Dit jaar begin ik met een schilderij van een zwaan die op het water aan het landen is.
Dit is een gedachtenis aan schoonzuster Els, en niet te vergeten haar echtgenoot Anko, een broer van Anneke, waar we vanaf 1972 altijd prettige kontakten mee hebben onderhouden en samen veel leuke dingen, maar ook mindere gebeurtenissen hebben meegemaakt.
Heerlijke honing van imkerij "De Demme" Kan ik aanbevelen.
31 december 2019
stand 31 januari 2020
t Dieksken
Fiets i-j ook wel ’s deur De Heurne? Dan bu-j zeker
ook wel ’s deur ’t Dieksken ekommen, ’t fraaie fietspad dat van de
Caspersstraote naor de Varsseveldseweg löp. De fietspadenclub ’t Olde
Karrespoor hef dat an-elegd en onderhöldt ‘t.
Bi-j de opening van dit fietspad in 2012 hef Wim van
de Hutte een prachteg gedicht emaakt en veur-edragen. Hieruut kö-j allerhand
wettenswaardegheden vernemmen die met ’t Dieksken te maken hebt. Een deel van
’t schone vers lao’k hieronder volgen. Soms riemt ’t ook nog.
Heel enge was ’t ook in ’t tweedonkern, dan ko’j hier
de plark tegenkommen met ziene lange arme en grote vuuste.
Een viezen leleken keerl met zonnen vierkanten kop vol
puuste.
Advies an de jonge meiden: kom hier niet allene, want
i-j könt um tegenkommen, den groten plark.
Dan was i-j den dommen, want den was gemeen en
alderbastend stark.
Gelukkig is ’t vandage wat vrendeleker as lang
geleden.
In plaats van de boelekeerl en de plark geniet wi-j
now van de röst en de reeën.
Wi-j wet ook nog wie d’r allemaole een stuk grond of
weide bewarken.
Wi-jzelf natuurlek, ’t lag d’r altied kas bi-j, was
niks op an te marken.
Dan ha’j daor acht schaepelszaod van Willem van de
Brussen,
Is later zien vrouw eworden, maor stond toen
zondagsmeddags altied al met dat deerntjen te kussen.
’t Gäönhörsjen weidegrond in bezit van Lankhof,
zoepenbak midden in de weide met een pompe;
de slaegel ging zo zwaor: a’j um los lieten sloeg e ow
veur de kop.
De bak was amper vol of de beeste zoppen um weer leug,
dat was maor een rof.
Sniejans Johan had de weide achteran. Zien opvolger,
een veekoopman in röste, Arie zo heit den man,
boern ook gewoon verdan.
Den hef zien eigen iglo in ’t Dieksken, dut e
mediteren,
naor de vogels luustern en bestudeern.
Veuran liep de pony van Han van Hein.
Han is een hele keerl, maor was vrogger ook heel
klein.
Den pony den d’r now löp is eigenlek van Gerda,
maor Han is dierenverzörger, zo geet dat altied, ja,
ja.
Daor achter waor now die mooie berken bunt eplant,
veur dat stuk grond stond Keizers Grade garant.
Later in de jaoren viefteg heel lang geleden,
toen kwam Keizer Hendrik dat land goed betreden.
Um niet naost de schoene te lopen en een gewonen
Heurnsen te blieven,
liet hie zich gewoon as Hendrik van de Keizer
schrieven.
Haezensweide heitten dit stuk en ‘t hef nog een
verhaal:
In de oorlog wier de Loze ebombardeerd, een heel
kabaal.
Toen kwam d’r ook ene in de Haezensweide terecht,
Aoveral laggen de blindgangers nao zo’n gevecht.
In natten grond zakken ze vaak diepe weg,
Heel langzaam kroept ze weer naor baoven volgens
geleerde uutleg.
Sjonnie van Papa most hier vake ploegen met zienen
22PK Holder.
Wiezen raod an Sjonnie: zet de ploege niet te diepe
want i-j ligt zo met Holder en al in de volgende
polder
of bi-j de buurvrouw op zolder.
’t Laegste stuk was zo ongeveer veur Willem van de
Riete,
Den most vake heuj halen met de liesleerzen an, ’t was
altied driete.
