum letzten Blutstropfen zu
,verteidigen“und er fand bei uns jungen „Spritzern“, wie man uns nannte, volle
Unterstützung. So, wie es im Lied „Fest steht und treu die Wacht am Rhein).
Wordt vervolgt!
Het blijkt aannemelijk
dat in deze fase van de strijd door de leiding van de Divisie is besloten om
het volgende doel, het dorp Dinxperlo, eerst nog eens met een grote hoeveelheid
artillerievuur te bestoken. Voordat de 154ste Brigade met drie bataljons het
dorp zal binnenvallen.
Erop of Eronder,
Nederkoorn – Misset 1946. In Erop of Eronder (Lit. 7) staat, "vele Duitse
tanks, gesteund door troepjes infanterie, probeerden op donderdag 29 maart den
verderen opmarsch verhinderen, niettegenstaande een zwaar geconcentreerd
granaatvuur van de Engelschen van woensdagavond 21.00 uur tot donderdagmorgen
01.00 uur. Na eenige uren rust heeft een nieuwe beschieting plaats bij het
krieken van den dag. Dit duurt slechts een uur en telkens komen er vuurpauzes.
Waarin men hoopt dat de Duitschers zullen wegtrekken. Maar den geheelen
donderdag ratelen Duitsche tanks langs den Heelweg en door het dorp en hoewel
de geallieerden dien dag toch verder doordringen tot op het Beggelder, blijven
er bij den ingang van het dorp en in de richting van den Terborscheweg nog
Duitse weerstandsnesten. Den geheelen donderdag ligt Dinxperlo onder heftig
artillerievuur... Tegen den avond bereiken onze bevrijders den rand van het
dorp, steeds nader komen hun tanks en voortdurend trekken Duitsche troepen door
het dorp. (J. Remmelink). Op vrijdagmorgen 30 maart (goede vrijdag) schijnen de
Duitschers het dorp te hebben verlaten een aantal tanks houden nog stand en
schieten vanaf den Terboschenweg granaten af. Er werden gaten in de wegen
gehakt waarin door de terugtrekkende troepen mijnen werden gelegd.
De Duitse Tanks.
'Hetzer', 741. Panzerjäger Battallion. Geplaatst onder 1.Fallschirm Armee
Oberkommando (I.Fja) die in de periode van oktober 1944 tot het midden van
maart 1945 (februari '45 vertrok General Schlemm richting Dorsten, Volkssturm
General Langheauser kreeg het bevel, hij vertrok naar het Beggelder met zijn hoofdkwartier)
hun hoofdkwartier in Dinxperlo hadden, het Panzerjäger Battallion - Zweite
Companie een groep van 12 "Hetzer" Tanks werden tijdens de laatste
fase van de gevechten vooral rondom Dinxperlo en Breedenbroek zeer actief
ingezet. Er werden er in totaal twee van deze Duitse tanks uitgeschakeld, een
"Hetzer" Tank werd op de Heelweg uitgeschakeld en een tweede Tank
werd kort na de oorlog naar “Bosgrachten” een klein bosgebied aan de straat
richting Spork overgebracht en daar gesloopt.
Onderzoek Duitse archieven
wijst het volgende uit:
Einsatzwege von Heerestruppen sind in den meißten Fällen nur schwer
nachzuvollziehen, da der überwiegende Teil der KTB nicht mehr existiert und
Informationen mühsam aus Unterlagen übergeordneter Verbände zusammengesucht werden
müssen sofern diese denn den Krieg überstanden haben. Hier grob skizziert der
Einsatzweg der Abteilung ohne Anspruch auf Vollständigkeit:
Sep. 1944 Umgliederung
auf Jagdpz. 38 in Mielau (Ostpreussen).
21./22.9.1944 Beginn Bahntransport aus Mielau in Richtung Westfront.
25.9.1944 Eintreffen am Niederrhein, Unterstellung unter II. Fallsch.K.,
Fallsch.A.O.K. 1. Das Korps ist im Frontabschnitt Materborn (bei Kleve) - St.
Anthonis (bei Boxmeer) südöstlich von Nijmegen eingesetzt.
ca. 25.10.1944
Unterstellung unter LXXXI. A.K., P.A.O.K. 5. Das Korps ist im Frontabschnitt
südöstlich von Aachen eingesetzt.
8./9.11.1944 Unterstellung unter LXXXVI. A.K., Fsch.A.O.K. 1. Das Korps ist im
Frontabschnitt nordwestlich von Venlo eingesetzt.
Nov./Dez. 1944 Nähere Informationen liegen mir nicht vor, anscheinend aber
während der Ardennenoffensive zunächst in Reserve.
ca. 23.12.1944
Unterstellung unter LIII. A.K., A.O.K. 7. Kämpfe südöstlich Bastogne und
Rückzug mit dem Korps bis in den Raum Vianden (westl. Bitburg).
Anf. Feb. 1945 Verlegung in den Raum Goch, zunächst Unterstellung unter LXXXIV.
A.K., Fallsch.A.O.K. 1. Führungsabteilung Dinxperlo.
bis Anfang März 1945 Einsätze am Reichswald und Rückzugskämpfe auf Brückenkopf
Wesel, dabei zeitweise auch der 15. Pz.Gren.Div. und der 116. Pz.Div.
unterstellt.
Ende März anfang April
1945 nach Rheinübergang der Alliierten Rückzugskämpfe im Rahmen des Fsch.A.O.K.
1 Einsätze Linië Isselburg und Dinxperlo Rückzugskämpfe über Holland und durch
Nordwestdeutschland, oftmals dem II. Fallsch.K. und auch dem LXXXVI. A.K.
unterstellt.
Kapitulation
vermutlich irgendwo zwischen Wesermünde (Bremerhaven) und Cuxhaven.
De Duitse Tank die aan
de Heelweg werd uitgeschakeld werd van Nederlands grondgebied naar de overkant
naar Duitsland gesleept, in deze Tank lagen toen vijf verbrande lichamen van de
bemanning. Zij werden in Suderwick in een verzamelgraf bijgezet.
Stel je voor, je voert
een aanval uit op twee bruggen, terwijl je van twee kanten onder vuur wordt
genomen. Een directe barrage van artillerievuur vanaf Britse zijde, dat weer
beantwoord wordt door het Duitse geschut dat rondom Dinxperlo en Aalten
opgesteld staat.
Dan heb je nog
meerdere Duitse Tanks die al schietend heen en weer rijden op de Heelweg –
Bruggendijk en de Terborgseweg – Stenen Düker. Daarnaast voerde de RAF constant
luchtaanvallen uit op doelen in en rondom Dinxperlo vooral op 28 maart. Zij
bestookten doelen met raketten en met machinegeweervuur.
De aanval op de
Bruggen. Vrijdag 29 maart D-Day.
“Intussen was het leven in Anholt erg moeilijk geworden en in de loop van de
nacht had hun Duitse commandant besloten om zich onder bescherming van de
duisternis terug te trekken op een veiliger plek om de Britse voorhoede tegen
te houden en te stoppen. Het leek hem dat de brug over de Aa-Strang precies de
plek was wat hij zocht.
• In een briefverslag
van een Duitse Fallschirmjäger staat het volgenden geschreven, (“Eén-voor-één
verlieten wij onze stellingen in Anholt en huis aan huis werden wij opgepikt en
opgeslokt in een grote groep soldaten die richting Dinxperlo marcheerden. Dit
was onze volgend doel, “).
• (“Wir erhielten den
Rückzugsbefehl über Dinxperlo nach Bocholt /Westfalen zu ziehen. In den frühen
Morgenstunden räumten wir nach kurzen Gefechten in Anholt einen Straßenzug nach
dem anderen. Erstmals rückten die Kanadier nachts vor, sie kannten
offensichtlich unsere Lage besser als wir. Auf dem Weg in Richtung
Dinxperlo/Isselburg, das schon in britischer Hand war, was wir aber nicht
wußten, kamen wir zu einer kleinen Siedlung an der Aa, wo wir an einer
Straßenkreuzung links nach Dinxperlo abbiegen sollten. Dort befanden sich aber
bereits ebenfalls die Engländer, was uns zunächst verborgen blieb. An der
Kreuzung wurden wir von den englischen Posten mit ihrer Parole angerufen, die
wir natürlich nicht kannten. Nachdem wir diesen Anruf nicht erwiderten konnten,
eröffneten sie sofort das Feuer. Wir waren bereits etwa 500 m durch ihre Linien
marschiert, ohne daß sie uns und wir sie bemerkt hatten. Unterdessen hatte
unsere Gruppe mit Oberfeldwebel Stangl den Fluß Aa bereits erreicht und
versuchte, diesen unter der Brücke zu überqueren. Wir erhielten starkes Feuer
und einige, auch Oberfeldwebel Stangl, wurden dabei auch durch Querschläger
verwundet. Nur drei Mann aus unserer Schutzeneinheit, von denen ich einer war,
hatten das andere Ufer der Aa unbeschadet erreicht und konnten in vorhandenen
Schützenlöchern in Deckung gehen. In einem ausgebauten Deckungsloch befand sich
bereits mein Freund Puhany, ein Böhmerwälder. Nach kurzer Zeit folgte noch der
Franke Lutz. So waren wir zu dritt in diesem engen Schützenloch. Unser erst
seit einem Tag bei uns befindliche Kompaniechef, Hauptmann Maischt, ein
Ostpreuße, den ich von meinem ersten direkten Fronteinsatz am 04.12.1944, 8
Tage nach meinem 17. Geburtstag, bei Haalderen (Raum Arnheim) her kannte, wurde
verwundet. Wir waren plötzlich ohne Kommandeur und eingeschlossen. Im beengten
Domizil harrten wir nun der kommenden Dinge. Am anderen Ufer der Aa war ein
heftiger und Blutiger Kampf im Gange. Es kamen auch Panzerfäuste zum Einsatz.
Unser Mitkämpfer Lutz wurde neugierig und schaute nach, was am anderen Ufer
vorging. Durch seinen Leichtsinn erhielt er einen Kopfschuß und wurde
unmittelbar darauf bewußtlos. Der Einschuß erfolgte am rechten Auge, die Kugel trat
unter dem linken Ohr heraus. Wir verbanden ihn notdürftig, so gut es ging, und
harrten weiter aus. Der Widerstand am anderen Ufer wurde nach stunden von
fanatischer kampf immer schwächer und die Engländer rückten nunmehr mit Panzern
an, sodaß unser Stabsarzt Dr. Schuchmann, der einzige Offizier, den unsere
Einheit noch hatte, die Übergabe einleitete”).
Een gesprek dat Dhr.
Vallée uit Anholt in de jaren vijftig van de vorige eeuw voerde met een Duitse
veteraan en in een brief verzonden aan mijn adres omschreef, kwamen er de
volgende feiten boven tafel.
• (De veteraan zei,
“Wij moesten onze stellingen in Dwarsseveld bij Anholt verlaten, en kregen de
opdracht om ons in de richting van Voorst en Dinxperlo terug te gaan trekken.
Ook namen wij op 28 maart 1945 een Russisch geschut mee richting Dinxperlo om
deze weer aan de anderen zijde van de Aa op te gaan stellen. Op 27 maart hadden
de Fallschirm Pioniere de Tulenbrug en Holtforsterbrug over de
Priesterbeek(Aa-Strang) opgeblazen dus was deze route over Dinxperlo voor ons
nog open gehouden”). -
Meer dan tweehonderd
Duitsers in rotten van drie gingen op weg. Tegen het ochtendgloren op 29 maart
was de situatie als volgt, dat de Duitsers in zogenaamde vredesformatie
opmarcheerden richting het Noorden (waarschijnlijk naar het Noord Oosten blijk
nu), ofwel richting de Brüggenhutte, zich niet bewust van het feit dat wij hen
al voor waren gegaan en wij met onze hoofdmacht aan de verkeerde kant van de
rivier zaten, met nog geen tank te zien en met niet meer dan een onbemand
peloton van de A-Compagnie en een sectie bemanningsleden van de carriers zonder
hun voertuigen. Het peloton van de A-Compagnie werden overrompeld. Sergeant en
verbindingsman McAllen loste het eerste schot voor de staf-compagnie. Hij keek
op vanuit zijn schuilplaats en zag een grote groep soldaten over de kruin van
de weg marcheren bijna over hem heen en hij liet zijn machinegeweer de vrije
loop. De Duitsers vlogen uiteen en begonnen zich over het gehele gebied te
verspreiden.
De stafcompagnie stond ineens voor een man-tegen-man gevecht. Ze waren gelegerd
in en rondom twee rijen huizen aan een weggetje (tegenover Hotel-Restaurant
Brüggenhutte).
Het waren moderne
huizen van twee verdiepingen, twee aan twee gebouwd, stevig gebouwd met diepe
kelders. Verbindingsmensen, koeriers, schrijvers, scherpschutters en verkenners
bemanden de ramen op de begane grond en de loopgraven en stellingen rondom: De
commandopost was in een kelder. Steeds meer Duitsers kwamen de weg af en er
ontwikkelden zich man-tegen-man gevechten. Een huis ging totaal in vlammen op.
Hughie McLeod schoot met zijn machinegeweer om de hoek van de voordeur en toen
ik het gangraam in het portaal bereikte en de Duitsers tussen de gebouwen in op
minder dan 90 meter afstand heen en weer zag rennen begon ik ook te schieten.
Het portaal was vol met grijze rook, dit gemengd met vonken, de deur vloog uit
zijn hengsels en ik lag tegen een muur gedrukt. Hughie lag kreunend bij de
kapotte deur. Het is gek maar ik herinner mij helemaal geen knallen, alleen maar
rook en vonken, Het was een bazooka, Hughie was stervende! Maar ik wist niet
meer dat ik hem naar beneden heb gezeuld. Daar lagen nog vier gewonden. Ik ging
terug naar boven, aan de trap richtte een Duitser zijn geweer op mij, terwijl
hij de kelder in schreeuwde. Tja, wat konden wij nu nog doen? Wij hoorden nog
meer Duisters buiten bezig de aarde en de zandzakken voor de kelderramen weg te
halen. Wij waren hulpeloos, één granaat zou voor ons allen het einde betekenen.
Dus gingen de handen omhoog… Wij gaven ons over. De Kolonel en het overige deel
van de staf-compagnie werd afgemarcheerd naar een op korte afstand gelegen
huis. In de andere huizen was de toestand chaotisch. Er stroomden steeds meer
Duitsers toe en aan beide zijden raakte de munitie op. Wij vuurden met
buitgemaakte Duitse machinegeweren en enkele Duitsers gebruikte onze wapens.
Aan beide zijden werden krijgsgevangenen gemaakt, eventueel zou zelfs het
gebied onder water kunnen komen te staan en de sectie carrierbemanning samen
met de verkenners realiseerden zich dat de toestand hopeloos was. Zij
verzamelden hun gewonden, hun gevangenen en enkele burgers en trokken zich
terug in twee kelders.
Ondertussen waren de C
– en de D-Compagnie aan de overkant van de rivier bezig met een nieuwe
uitdaging het hoofd te bieden. Hun commandoposten waren in twee naast elkaar
gelegen kelders van eenzelfde gebouw, 90 meter ten Noorden van de bruggen,
ingericht, dus zij waren in staat om hun gevecht samen te gaan voeren.
Het eerste wat zij
toen te weten kwamen was toen dat Duitse machinegeweren vanuit de
stafcommandopost aan de overkant van de rivier het vuur opende. Onze
Brenn-machinegeweer antwoorde. We konden de Duitsers langs beide kanten van de
eerste brug zien naderen, komend vanuit de huizen waarin de bataljonscommandant
was gevestigd. Om de toestand nog ingewikkelder te gaan maken kwam er een
boodschap van Evans, dat de vijand zich aan het formeren was naast een fabriek
die op zo’n 450 meter afstand van ons lag, dit was toen de oude Duitse
Tapijtfabriek (nu Kämink Houthandel - zagerij). Het leek erop, alsof we
tegelijkertijd vanuit de voorkant en een zijkant zouden worden aangevallen.
Toen kwam de Bataljonsstaf in de lucht: “Wij zijn overvallen… Wij zijn
overvallen…”.
Jock Gardiner en ik
stelden vast, dat als de Duitsers op iets uit waren, het wel de beide bruggen
moesten zijn! Zij waren immers afgesneden van hun kameraden in het noorden en
om weg te komen zouden ze langs ons heen moeten. Dus besloten wij om onze
gezamenlijke commandoposten te gaan versterken. Dat leek ons een goed plan,
want van daaruit kon je de beide bruggen goed overzien en op dit moment konden
de pelotons die in het open veld lagen hun posities beter niet gaan veranderen.
Het gebied was namelijk akelig vlak en er was geen dekking. Met zandzakken en
stenen barricadeerden wij een raam op de eerste verdieping dat direct op de
brug uitzag en wij deden hetzelfde op de begane grond, voor een Bren-
mitrailleurschutter, die hetzelfde gebied kon bestrijken. Er werden wachtposten
geplaatst bij alle beschikbare ramen, in alle mogelijke richtingen en op
hetzelfde moment ging de dagorder uit: “Ze mogen er niet doorkomen”. Het moreel
was geweldig. De jongens waren bereid tot het uiterste te gaan. Toen kwam de
carrierbemanning in de lucht en Majoor Powell, die de gevangen genomen Kolonel
Sym verving, vroeg of wij er klaar voor waren. We antwoorden dat wij ons sterk
voelden en prima. Een schutter die al ruim een halfuur met ons optrok, was
kwaad, omdat hij al zijn kameraden niet kon oproepen om de Duitsers bij de
fabriek plat te schieten (ze liepen steeds heen en weer) maar veroorzaakten
voor ons geen problemen. Toch kwam er met behulp van de
plaatsvervangend-commandant een stuk geschut beschikbaar en dat maakte de
schutter erg gelukkig. Hij schoot er als een wilde op los en telkens als er een
Duitser zijn neus liet zien vuurde hij er een salvo op af. Dat luchtte op. Ook
onze eigen 3-Inch mortierschutters sloten zich bij ons aan en ze schoten het
hele gebied rondom de Bataljons-commandopost aan de overzijde in puin, evenals
de oevers ten westen van de brug. Het verontruste de Duitsers zeer, maar ook
onze eigen jongens die in de buurt van de brug lagen.
We wisten beter dan
wie dan ook waar de vijand zat en we wilden niet worden uitgeschakeld. Dus we
besloten om de 2-Inch mortieren samen te voegen en we gaven een flink aantal
salvo’s af. Jock verzamelde drie mortieren en alle hoog-explosieve bommen die
de D-Compagnie bij zich had en gaf deze aan Donny Sutherland, de D-Compagnies
Sergeant-Majoor. Donny vuurde de heleboel af op de eerste brug. De Duitsers
vlogen alle kanten op.
Een van de secties van
Bert Brockelhurst lag ten noordwesten in een open stuk veld en was niet in
staat om op de Duitsers te vuren. Hij slaagde erin zich onder dekking van een
mortierrookgordijn samen te voegen met twee secties op de oever van de rivier.
Opdat moment probeerden vijf Duitsers om over de eerste brug te komen, maar
twee secties van sergeant Haggerty openden het vuur en ze trokken zich hals
over de kop terug. Minstens drie van hen werden gedood. Kavanagh was het
middelpunt van deze actie, niet tevreden met het vuren vanuit een
schuttersputje, vloog hij naar voren, schietend vanuit de heup en hij dwong de
vijand zich terug te laten trekken naar het rivierbed. Hij ging terug naar zijn
schuttersputje, maar toen de Duitsers het voor een tweede keer probeerden,
wilde ook hij opnieuw een vuursalvo afgeven. Zijn Brenn-machinegeweer weigerde.
Ze troffen hem in zijn hoofd. Maar zij hadden hun les geleerd en probeerden
niet opnieuw over de brug te komen! Ze begonnen hun wonden te likken; het
mitrailleurvuur zwakte steeds verder af. Totdat er alleen nog maar iedere vijf
minuten of zo een eenzaam schot te horen was. De slag was over…
De tanks van de Guards waren nipt op tijd en een verdere Duitse tegenaanval was
verhinderd.
De Britse tanks hebben schoten gelost op de Duitse stellingen, waardoor de
Duitsers eieren voor hun geld kozen en zich massaal overgaven.
Er werden ruim 106
Duitsers gevangengenomen en later nog eens twee groepen van 50 man, rondom de
vier huizen, op de rivierbedding van de twee rivieren en in de rivieren zelf
werden meer dan vijftig dode Duitsers geborgen.
Allastair Borthwick
schreef het volgende, “we begroeven zevenendertig Duitsers alleen al in ons
gebied en de hemel mag weten hoeveel er nog in de rivier of bij het
bataljons-hoofdkwartier lagen”. In een boekverslag van de 5th Seaforth spreekt
men over meer dan vijftig dode Duitse soldaten.
In een ander verslag van L/Corporal H.J. Bagshaw sectie commander staat:
‘All the captured 5th Seaforths were recaptured, but casualties in this
frenzied muddled battle of the AaStrang bridge were 14 KIA and 40 wounded, over
200 prisoners were captured and at least 50 more germans were KIA.
Krantenartikel 14
april 1945, rechts op de foto Sergeant Hughie MacLeod die aan zijn verwondingen
opgelopen tijdens de gevchten rondom de bruggen en overleed te Venray
De Canadezen in actie;
(Hen Bollen. Paul Vroemen)
Het artilleriebombardement op Dinxperlo was erg zwaar, inclusief zogenaamde
vliegende matrassen (een bundel van zestien buizen die tegelijk zoveel raketten
konden afschieten) daarnaast de luchtaanvallen met Typhoons die alles met
raketten bestookten. Dit had een verwoestend effect in het dorp teweeggebracht.
De 1st Black Watch, de 7th Black Watch en de 7th Argyll & Sutherland
Highlanders passeerden om 22.30 uur ’s avonds de Brüggenhutte en namen de
westelijke route over het Beggelder.
Ook de 43WESSEX
Division waren betrokken bij de aanval op bruggen bij Dinxperlo, in een verslag
van de Hampshire & Dorsets blijkt dat zij met tanks deze aanval
ondersteunden, zij trokken deels via het Beggelder en deels over een extra
pontonbrug over de Priesterbeek(AaStrang bij Voorst door naar Sinderen en
Varsseveld.
Britse Tanks moeten
halthouden en wachten op het bevel om verder te kunnen trekken
De tanks moesten
halthouden en mochten eerst rond 06.00 op goede vrijdag 30 maart hun weg volgen
over Dinxperlo naar de Heurne en Aalten. De bruggen voor veertigtonners moest
op 30 maart 05.00 klaar zijn. (Men moet rekening houden met de tijd-referentie
– Engelse tijd en Europese tijd). Aannemelijk is dat dit één uur later is als
in de Britse verslagen werd aangegeven).
Veertien Britse
soldaten sneuvelden bij de bruggen, nu in 2018 kunnen wij daar twee namen meer
aan gaan toevoegen, dus het totaal is nu zestien Britse soldaten die bij de
ingang van Dinxperlo sneuvelden. Het aantal gewonden viel ook hoger uit, het
blijkt nm. dat Duitse enBritse artsen broederlijk naast elkaar in het
noodziekenhuis (toenmalige Marechaussee Kazerne) nu Estinea te Dinxperlo
gewonde soldaten en burgers aan het verzorgen waren.
Wordt vervolgt
Vrijdag 30 maart 1945 het is Goede-vrijdag.
Morgen volgt de proloog.
De aanval op de
Heurne De Heurne en het Tank incident op goede vrijdag 30 maart 1945.
Vroeg in de morgen van 30 maart begon de voorverkenning richting de Heurne,
er waren meerdere routes uitgestippeld en Southam kreeg de opdracht om de
route naar de Heurne te gaan onderzoeken dit met fatale gevolgen… In het
verslag van de 7th Argylls staat; “in de morgen van 30 maart was alles rustig
op af en toe een Duitse artilleriebeschieting na, in de middag kregen wij het
bevel om een vastgelopen tank te gaan ontzetten, behorende tot de Sherwood
Rangers, zij werden door de Duitsers in hun taak gehinderd. Tijdens hun
aankomst werden zij onder vuur genomen door 20MM luchtafweergeschut dat door
de Duitsers horizontaal werd ingezet, vanuit alle hoeken werden de Britse
eenheden bestookt met machinegeweren en mortieren.
De tanks konden niet
direct voldoende dichterbij komen om te helpen vanwege het vijandelijke vuur,
maar uiteindelijk werd het hele gebied flink onder vuur genomen door onze
artillerie en werd er een rookgordijn gelegd. Wij besloten echter te wachten
tot zonsondergang, toen de sectie zich zonder verdere problemen kon
terugtrekken.
Vier soldaten
raakten gewond en één soldaat werd gedood. Onze commandant verloor zijn voet.
Southam zijn hoofd werd eraf geschoten en was opslag dood, bij een ander
incident raakte Trooper Duckworth zwaargewond hij overleed op 31 maart 1945
in het militaire hospitaal te Rees aan zijn verwondingen
Operation 'FORRARD
ON' (30th March 45)
30 March 1945, Good
Friday and a fine spring day, was D-Day for operation 'FORRARD ON', the 30
Corps breakout from the Rhine bridgehead. The Guards Armoured formed the
right Corps wing; they were supported on the left by the 43rd Wessex, with
the 8th Armoured Brigade under command. The 51st Highland Division would
remain in reserve in the Rees - Isselburg - Dinxperlo area and get some days
to rest and refit.
After a long night drive over chaotic roads the Guard Armoured reached the
concentration area in the afternoon of March 29th in the area Weeze - Uedem,
with the head of the division at Marienbaum. In the very early hours of the
30th the Guards moved forward. Crossing the river in darkness over
"London Bridge" the Guards passed through the shattered town of
Rees and moved on along the main road to Isselburg and the Kamps (farmer)
road junction east of Anholt. The bridging operations at Brüggenhütte, which
had been underway since the afternoon of the 29th, had been completed at
03:00 hours. A Class 40 and a Class 9 passage (the restored Rietstapperbrug)
were constructed by the engineers over the Holtwickerbach. The main road to
Dinxperlo was reported clear shortly after, though scattered mines in side
streets were not yet lifted and caused some casualties 7th BW. Private
A.B.(Sandy) McNaught and 2nd. Bn. RUR. Rifleman A. Waller were both killed.
The Guards Armoured
now had a clear run to Dinxperlo and at 05:45 hours the head of the column
started to pass through the 1st Black Watch position in the village.
By 06:30 hours,
according to the 154 Bde War Diary, "the mass of traffic left little
doubt that an Armoured Division was passing through the Bde position";
the time to "crack about the plains of northern Germany chasing the
enemy from pillar to post", as Montgomery had put it in his
instructions, finally had come.
The German effort to
contain the bridgehead had failed and even a most ardent Nazi commander, as
General Meindl, CO of II.FJ Korps, in his postwar study, admitted that
"[once] the fighting began to assume the character of mobile warfare
(Scheisse) everyone of us knew that we had lost the war".
While the Guards
Armoured headed towards the village of Aalten to the northeast of Dinxperlo
on March 30th, an armoured reconnaissance was carried out to the north of
Dinxperlo by the recce platoon of the Sherwood Rangers Yeomanry, under
command of lieutenant Stuart Hill. The platoon had to recce up to the
boundary with the 43rd Wessex Division, which was attacking NE along the axis
Anholt - Sinderen - Varsseveld. Following the main road north out of
Dinxperlo, the light tanks (Honey's ) of Lt. Hill, after about a mile,
reached a road fork just north of the Aalders farmstead.
Here Hill split up
his unit, sending one tank section under Cpl Morris to the NW, in the
direction of Klein-Breedenhoek, and another section under Cpl Slater to the
NE, towards De Heurne. Hill with the rest of his recce troop remained at the
road fork. Soon after both sections had departed, Hill received a radio
message that the tank of Cpl Slater had been ambushed near the
Creamery(Glassfactory) at the southern outskirt of the township of De Heurne.
Hill immediately went down the road to investigate. Cpl Slater's section had
bumped into an enemy strong-point of infantry backed up by three SP-guns and
20-mm AA guns. The leading tank, Cpl. Slater's, had been knocked out by a
Panzerfaust. While the rest of the crew had bailed out of the tank, the
driver was still inside, it was unknown whether he was wounded or killed.
Because of the accurate fire and the close proximity of the enemy it was not
possible to approach the Honey tank nor could the remainder of the
reconnaissance section extricate itself from the battle. Sgt. Pollard made a
daring attempt to rescue the tank under fire; the first time the tow rope
failed to grip; but at the second attempt, aided by a smoke screen, he
managed to get the tank away.
- Report of the 126
(Highland) Field Regiment: 297 Battery; 298 Battery; 490 Battery.
30 March 1945: 0100 - Divisional Transport on Rees - Isselburg road to be
confined to jeeps and ambulances as from 0300 hrs, to allow free passage to
Guards Arm'd Div. On the whole a quiet day except for Mike Tgts, smoke
screens and a Fireplan fired in support of a Coy of A & SH sent out to
extricate and Arm'd Recce Patrol of SRY who had got into difficulties. Three
of their tanks successfully withdrawn.
- End of Report.
The knocked out Honey
tank was next to the creamery, which has been replaced nowadays by the modern
company building on the left side of the road. It was knocked out by a German
with a Panzerfaust who was hiding at the farm to the right. The wooded area
in the right background is where the township of De Heurne is located. Here
German SP's with 20-mm AA guns were active.
A short notice by
the Author:
A company of infantry ('D' Company of the 7th Argylls) and Sherman tanks of
'C' Squadron of the Sherwood Rangers had to come to the rescue. Only by the
evening the tanks and infantry were able to extricate themselves and return
to Dinxperlo. The Argylls during this operation lost one man killed in action
and four men wounded. Among the latter was the Coy CO, Major J.S. Corcoran DSO,
MC, who was severly wounded, losing a foot. One of the Shermans that came to
the rescue was disabled. A burst of 20 mm hit the front of the tank, severely
injuring the co-driver Trooper Ernest Duckworth. Another Sherman was lost,
when the tank, while reversing around the corner of a farm building, fell
backwards into the slurry pit in the farm yard. Though the crew of the tank
escaped unhurt, they later had a very smelly job in retrieving their personal
belongings from the ditched tank. The third Tank was blown-up by an AT mine
left Line Sinderen KIA Lt. Sheehan.
Another vehicle was
Shot-Up at Beggelder the Halftruck 94th Field Regiment got a direct hit from
a German SP killing Groves and Mennell and wounded 5 others. Mingham and
Hopcroft of the 128th Highland Field Regiment both where killed near the two
Bridges.
The tank driver of Cpl Slater's Honey, the young Trooper Sidney H. Southam,
was killed in the ambush at De Heurne, his head was totaly shot of. And
Trooper Duckworth DW at the 31st of March 1945. Southam was laid to rest on
the 31st at the local cemetery of Dinxperlo, where his grave can still be
found, well looked after by the local population. The date of death on the
headstone is incorrect, it should be 30 March 1945.
Now in 2019 after
detailled Research in total 31 British soldiers were KIA or DW at Dinxperlo.
This in the period of 28th to the 2nd of April 1945.
Wat nu volgt zijn de
namen van gesneuvelde Britten met beschrijving die niet op de Bronzen
Plaquette staan vermeld die aan de Dospskerk bevestigd is, wij hopen deze
namen alsnog te kunnen gaan vermelden op een nieuw monument.
Gesneuvelde
geallieerde soldaten 51st HIGHLAND DIVISION die betrokken waren bij de
bevrijding van Dinxperlo
Dinxperlo 29, 30, 31, maart en 1 en 2 april 1945
KIA = Killed In Action. DW = Died of Wounds.
Onderstaande 8 namen zijn niet vermeld
RAC. 94 Field
Regiment. Royal Artillery Corps. The Dorset & Hampshire Yeomanry.
Dinxperlo, zij reden via de Bruggenhutte richting het Beggelder, hun
Halftrack met 25Pounder gun kreeg een voltreffer van een Duitse tankgranaat
in de cabine.
Trevor Walter Groves
was a son of William and Mary Groves. He was married to Winifred Margaret
Groves, of Harringay, Middlesex. He served with 468 battery. He was killed
together with Gunner Mark Linskill Mennel. They were driving in vehicles on
the Beggelderdijk, Dinxerlo, towards Sinderen, The Netherlands. Their vehicle
was hit by a rocket from a (SP) panzerschreck, a German bazooka.
Gunner. Mennell M.L.
30 maart 1945 KIA - AGE 22
Gunner. Groves T.W. 30 maart 1945 KIA - AGE 39
The Nottinghamshire
Yeomanry. Royal Armoured Corps. Nottingham Yeomanry Sherwood Rangers.
Dinxperlo/de Heurne. Raakte zwaargewond tijdens een Tankincident in de
Heurne. Hij werd getroffen door een Duitse 20MM granaat, hij overleed aan
zijn verwondingen in het Militairy Field Hospital te Rees. DOW.
Ernest Duckworth was severely wounded at the 30th of March 1945 at the Heurne
near Dinxperlo(Netherlands). He died at the Militairy Hospital(Scholtenhof)
Rees at the 31st of March 1945.
Trooper. Duckworth
E. 31 maart 1945 DW - AGE 25
12Bn. Kings Royal
Rifle Corps. Tulenstraat/Breedenbroek, zij werden beurtelings door de 51st HD
ingezet, nu op de linkerflank ter ondersteuning van de 43WESSEX Division.
Rifleman. Bolton A.
30 maart 1945 KIA - AGE 22
12th (2nd Battalion The Queen's Westminsters) Battalion. Friday 30th March
1945 - "The 8th Armoured Brigade with under command 4th Somerset Light
Infantry in Kangaroos was loosed on Operation "Forrard On"; though
as usual a break out battle had to be fought which lasted all day. 4th
Somerset Light Infantry advanced on the right axis with 12th Battalion The
King's Royal Rifle Corps on the left both supported by 4th/7th Royal Dragoon
Guards. By evening the outskirts of Varsseveld were reached and 12th
Battalion The King's Royal Rifle Corps on the left were in Silvolde. (The
Sherwood Rangers Yeomanry and 12th Battalion The King's Royal Rifle Corps
were brought up to assist. Twenty-five miles were covered during this day.)
RAC. Royal Armoured
Corps 4th/7th Royal Dragoon Guards
Lieutenant, Sheehan R. M.
323519. 4th/7th Royal Dragoon Guards.
Royal Armoured Corps. 30th March 1945. Age 20. Son of William Joseph and Mary
Bridget Sheehan, of Hoxne, Suffolk. 18. C. 7. Lieutenant. Sheehan R.M.
30 maart 1945. KIA - AGE 20
Extra toevoeging
m.b.t. Lieutenant Sheehan R. M. en Bolton A.
The 8th Armoured Brigade now had four Armoured Regiments, as the
Staffordshire Yeomanry returned under Brigade command after they had
converted to Duplex Drive tanks under the 79th Armoured Division. The Brigade
was to support 51st (Highland) Division in the Rhine crossing.
On 23 March, at 2100
hours, the leading elements of 51st (Highland) Division crossed the Rhine in
assault craft just north of Rees. They were followed by the DD tanks of C
Sqn, Staffordshire Yeomanry. The remainder of the Regiment crossed at first
light and were up with the infantry before any enemy counter-attack could be
launched. On the evening of 24 March the 4/7 DG began to cross, followed in
the next two days by the 13/18 H and the SRY. On 27 March, Brigade HQ, 12th
K.R.R.C. and the Essex Yeomanry made the crossing. For seven days the Brigade
then supported 51st (Highland) Division, 43rd Division and the 9th Canadian
Infantry Brigade, who were involved in fighting within the bridgehead. On 28
March, Ijsselburg was captured and the road from Anholt to Gendringen was in
allied hand.
Op 29 Maart 1945
krijgt de 43e Wessex Divisie opdracht om vanuit het Duitse Anholt een
bruggenhoofd te gaan vormen over het Twente kanaal in Lochem. Deze opdracht
was eigenlijk weggelegd voor de 4th Armoured Canadian Division, maar deze
werden in allerijl weggeroepen om Canadese infanterie te steunen. Men kon
niet wachten op de Canadezen, daar er zo snel mogelijk een bruggenhoofd
gevormd moest worden en men dan gelijk weer door kon stoten naar Duitsland om
zo mogelijk een snel eind aan de oorlog te maken. Inmiddels was de 43e Wessex
Divisie al 72 uur onafgebroken in gevecht en waren zij eigenlijk doodop.
De 129e Brigade
kreeg deze opdracht en deze bestond uit het 4th Bn Somerset Light Infantry,
ondersteund door tanks van de 4/7th Royal Dragoon Guards en het 4th Bn
Wiltshire Regiment, ondersteund door tanks van de Nottingham Sherwood
Rangers. Het 5th Wiltshire Regiment werd achter de hand gehouden in geval het
mis zou gaan en men direct steun nodig zou hebben. De Kings Royal Rifle Corps
trekken in de middag van 30 maart samen op met de Nottingham Sherwood Rangers
Dit was de route naar Silvolde.
On 30 March, the
Brigade moved forward with 4th Somerset Light Infantry in Kangaroo personnel
carriers under command. By evening, the outskirts of Varsseveld were reached
and 12th K.R.R.C. were in Silvolde. The next objective was to seize a
crossing of the Twente Canal at Lochem. At dawn 31 March, a battle took place
at Ruurlo, but the advance continued to Lochem and the Brigade covered
twenty-five miles during the day. The next objective was to capture crossings
south of Delden. The 12th K.R.R.C. advanced towards Delden, and the next day
linked up with the forward troops of 4th Canadian Armoured Division advancing
from their bridge-head over the Twente Canal. The advance continued with the
oblective being Bremen, still over 100 miles distant. The Brigade was next
deployed to support 214th Infantry Brigade with 13/18 H and 129th Infantry
Brigade with 4/7 DG. The SRY were placed in reserve with 130th Infantry
Brigade.
RAC. 128 Highland
Field Regiment. Royal Artillery Corps. Dinxperlo ter hoogte van de tweede
brug(Rietstapperbrug), voltreffer granaat. Slag om de Bruggen ingang
Dinxperlo.
Gunner. Hopcroft W.
29 maart 1945 KIA - AGE 32
Bombardier. Mingham W. 29 maart 1945 KIA - AGE 25
2Bn. Royal Ulster
Rifles. Grens Dinxperlo/Suderwick. Lorry met munitie reed op een Tankmijn.
Driver Waller was opslag dood. Border Dinxperloo/Suderwick. Lorry with small
arms and ammunition exploded while driving on German rigelmine AT. Waller J.
Kia.
Rifleman. Waller J.
01 april 1945 KIA - AGE 30
7th Bn. Black Watch.
Dinxperlo Tankmijn incident Heelweg - Keupenstraat Dinxperlo ter hoogte van
huis Weduwe te Kamp. DOW Bedburg Militairy Field Hospital.
Private. McNaught A.B. 02 april 1945 DW - AGE 18
PTEALEXANDER
BROWNMCNAUGHT1449713702/04/1945DINXPERLOO
In de
vroege ochtend ( 06.55 uur) van 25 maart 1945 stijgen vier Typhoon
jachtbommenwerpers op vanaf vliegveld Laarbrug ( B100) met als doel
"alternative target Dinxperlo A1464" .........boerderij
"Bosmansboer" . Om 07.10 uur verschijnen de vliegtuigen boven de
boerderij en zetten de aanval in, vurend uit hun boordwapens duiken ze op hun
doel af....enkele raketten treffen de boerderij en de daar geparkeerde Duitse
munitiwagens, De gevolgen zijn verschrikkelijk, tientallen Duitse soldaten komen om het leven, onder de slachtoffers
zijn ook Duitse burgers die voor het oorlogsgeweld op de vlucht zijn en een
schuilplaats hebben gevonden op de boerderij. Om 07.30 uur keren de
vliegtuigen terug op de basis in Weeze, in het logboek wordt vermeld dat men
in het doelgebied zware explosies heeft waargenomen.
Vrijdag 30 maart 1945 het is Goede-vrijdag.
Morgen volgt de proloog.
De aanval op de
Heurne De Heurne en het Tank incident op goede vrijdag 30 maart 1945.
Vroeg in de morgen van 30 maart begon de voorverkenning richting de Heurne,
er waren meerdere routes uitgestippeld en Southam kreeg de opdracht om de
route naar de Heurne te gaan onderzoeken dit met fatale gevolgen… In het
verslag van de 7th Argylls staat; “in de morgen van 30 maart was alles rustig
op af en toe een Duitse artilleriebeschieting na, in de middag kregen wij het
bevel om een vastgelopen tank te gaan ontzetten, behorende tot de Sherwood
Rangers, zij werden door de Duitsers in hun taak gehinderd. Tijdens hun
aankomst werden zij onder vuur genomen door 20MM luchtafweergeschut dat door
de Duitsers horizontaal werd ingezet, vanuit alle hoeken werden de Britse
eenheden bestookt met machinegeweren en mortieren.
De tanks konden niet
direct voldoende dichterbij komen om te helpen vanwege het vijandelijke vuur,
maar uiteindelijk werd het hele gebied flink onder vuur genomen door onze
artillerie en werd er een rookgordijn gelegd. Wij besloten echter te wachten
tot zonsondergang, toen de sectie zich zonder verdere problemen kon
terugtrekken.
Vier soldaten
raakten gewond en één soldaat werd gedood. Onze commandant verloor zijn voet.
Southam zijn hoofd werd eraf geschoten en was opslag dood, bij een ander
incident raakte Trooper Duckworth zwaargewond hij overleed op 31 maart 1945
in het militaire hospitaal te Rees aan zijn verwondingen
Operation 'FORRARD
ON' (30th March 45)
30 March 1945, Good
Friday and a fine spring day, was D-Day for operation 'FORRARD ON', the 30
Corps breakout from the Rhine bridgehead. The Guards Armoured formed the
right Corps wing; they were supported on the left by the 43rd Wessex, with
the 8th Armoured Brigade under command. The 51st Highland Division would
remain in reserve in the Rees - Isselburg - Dinxperlo area and get some days
to rest and refit.
After a long night drive over chaotic roads the Guard Armoured reached the
concentration area in the afternoon of March 29th in the area Weeze - Uedem,
with the head of the division at Marienbaum. In the very early hours of the
30th the Guards moved forward. Crossing the river in darkness over
"London Bridge" the Guards passed through the shattered town of
Rees and moved on along the main road to Isselburg and the Kamps (farmer)
road junction east of Anholt. The bridging operations at Brüggenhütte, which
had been underway since the afternoon of the 29th, had been completed at
03:00 hours. A Class 40 and a Class 9 passage (the restored Rietstapperbrug)
were constructed by the engineers over the Holtwickerbach. The main road to
Dinxperlo was reported clear shortly after, though scattered mines in side
streets were not yet lifted and caused some casualties 7th BW. Private
A.B.(Sandy) McNaught and 2nd. Bn. RUR. Rifleman A. Waller were both killed.
The Guards Armoured
now had a clear run to Dinxperlo and at 05:45 hours the head of the column
started to pass through the 1st Black Watch position in the village.
By 06:30 hours,
according to the 154 Bde War Diary, "the mass of traffic left little
doubt that an Armoured Division was passing through the Bde position";
the time to "crack about the plains of northern Germany chasing the
enemy from pillar to post", as Montgomery had put it in his
instructions, finally had come.
The German effort to
contain the bridgehead had failed and even a most ardent Nazi commander, as
General Meindl, CO of II.FJ Korps, in his postwar study, admitted that
"[once] the fighting began to assume the character of mobile warfare
(Scheisse) everyone of us knew that we had lost the war".
While the Guards
Armoured headed towards the village of Aalten to the northeast of Dinxperlo
on March 30th, an armoured reconnaissance was carried out to the north of
Dinxperlo by the recce platoon of the Sherwood Rangers Yeomanry, under
command of lieutenant Stuart Hill. The platoon had to recce up to the
boundary with the 43rd Wessex Division, which was attacking NE along the axis
Anholt - Sinderen - Varsseveld. Following the main road north out of
Dinxperlo, the light tanks (Honey's ) of Lt. Hill, after about a mile,
reached a road fork just north of the Aalders farmstead.
Here Hill split up
his unit, sending one tank section under Cpl Morris to the NW, in the
direction of Klein-Breedenhoek, and another section under Cpl Slater to the
NE, towards De Heurne. Hill with the rest of his recce troop remained at the
road fork. Soon after both sections had departed, Hill received a radio
message that the tank of Cpl Slater had been ambushed near the
Creamery(Glassfactory) at the southern outskirt of the township of De Heurne.
Hill immediately went down the road to investigate. Cpl Slater's section had
bumped into an enemy strong-point of infantry backed up by three SP-guns and
20-mm AA guns. The leading tank, Cpl. Slater's, had been knocked out by a
Panzerfaust. While the rest of the crew had bailed out of the tank, the
driver was still inside, it was unknown whether he was wounded or killed.
Because of the accurate fire and the close proximity of the enemy it was not
possible to approach the Honey tank nor could the remainder of the
reconnaissance section extricate itself from the battle. Sgt. Pollard made a
daring attempt to rescue the tank under fire; the first time the tow rope
failed to grip; but at the second attempt, aided by a smoke screen, he
managed to get the tank away.
- Report of the 126
(Highland) Field Regiment: 297 Battery; 298 Battery; 490 Battery.
30 March 1945: 0100 - Divisional Transport on Rees - Isselburg road to be
confined to jeeps and ambulances as from 0300 hrs, to allow free passage to
Guards Arm'd Div. On the whole a quiet day except for Mike Tgts, smoke
screens and a Fireplan fired in support of a Coy of A & SH sent out to
extricate and Arm'd Recce Patrol of SRY who had got into difficulties. Three
of their tanks successfully withdrawn.
- End of Report.
The knocked out
Honey tank was next to the creamery, which has been replaced nowadays by the
modern company building on the left side of the road. It was knocked out by a
German with a Panzerfaust who was hiding at the farm to the right. The wooded
area in the right background is where the township of De Heurne is located.
Here German SP's with 20-mm AA guns were active.
A short notice by the
Author:
A company of infantry ('D' Company of the 7th Argylls) and Sherman tanks of
'C' Squadron of the Sherwood Rangers had to come to the rescue. Only by the
evening the tanks and infantry were able to extricate themselves and return
to Dinxperlo. The Argylls during this operation lost one man killed in action
and four men wounded. Among the latter was the Coy CO, Major J.S. Corcoran
DSO, MC, who was severly wounded, losing a foot. One of the Shermans that
came to the rescue was disabled. A burst of 20 mm hit the front of the tank,
severely injuring the co-driver Trooper Ernest Duckworth. Another Sherman was
lost, when the tank, while reversing around the corner of a farm building,
fell backwards into the slurry pit in the farm yard. Though the crew of the
tank escaped unhurt, they later had a very smelly job in retrieving their
personal belongings from the ditched tank. The third Tank was blown-up by an
AT mine left Line Sinderen KIA Lt. Sheehan.
Another vehicle was
Shot-Up at Beggelder the Halftruck 94th Field Regiment got a direct hit from
a German SP killing Groves and Mennell and wounded 5 others. Mingham and
Hopcroft of the 128th Highland Field Regiment both where killed near the two
Bridges.
The tank driver of Cpl Slater's Honey, the young Trooper Sidney H. Southam,
was killed in the ambush at De Heurne, his head was totaly shot of. And
Trooper Duckworth DW at the 31st of March 1945. Southam was laid to rest on
the 31st at the local cemetery of Dinxperlo, where his grave can still be
found, well looked after by the local population. The date of death on the
headstone is incorrect, it should be 30 March 1945.
Now in 2019 after
detailled Research in total 31 British soldiers were KIA or DW at Dinxperlo.
This in the period of 28th to the 2nd of April 1945.
Wat nu volgt zijn de
namen van gesneuvelde Britten met beschrijving die niet op de Bronzen
Plaquette staan vermeld die aan de Dospskerk bevestigd is, wij hopen deze
namen alsnog te kunnen gaan vermelden op een nieuw monument.
Gesneuvelde
geallieerde soldaten 51st HIGHLAND DIVISION die betrokken waren bij de
bevrijding van Dinxperlo
Dinxperlo 29, 30, 31, maart en 1 en 2 april 1945
KIA = Killed In Action. DW = Died of Wounds.
Onderstaande 8 namen zijn niet vermeld
RAC. 94 Field
Regiment. Royal Artillery Corps. The Dorset & Hampshire Yeomanry.
Dinxperlo, zij reden via de Bruggenhutte richting het Beggelder, hun
Halftrack met 25Pounder gun kreeg een voltreffer van een Duitse tankgranaat
in de cabine.
Trevor Walter Groves
was a son of William and Mary Groves. He was married to Winifred Margaret
Groves, of Harringay, Middlesex. He served with 468 battery. He was killed
together with Gunner Mark Linskill Mennel. They were driving in vehicles on
the Beggelderdijk, Dinxerlo, towards Sinderen, The Netherlands. Their vehicle
was hit by a rocket from a (SP) panzerschreck, a German bazooka.
Gunner. Mennell M.L.
30 maart 1945 KIA - AGE 22
Gunner. Groves T.W. 30 maart 1945 KIA - AGE 39
The Nottinghamshire
Yeomanry. Royal Armoured Corps. Nottingham Yeomanry Sherwood Rangers.
Dinxperlo/de Heurne. Raakte zwaargewond tijdens een Tankincident in de
Heurne. Hij werd getroffen door een Duitse 20MM granaat, hij overleed aan
zijn verwondingen in het Militairy Field Hospital te Rees. DOW.
Ernest Duckworth was severely wounded at the 30th of March 1945 at the Heurne
near Dinxperlo(Netherlands). He died at the Militairy Hospital(Scholtenhof)
Rees at the 31st of March 1945.
Trooper. Duckworth
E. 31 maart 1945 DW - AGE 25
12Bn. Kings Royal
Rifle Corps. Tulenstraat/Breedenbroek, zij werden beurtelings door de 51st HD
ingezet, nu op de linkerflank ter ondersteuning van de 43WESSEX Division.
Rifleman. Bolton A.
30 maart 1945 KIA - AGE 22
12th (2nd Battalion The Queen's Westminsters) Battalion. Friday 30th March
1945 - "The 8th Armoured Brigade with under command 4th Somerset Light
Infantry in Kangaroos was loosed on Operation "Forrard On"; though
as usual a break out battle had to be fought which lasted all day. 4th
Somerset Light Infantry advanced on the right axis with 12th Battalion The
King's Royal Rifle Corps on the left both supported by 4th/7th Royal Dragoon
Guards. By evening the outskirts of Varsseveld were reached and 12th
Battalion The King's Royal Rifle Corps on the left were in Silvolde. (The
Sherwood Rangers Yeomanry and 12th Battalion The King's Royal Rifle Corps
were brought up to assist. Twenty-five miles were covered during this day.)
RAC. Royal Armoured
Corps 4th/7th Royal Dragoon Guards
Lieutenant, Sheehan R. M.
323519. 4th/7th Royal Dragoon Guards.
Royal Armoured Corps. 30th March 1945. Age 20. Son of William Joseph and Mary
Bridget Sheehan, of Hoxne, Suffolk. 18. C. 7. Lieutenant. Sheehan R.M.
30 maart 1945. KIA - AGE 20
Extra toevoeging
m.b.t. Lieutenant Sheehan R. M. en Bolton A.
The 8th Armoured Brigade now had four Armoured Regiments, as the
Staffordshire Yeomanry returned under Brigade command after they had
converted to Duplex Drive tanks under the 79th Armoured Division. The Brigade
was to support 51st (Highland) Division in the Rhine crossing.
On 23 March, at 2100
hours, the leading elements of 51st (Highland) Division crossed the Rhine in
assault craft just north of Rees. They were followed by the DD tanks of C
Sqn, Staffordshire Yeomanry. The remainder of the Regiment crossed at first
light and were up with the infantry before any enemy counter-attack could be
launched. On the evening of 24 March the 4/7 DG began to cross, followed in
the next two days by the 13/18 H and the SRY. On 27 March, Brigade HQ, 12th
K.R.R.C. and the Essex Yeomanry made the crossing. For seven days the Brigade
then supported 51st (Highland) Division, 43rd Division and the 9th Canadian
Infantry Brigade, who were involved in fighting within the bridgehead. On 28
March, Ijsselburg was captured and the road from Anholt to Gendringen was in
allied hand.
Op 29 Maart 1945
krijgt de 43e Wessex Divisie opdracht om vanuit het Duitse Anholt een
bruggenhoofd te gaan vormen over het Twente kanaal in Lochem. Deze opdracht
was eigenlijk weggelegd voor de 4th Armoured Canadian Division, maar deze werden
in allerijl weggeroepen om Canadese infanterie te steunen. Men kon niet
wachten op de Canadezen, daar er zo snel mogelijk een bruggenhoofd gevormd
moest worden en men dan gelijk weer door kon stoten naar Duitsland om zo
mogelijk een snel eind aan de oorlog te maken. Inmiddels was de 43e Wessex
Divisie al 72 uur onafgebroken in gevecht en waren zij eigenlijk doodop.
De 129e Brigade kreeg deze opdracht en deze bestond uit het 4th Bn
Somerset Light Infantry, ondersteund door tanks van de 4/7th Royal Dragoon
Guards en het 4th Bn Wiltshire Regiment, ondersteund door tanks van de
Nottingham Sherwood Rangers. Het 5th Wiltshire Regiment werd achter de hand
gehouden in geval het mis zou gaan en men direct steun nodig zou hebben. De
Kings Royal Rifle Corps trekken in de middag van 30 maart samen op met de
Nottingham Sherwood Rangers Dit was de route naar Silvolde.
On 30 March, the
Brigade moved forward with 4th Somerset Light Infantry in Kangaroo personnel
carriers under command. By evening, the outskirts of Varsseveld were reached
and 12th K.R.R.C. were in Silvolde. The next objective was to seize a
crossing of the Twente Canal at Lochem. At dawn 31 March, a battle took place
at Ruurlo, but the advance continued to Lochem and the Brigade covered
twenty-five miles during the day. The next objective was to capture crossings
south of Delden. The 12th K.R.R.C. advanced towards Delden, and the next day
linked up with the forward troops of 4th Canadian Armoured Division advancing
from their bridge-head over the Twente Canal. The advance continued with the
oblective being Bremen, still over 100 miles distant. The Brigade was next
deployed to support 214th Infantry Brigade with 13/18 H and 129th Infantry
Brigade with 4/7 DG. The SRY were placed in reserve with 130th Infantry
Brigade.
RAC. 128 Highland
Field Regiment. Royal Artillery Corps. Dinxperlo ter hoogte van de tweede
brug(Rietstapperbrug), voltreffer granaat. Slag om de Bruggen ingang
Dinxperlo.
Gunner. Hopcroft W.
29 maart 1945 KIA - AGE 32
Bombardier. Mingham W. 29 maart 1945 KIA - AGE 25
2Bn. Royal Ulster
Rifles. Grens Dinxperlo/Suderwick. Lorry met munitie reed op een Tankmijn.
Driver Waller was opslag dood. Border Dinxperloo/Suderwick. Lorry with small
arms and ammunition exploded while driving on German rigelmine AT. Waller J.
Kia.
Rifleman. Waller J.
01 april 1945 KIA - AGE 30
7th Bn. Black Watch.
Dinxperlo Tankmijn incident Heelweg - Keupenstraat Dinxperlo ter hoogte van
huis Weduwe te Kamp. DOW Bedburg Militairy Field Hospital.
Private. McNaught A.B. 02 april 1945 DW - AGE 18
PTEALEXANDER
BROWNMCNAUGHT1449713702/04/1945DINXPERLOO
|
30 maart 2019 Theo Boland
zwarte bladzijden
Sinds jaor en dag wördt ’t Nederlandse
Dinxper van ’t Duutse Zoerik escheiden deur een straote, de Haelweg. Now een
tamelek normale drukke straote met dito verkeer met, a’j van oost naor west
gaot, van de Keupenstraote naor de Bruggenhutte, rechts de Dinxpersen en links
de Zoeriksen. De prima samenwerking op allerlei gebied (politie, brandweer,
onderwies, ziekenvervoer, nuum maor op) tussen de twee darpen en tussen de
bewoners blik uut de kwasi officiële plaatsnaamborden a’j onze kontreien
binnenriedt. Gin BREXWICK, maor DINXPERWICK steet daor te laezen. Dat zeg
genog.
Korts stond d’r in Dinxpers Ni-js een artikel aover de ingewikkelde
verstandholding tussen de twee buren kort nao d’n eersten wereldoorlog en vlak
veur d’n tweeden. Interessant, maor wet i-j ook nog dat t’r slimmere tieden
bunt ewest, zwarte bladzijden zogezegd? Ik heb d’r wel ’s een verhaaltjen aover
eschreven. ’t Is in ’t hooghollands, maor dat is in dit geval niet zo slim. ’t
Is ook een betjen lange, maor iederene die alles van de Dinxperse geschiedenis
wil wetten, zol dit eigelek motten laezen. Hier kump ‘t, in dri-j plaatjes
hieronder. Laes ’t maor op ow gemak deur.
Waorumme schrief i-j dit op? Now, um
straks baeter koningsdag en vier en vief mei te können vieren en gedenken is ’t
goed um te wetten dat t’r ook ándere, donkere tieden bunt ewest.
Naoschriften:
1) Wanneer dit Kompas-artikel precies
verschenen is, wet ik niet. Ik denk: zommer/naojaor 1945. In elk geval vlak nao
d’n oorlog. Ik wet ook niet wie de auteur is.
2) Of alles feitelek korrekt en naor waorheid is op-eschreven zo’k niet können
zeggen. Ik denke van wel. De meest brallende passages uut ‘t artikel
(veurbeeldcitaat: ꞌIn géén geval kan geduld worden dat Nederlanders weer met Duitsers
in één straat moeten wonenꞌ) he’k aover-eslagen.
3) De witte villa uut ’t verhaal is waarschijnlijk die van Hallen (now
Kwikkelstraote). Of Von Rundstedt daor zien hoofdkwartier had, wet ik niet.
Mien vader hef mi-j wel ‘s verteld dat generaal Student daor toen zat.
4) D’r stonnen twee foto’s bi-j ‘t artikel. Een foto van de Haelweg in de
winter, en een foto van het gat in de versperring. Het onderschrift bi-j de
tweede foto was: "Kort na Mei 1940 maakten de Duitschers een groot gat in
het hek. Die van “links” organiseerden, als goede zonen van ‘Das Reich’,
uitgebreide plundertochten."
Een beetje spelen met de barometerstanden vanaf 1 - 17 mei,
Bevrijdings van Dinxperlo 29-31 mrt 1945
diverse gegevens
Een indruk van onze Zonnebloem Rijnreis van 22 - 27 april
Het was voor ons een geweldige reis de eerste weer sinds 2010, toen waren we voor het laatst een aantal dagen in Drenthe. Deze hebben we kunnen maken dankzij de vele vrijwillgers die de nodige zorg voor hun rekening namen, anders was dit voor ons niet mogelijk geweest.
We werden uitgezwaaid door Maaike en Richard
Dinsdag 24 april hebben een bezoek gebracht aan Keulen, met een rondleiding door de "Altstadt" en de Dom
Dom in Keulen
Deze wordt druk bezocht door toeristen
fraai drie luik met goud belegd
Je zag vele schitterende versierde glas in loodramen
De Dom van Keulen werd oorspronkelijk gebouwd om
de Relikwieën van de Drie Koningen te huisvesten (zie het stukje geschiedenis
hieronder).
Deze religieuze overblijfselen behoren tot de
belangrijkste in heel het christendom en het zal dus niet als een verrassing
komen dat ze een prominente plaats in de kathedraal innemen. Je vindt ze meteen
achter het hoofdaltaar in een prachtig versierde graftombe in de vorm van een
basiliek. Het is een samenvoeging van de drie sarcofagen die volgens de
overlevering de stoffelijke overschotten van de Drie Koningen bevatten.
Overigens bevinden zich in de gewelven onder de Dom nog veel meer tombes van
bisschoppen, heiligen en zelfs belangrijke staatslieden.
Woensdag 24 april waren we in Rüdesheim en hebben onderweg de beroemde/beruchte? Lorelei gezien.
Wanneer je dezee borden ziet, dan weet je hoever we afzijn waar de Rijn ontspringt.
Hier staat ook het beeld, een foto van het internet is veel duidelijker.
Siegfrieds Mechanische Musikkabinet, dat wij bezocht hebben.
Zij en haar echtgenoot beheren momenteel dit Musikkabinet, en gehuwd met een Fries.
Hier zie een heel klein speeldoosje
Het museum
toont instrumenten die gemaakt zijn van de 18e tot en met 20e eeuw. Het bezit
een collectie van 350 muziekinstrumenten, variërend van kleine speelklokken tot grote concertinstrumenten.[1] Bijzondere stukken in het museum zijn zelfspelende
violen, een orchestrion met de naam Hupfeld Violina
Orchestra en een bioscooporgel van Welte.[2] Het vloeroppervlak bestrijkt 400 m².[2]
Het museum
werd opgericht door Siegfried Wendel. In de jaren zestig deed hij het idee op
tijdens zijn huwelijksreis in Los Angeles. Hij zag toen een huis dat ingericht
was als saloon en volstond met mechanische muziekinstrumenten. Op
basis van zijn indrukken daar, richtte hij op 17 oktober 1969 het eerste museum
voor mechanische muziekinstrumenten van Duitsland op in een ruimte in het
streekmuseum. Naarmate de collectie groeide, volgden enkele verhuizingen totdat
het in de jaren zeventig naar de huidige locatie in het Brömserhof vertrok, een
voormalige ridderzetel in Rüdesheim, op vijftig meter van het toeristische
gebied in de Drosselgasse. Het museum wordt jaarlijks door rond de 90.000
mensen bezocht.[1]
Een
historisch moment, waardoor de collectie landelijk onder de aandacht kwam te
staan, was toen Wendel op uitnodiging van Helmut Schmidt (bondskanselier van 1974 tot 1982)
een optreden met mechanische instrumenten gaf tijdens een tuinfeest in Palais Schaumburg in
de toenmalige hoofdstad Bonn.[1]
Donderdag 25 april
Vandaag hebben wij een bezoek gebracht aan "Fort Ehrenbreitstein" dat hoog in de bergen ligt en bereikbaar via een Kabelbaan.
De afstand is totaal 890 m
In zo'n gondel kunnen 2 rolstoelen
Hier onder een vergezicht op Koblenz, genomen vanaf de omheinde muu nabij het restaurant van "Fort Ehrenbreitstein".
Bovenstaande is ook genomen van zeer grote afstand genomen, de MPS De Zonnebloem is nog herkenbaar.
Hier onder een heel grote luchtfoto van "Fort Ehrenbreitstein"
bron: Wikipedia
Bovenaanzicht fort
Ehrenbreitstein
Het fort Ehrenbreitstein ligt op een 118
m hoge heuvelrug op de rechteroever van de rivier de Rijn. Door de ligging op
de rand van deze heuvelrug, met zeer steile wanden langs het Rijndal, hoefde
slechts het deel van het fort grenzend aan het plateau verdedigd te worden. De
sterkste verdedigingswerken zijn om die reden naar het noorden en oosten
gericht. Hier bevinden zich tot 3 m dikke muren, wallen met kazematten en een 5 m diepe
en 15 tot 25 m brede droge gracht.
Hoewel van buitenaf gezien
afschrikwekkend, maakt het interieur van het fort een tamelijk
"vriendelijke" indruk, vooral rondom de binnenplaats, de Obere
Schlosshof, waar geelgesausde, gestucte gevels in classicistische stijl het beeld
bepalen. De allesbeheersende, drie verdiepingen hoge centraalbouw biedt een
indrukwekkend uitzicht over het Rijn- en Moezeldal. Het fort kon in de 19e eeuw
1200 soldaten herbergen.
Het fort heeft tegenwoordig meerdere
functies. Zo is er een museum (het Landesmuseum Koblenz),
een archiefbewaarplaats, een jeugdherberg en een
restaurant in gevestigd. In het fort is tevens een kunstenaarskolonie gevestigd
met een dertigtal kunstenaars. Ook worden er diverse evenementen georganiseerd,
zoals in 2011 de Bundesgartenschau, bij
welke gelegenheid ook een 890 m lange kabelbaan, de Rheinseilbahn in
gebruik werd genomen. Elke tweede zaterdag van augustus wordt vanaf het fort
een groot vuurwerk afgestoken,
onderdeel van het zomerspektakel Rhein in Flammen.
Vrijdag 26 april
Deze dag was een rondleiding door Düssekdorf met een stadsgids, hier hebben wij niet aan deelgenomen. Zijn op eigenhoutje door enkele winkelstraten gewandeld en gezellig op een
terras koffie gedronken.
Het looppad vanaf de boot naar de kade was een echte hellingbaan, de rolstoelen moesten met 2 personen geduwd worden.
Volop geleg3enheid voor een drankje en/of een hapje
Zo maar ergens in een winkelstraat.
Ook nog gezien tijderens onze korte wandeling in Dusseldorf
De vrijdagmarkt? Of toch elke dag!
Dat was een flinke cappucino
Op weg naar de boot
Weer terug via de hellingbaan en de rolstoel moest afgefremd worden.
Als afsluiting was er op vrijdagavond een "Gala diner"
De tafels waren elke avond feestelijk gedekt
Het Grand Dessert
Het was een keurig verzorgde reis van 22 - 27 april, dankzij de vele vrijwillgers is het voor iedereen een geweldige reis geworden, onze hartelijke dank.
22 mei
De laatste rode kruistocht van afd Dinxperlo en Aalten, wat jaren een gezellige tocht met als afsluiting een heerlijk diner. helaas mogen ze niet meer doen de plaatselijke ouderen, al het geld moet naar Den Haag toe.
De chauffeurs krijgen instructies
Daar gaan we dan op weg naar?
Op de Hamelandroute
nog over een zandweg
Boekenstad Bredevoort
Unicum, 2 bruggen vlak achter elkaar over de Slingebeek en over de Keizersbeek
Mooie camping aanduiding
Zicht op een fraaie boerderij
De seinpaal
De trein Winterswijk - Arnhem
Langs de Duitse kant v.d. grens weer richting Dinxperlo
D
at is ook een mooie omgeving
We zijn weer in Dinxperlo
10 juni
Op deze dag heeft een achterneef van mij die het huis dat mijn grootmoeder B.W. Beernink-Westendorp 1882- 1954 heeft laten bouwen in 1918 na het overlijden van haar echtgenoot H.J. Beernink 1873-1916 en is toen in 1919 met een winkel begonnen.
Omdat het 100 jaar geleden heeft mijn achterneef samen met zijn ouders een openmiddag gehouden waar veel Heurnsen zijn geweest, het was ook een gezellige middag voor iedereen.
Onderstaande luchtfoto heb ik van Fb gehaald, omdat het een mooie overzichtsfoto is van deel van het centrum in De Heurne, waarop de Kerk goed te zien is. Opname vanaf de Spekkendijk richting kerk.
03 september 2019
Op 31 augustus hadden onze jongste dochter en haar vriend ofwel ( C & P ) "Open huis" in Hemmen ( Betuwe ), daar zijn ze de afgelopen zomer gaan wonen. Het is een nostalgisch jaren 30 woningm behorende tot het landgoed Hemmen.
hier onder enkele foto's
Dit was vroeger het politieburo van Hemmen, aan de achterkant zie nog het raampje, waar de tralies nog voor zitten en binnen zit in de deur nog het luikje om te zien hoe het de arrestant verging.
Dit was vroeger een washuisje, is nu tye huur als B & B, de ouderwetse wc zit a.d. linkerkant aangebouwd en moet men met water uit de Linge doorspoelen, met de ouderwetse gierschep, ofwel in het Achterhoeks dialect "un alenschôpper"
Hier zie je de ouderwetse w c
Hier onder enkele foto's gemaakt op het landgoed Hemmen, waar je mooi kunt wandelen.
De ruïnes van het oude kasteel zijn nog aanwezig, wij stonden hier boven op de kelders met prachtige gewelven
Een zeer oude grote holle boom
Landhuis Hemmen dat bij een bombardement in W O II is verwoest.
De laatste bewoner heeft het totale landgoed ondergebracht in een stichting.
17 oktober
Gisteren las ik een mooie opmerking op Fb van A. vanVoorst, die dit hoorde van een ambtenaar die werkte op het ministerie van Landbouw in Den Haag.
Vandaag was ik voor
mijn werk in Den Haag. In de trein waren de boeren ook op weg. Op het perron
kwam ik een collega tegen. We spraken over het protest van de boeren waarbij de
collega ook zijn sympathie betuigde. Een man die naast ons liep, was het er duidelijk
niet mee eens. Hij beet ons toe dat de boeren toch echt de grootste vervuilers
waren en dat we dit 15 jaar geleden al wisten. Wat hem betreft, mochten alle
boeren weg uit Nederland want het leverde nauwelijks iets op. We konden beter
onze energie steken in ICT en daar veel geld mee verdienen zodat we ons voedsel
konden inkopen vanuit het buitenland, zo legde hij ons uit. Het was niet nodig
om in Nederland voedsel te produceren, en zeker niet voor een groot deel van de
wereld. De man vond dat hij recht van spreken had. Want zei hij:
"tenslotte werk ik op het ministerie van Landbouw. Daar weten we dit al
jaren." Op grond van zijn eerste klas trein gebruik, zal hij daar ook een
aardige positie hebben. Ik lokte de man wat verder uit de tent door tegenwerpingen
te maken. Maar het bleek dat hij bleef volharden bij zijn mening: de boeren
zijn de grootste vervuilers en moeten dus verdwijnen. Daarentegen is een
formule 1 baan in een natuurgebied bij Zandvoort 'peanuts.'. Volgens hem was
dan ook niet nodig om daar tegen in protest te komen. Voor de deur van mijn
werkplek namen we afscheid. In de verte hoorde ik de eerste tractoren aankomen.
Als er zelfs zo gedacht wordt door ambtenaren op het ministerie van Landbouw,
dan moeten de boeren zeker doorgaan met hun protesten. Mijn steun hebben ze!
26 oktober 2019
Hier onder een paar fraaie foto's van de warmste 26 oktober, wat nog nog niet zo laat in de herfst is voorgekomen.En dat nog op 16 u i.d. namiddag.
30 november
De stand eind vorige maand, het is interessant hoe de barometer omhoog en weer omlaag gaat.
Is wel leuk om deze een beetje bij te houden.
22 december
Een jeugdherinnering over de oude "Skrabenne"
De
60jr. oude “Skrabenne”.
Wanneer deze oude “skrabenne” eens kon praten, dan zouden er
weleens bijzondere verhalen los kunnen komen. Wie deze gemaakt heeft is niet
bekend, de huidige skrabenne zou ook al weleens ruimschoot over de pensioen
gerechtige leeftijd kunnen zijn. Ik werd overal voor gebruikt door C.B. ter
Horst geboren op het Beggelder in 1907.
Om te beginnen: “Veur et
gebruuk van mi’j wier d’r altjed un olde
schone krante in elegd”.
Een vaste uitdrukking van haar was: efkes de skrabenne
pakken, ik moet een paar kolen van het land halen, of dat dan rode- – spits-
of witte kool was, maakte niet uit.
Maar ook, o ja, moet er maar weer eens een schone krant
inleggen, omdat die er in ligt al weer behoorlijk smerig was geworden. Ach ja
het oog wil ook wat.
Of als er aardappels geschild moesten worden, efkes wat
aardappel in de skrabenne doen om te schillen, werd ook gebruikt bij het
afhalen/afvlieten van sla-, spercie bonen en voor doperwten om deze te doppen.
Degene die een skrabenne vol met doperwten moest doppen
was wel een flinke tijd zoet ermee, soms wel
1 ½ u, maar dan lagen er een flinke bult boven op. (
jeugherinnering ) en was je blij dat je klaar met jet doppen en
deden de vingertoppen wel pijn.
Deze skrabenne werd vanaf 2e helft 1973 ook door
de schoondochter van mijn moeder gebruikt en nog steeds, dat al weer ruim 45 jaar lang, nu doet zij alles
samen met haar echtgenoot, ofwel de taken worden verdeeld.
Wat de volgende generatie met me gaat doen is nog
onzeker. Zou zo maar kunnen dat ik bij “oud vuil” wordt gezet, maar afwachten,
zal deze tijd wel overleven en dan merk ik het vanzelf wel.
Hier nog een foto van een boodschappen, die wij vroeger ook vaak gebruikt hebben en onze verhuizing eind decenber 2012 meegenomen is dochter Maaike, die er nog pompoenen in heeft bewaard en misschien nog wel, al zal hij nu wel tot op de draad versleten zijn.
Deze tassen werden gemaakt van reststukken tapijt door verschillende werknemers, deze kon wel eens van de eind 50 begin 60 er jaren zijn, weet het ook niet meer precies.
Deze is gemaakt door een neef van ons J.G. ter Horst, die jaren gewerkt heeft bij "De Deventer Tapijtfabriek v.h. Maurits Prins"in Dinxperlo.