Dan ha’j nog Johan van d’n Apenhorst,
Den vulen zich met die grote eiken een helen vorst.
Johan had nog meer te bieden
en dat was maor mooi makkelek in bolse tieden.
Bi-j d’n Apenhorst hadden ze een dekstation genaamd
“Spring maar achterop”.
Kwam i-j met een bolse koe, ging de deure los en Adamo
zoch ’t hoger op.
Och, ik von ’t toch wel aardig dat Wim van de Laore
mi-j dat allemaol vertellen kon.
Maor now mo’k zelf bedenken hoe ’t allemaol met ’t
Dieksken begon.
Zo’n dikke vief jaor is ’t al weer geleden dat ’t
Heurnse Belang zei: wat bi-j een ander kan, mot bi-j ons ook können.
Daor hadden ze al een paar jaor aover liggen denken en
stönnen.
Ze hebt ’t uut handen egeven en toen ging d’r
zachjesan iets gebeuren,
Een warkgroep bi-j mekare zuken ging vri-j gemakkelek,
hoeven i-j niet ens liggen te leuren.
’t Oog viel geliek al op ’t Dieksken,
Klonk ons in de oorne as een mooi mezieksken.
Maor heel de tied heurn ik maor van: mien Dieksken,
mien Dieksken, en nog maor een kere: mien Dieksken.
En ik as Rayonhoofd maor denken: dat is mién Dieksken.
Maor luu, ’t is now wel dudelek:’t is ons Dieksken.
Maor eerst wi’k nog zeggen: Gefeliciteerd, bedankt en
lao’w genieten van ons aller Dieksken!
Gemaakt deur Wim
v.d.Hutte ( Hengeveld) toen ’t werd vrijgegeven als fietspad.
Met dank aan Theo Boland.
Een aantal foto's die ik al eens gemaakt heb zal ik t.z.t. erbij plaatsen.
Zo maar eens heel wat anders, Uit een in 1975 uitgegeven boekje "Een Schêpel Mankzoad" wil ik het volgende weergeven.
De Vliegenploage
23 december
Beggelder-verhalen
Veur Theo Veerbeek den korts jeureg is ewest
Nog twee Beggelder-verhaaltjes, ’t eerste weer van Johan Veerbeek van d’n
Stulendraejer. Ook weer aover de buren Antoon en Hendrik die mekare nog wel ’s
goedmudeg in de heure zatten.
Een kere dacht Antoon, den net toevalleg een haze had eschotten:
"Hiermet za’k Hendrik ’s te pakken nemmen. Ik zal um wel kriegen!"
Hie streupen d’n haze ’t vel af en stoppen dat vol heuj. D’n opgestopten haze
leggen e bi-j Hendrik achter zien huus in ’t gres. A’j niet baeter wisten zo’j
denken: hier lig een haze in ’t leger!
Een hörtjen later had Hendrik d’n haze in ’t gres zien liggen. Hie grep
zich ’t jachtgeweer en vanuut de achterdeure schot e.
Diene, ik heb um! zei e enthousiast,
den he’k mooi in de slaop verrast!
Now haal ik ‘m op, zei e resoluut,
anders geet de buurman d’r met tussenuut,
Maor manges
kwam daor de buurman langes,
i-j schotten goed, zeg e, dat jô wel,
maor ik heb ’t vleis en i-j hebt ’t vel…
--------
Gradus van ’t Beggelder wol van een Duutsen negotiekeerl, den met de pak
langskwam, een brille kopen. Hie kennen de luu die aover de grindweg redden
niet meer, en hie kon, zei e, de krante niet meer laezen. De marskraemer zetten
um verschillende brillen in alle meugeleke sterktes op de neuze, maor gin ene
beviel. Behalve ene, daor kon e verdraejd goed de krante met laezen. Dizzen nem
ik, zei Gradus, en koch veur twee mark de brille. Pas toen de marskraemer weg
was, merken Gradus, net toen e met de zaddoek de brille wol potsen, dat e
alleen een montuur had ekocht, een brille zonder glazen …
a) Bron: De Graafschapbode, 17 november 1984 en Th.B '20
Het kleinste Kerkje van Nederland met een geschiedenis, hoe dit ontstaan is. Met de fraai gerenoveerde Havezate op de achtergrond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten