2013 Ode aan mijn Moeder en haar verdwenen geboortehuis

Mijn moeder, is geboren op 24 oktober 1907 en overleden op 2 februari 1985 verdient het om in ere te worden gehouden, mede omdat zij een moeilijk en zwaar leven heeft gehad. Haar eigen moeder overleed al in 1927 op 57 jarige leeftijd en haar vader waar ze ook veel voor gezorgd heeft in 1929 op 59 jarige leeftijd. Dat was niet altijd even makkelijk voor haar, ze heeft er nooit veel over verteld. Zij was toen 21 jaar en dan heb je ze nog wel nodig en mis je de ouders erg.

Dan is eigenlijk je ouderlijk huis eigenlijk al voorbij, terwijl je nog niet zelfstandig woont omdat je nog niet getrouwd was. Mijn gevoel zegt nu dat zoiets voor haar wel een gemis is geweest, ze heeft er nooit veel over gezegd, is nu wel jammer, denk wanneer ze thuis kwam, haar broer woonde op het ouderlijk huis in, het wel eens niet zo prettig zou hebben gehad, kennende het karakter van haar broer een beetje stug persoon in de omgang. Dat zou wel eens kunnen komen doordat de vijf zusters altijd schik en plezier met elkaar hadden en hij het gevoel had er niet bij te horen of er niet in mee te kunnen gaan om met hen mee te doen.

Ik begin met de stamboom bij haar Grootvader en Grootmoeder

Johan ter Horst en Grada Hendrika  ten Broeke

                                           1842 - 1903                   1839 - 1910

                                        

                            



                         Staand hun zonen: Karel Lammert - Hermanus - Bernard en Wilhelm

Neem aan dat deze foto gemaakt kan zijn tijdens hun 25 jarig huwelijk

Met Karel Lammert 1869 - 1929, woonachtig op "Drievershuus" ga ik verder, omdat hij de vader van mijn moeder was

Stamboom van de 5 zusters ter Horst v.h. – ’t Beggelder –

 

           Johan ter Horst  -  Grada Hendrika ten Broeke

                  1842  -  1903                                  1839  - 1910

  Karel Lammert   -  Hermanus  -    Bernard   -   Wilhelm

    1869  - 1929                 1872 - 1916         1875  -  1944       1877  -  1916

                                                                                                      ( Eibergen)

     Gehuwd met

     Grada Wilhelmina

     Salemink 1868-1927

        op: 2 - 4 – 1892

Had één zoon - Johan Gerrit  1892 - 1977 en 5 dochters                                     

                           

Hendrika Wilhelmina   -  Johanna Grada W. -  Grada Hendrika W.

        1893-1967                                  1897-1960                         1900-1965

Roepnaam:  Drika                             Anna                                       Grada

Mina Johanna  -  Carolina Berendina

   1904-1969                    1907-1985

      Mina                            Lina

Ze zijn allemaal geboren op “Drievershuus” ook wel “Luumeshuus” genoemd, Vroeger B 68 ( Rietstapperweg 4 )op ‘t Beggelder

Hier boven de 5 zusters op de foto in de 50 er jaren bij de "Dedert" in De Heurne

Hier onder zie je een oude foto van haar huis omstreeks 1912, helaas had zij deze foto niet, maar is  afkomstig van haar zuster Grada, voor mij  één van de vier tantes.

                                            Op deze foto staan  t Anna - Grada en o Johan

                                15 jaar   12 jaar       20 jaar

                                             voor hun ouderlijk huis



 

 

Hier onder een platte grond van het huis zoals gebouwd in 1912 en is in laatste oorlogsdagen



28-31 maart 1945 bij de bevrijding van Dinxperlo flink beschadigd

 

mijn dank aan Geert ter Horst

 

 Hier onder een schets van de gronden rondom "ter Horst van Drievers- ofwel Luumeshuus" omstreeks 1915

 

Opgemaakt door K.L. ter Horst? of samen met zijn Johan?

 

 

 

Met o.a. de beekweide, helmkamp, ezelsweide, peddengat, hietveld en foele maote.

Boven aan de "Bruggendiek" onder aan zijn ouderlijk huis.

 



met dank aan F. ter Horst H'veen 

 







Hier boven een prachtige foto van haar vader en moeder met de twee oudste kinderen Johan en Drika. Deze zal wel door een fotograaf gemaakt zijn. Haar vader was op vele manieren wel een persoon die vooruit keek. De dochters waren dienstbode bij de goede stand Dinxperlo, daar konden ze veel goede ideeën opsteken, het boerenwerk konden ze altijd nog wel leren.

 

 

Deze kreeg via achterneef F. ter Horst, hieruit blijkt dat ze hem wel konden gebruiken in de Gemeente. Uit Graafschapper 4.11.1919

bron: Boek De Heurne-Dinxperlo deel 2 door Ben Maandag

 

 

uit bovenstaande artikelen blijkt wel dat Karel Lammert ter Horst, net als mijn grootvader H.J. Beernink vooruit dacht en niet bleef hangen in zoals het toen was.

 

Mijn moeder was een aantal jaren dienstbode bij Ds. J. Steenhuizen in Dinxperlo en daarvoor nog bij Ds. van J. van Petegem?, omdat ik in haar album een artikel over hem gevonden heb na zijn overlijden. Waarschijnlijk heeft zij toen een lade kast van haar vader meegekregen omdat daar intern was. Met de kast heeft ze tijdens haar huwelijk niets mee gedaan en stond jaren lang op zolder en daar heeft ze veel spullen in bewaard over het huis bouwen en haar uitzet en diverse rekeningen. Hiervan heb ik na haar  overlijden een plakboek gemaakt.

Bijna 100 jaar

Deze lade kast heb ik door goede meubelmaker, André Langenberg, laten opknappen omstreeks 2003, en hij vond een datum in de derde la - 27 jan '19 K L ter Horst, de meeste letters waren onduidelijk, maar ik kon er opmaken dat haar vader deze kast had laten maken en waarschijnlijk gekregen op deze datum. Eigenlijk wel jammer dat ze er nooit iets mee heeft gedaan, nu is deze weer in eer hersteld

Een familie foto t.g.v. hun 25 jarig Huwelijk op 2 april 1917





 Van links naar rechts: t Grada - t Drika - t Mina -  o Karel ter Horst - Lina - o Grada Salemink -  o Johan -  t Anna

 

Ga er van uit dat deze foto gemaakt zou kunnen omdat ze 25 jaar getrouwd waren, misschien heeft ze het ooit eens gezegd aan mijn broers, omdat deze jaren in de voorkamer heeft gehangen van mijn ouderlijk huis.

t Grada - mijn Vader - mijn Moeder - o Evert - t Mina - o Rudolf

Wanneer deze foto gemaakt is, is helaas onbekend, gaan er vanuit ergens in 1928, omdat toen nog geen van hun drieën getrouwd was. Moeder heeft hier nooit iets over gezegd en helaas ook nooit aan mij gevraagd om het erbij te schrijven, jammer, zeker nu je haar geschiedenis een gezicht wilt geven.

Haar vader is het laatste jaar voor zijn overlijden ziek geweest en mijn moeder heeft hem vaak verzorgd. Hij heeft toen veel op bed gelegen, daar heeft ze wel iets over verteld wanneer tante Mina op de koffie was. Dat verzorgen was voor haar niet altijd even makkelijk doordat zijn karakter wegens zijn ziekte was veranderd.

Hierop heeft mijn moeder met een

potlood zijn overlijden 's morgens

om vijf uur opgeschreven

                                                                                                              Lina ter Horst oud 21 jaar

                                                                                                                                       

Denk dat ze aan deze tekst Psalm 56 vers 9 veel steun heeft gehad, deze tekst heb ik gevonden bij zijn overlijdenskaart.

Gij hebt mijn zwerven geteld; leg mijne tranen in uwe flesch; zij niet in uw register. (schrijfwijze 1929) 

Hieronder een kort memoriam in een krant van 1929 over K.L. ter Horst

                      met dank aan F. ter H. Hoogeveen

Bij toeval vond ik de overlijdenskaart van haar Vader dat ze aan de binnenkant de datum had geschreven, toen haar Moeder was overleden in 1927. Omdat het geschreven is met een potlood, is het nogal moeilijk om te lezen.



Moeder overleden 15 April 1927, middags 2 uur. Gezang 273 vers 7. Lina ter Horst oud 19 jaar

Er is nog een Bijbel en Zangbundel in één uitgave  Staten generaal 1917, helaas is deze niet van haar. Ik denk dat er geen heeft gekregen zoals mijn Vader, of ook zelf gekocht. Deze is er nog met de inscriptie:

                  Bertus Marinus Beernink 5 April 1925 

Gezang 273 vers 7    Laat Hem besturen, waken!
                                  't Is wijsheid wat Hij doet.
                                  Zóó zal Hij alles maken,
                                  Dat g'u verwonderen moet,
                                  Als Hij, die alle magt heeft,
                                  Met wonderbaar beleid
                                  Geheel het werk volbragt heeft,
                                  Waarom Gij thans nog schreit.
                                                                                                                                         Schrijfwijze in 1917







    

                                                                       

                                          In dit familiegraf zijn 3 ter Horsten generaties begraven

 

Dit is te vinden op de oude begraafplaats aan het Kerkhofpad in Dinxperlo, gezien vanaf het eerste pad rechtsaf, lig een beetje verscholen achter ander familie graven. Deze struiken bloeiden op het graf.

 

 

 

                                                                                         

Hier onder een mooie opname van de drie jongste zusters ter Horst t Mina - Moeder - t Grada, gemaakt tijdens een uitstapje van levensmiddenbedrijf Beernink in De Heurne in 1962?

Zij steunden elkaar in voor en tegenspoed

Zij hadden allemaal een familie kwaal - een te hoge bloeddruk - Helaas zijn t Grada en T Mina op veel te jonge leeftijd overleden.

 

 

 

Mijn Ooms en Tantes gingen er altijd prat op dat "Het Beggelder" een buurtschap was dat officieel op auto kaarten stond vermeld. Inderdaad op de laatste autokaart die ik gekocht heb stond het er nog op.Uitgave 2011/2012.

 

 

Mooi artikel over Het Beggelder in de Graafschapbode van 1954?

 

 

 

  



Toen zij in het huwelijk traden waren hun beide ouders al overleden. Zij zullen op een huwelijksdag er wel aan gedacht hebben - waren vader en moeder - er nog maar getuige van. Mijn moeder heeft hier nooit iets over verteld en je vroeg er niet na.

 De Trouwfoto van mijn Vader en Moeder

Carolina Berendina huwde op 17-8-1933 met Bertus Marinus Beernink en gingen in - de Bos - wonen, zoals dat in die tijd werd gezegd. Huis nr. C 228a, later werd het Welskerbos 3

Zij hebben daar een huis gebouwd op een stuk grond dat zijn vader ( mijn Grootvader) in 1913 heeft gekocht.

                                                               Hun huis in 1970

Voor haar verdere leven zie  www.oelengoor.nl waar een geschiedenis van haar te lezen is. Daar waren veel droevige, maar ook mooie momenten in hun leven

  

Het meiboomgedicht voor het nieuwe huis van Fam. B.M. Beernink – C.B. Beernink - ter Horst in 1933

Wat een geheisa en geschoor

In dat olde  Oelengoor!

Woar de kikvörschte en pädden

Vrogger op een riethalm redden.

Woar et wild den jager fopten,

In de zompen zich verstopten.

Woar de oelenschreeuw bi’j nacht

Völle angst hef an e’jacht.

Woar uut ’t olde Welskerbosch

Drinken kwam de das en vos.

Woar al ’t olde is verdwenen

Kwammen auto’s vol met steenen.

En zoals dan rechtevoorts

’t Bosch vergeet, as had et koorts.

Wat ons al zoo vaak verrasten

’t Was, of ’t uutde grond kwam basten.

Joa, now is ’t um et gemak

Op een hoar noa onder dak.

En now mot noa olden plicht

Ook een meiboom worden opericht.

Doarbi’j komt dan onze wenschen

Veur ’t verloofde jong paar menschen,

Dat et huus hopt te betrekken

En wi’j wilt er niet met gekken.

De Keerl mot moar niet meerder etten

Da’w straks de dörpels uut mot zetten

De Vrouw mot ’t lengen moar staken

Of mo’w de zolder hooger maken?

Och, misschien hebt de slechte tieden

Ook hier nog eure goeie zieden.

Wi’j wenscht eur wieter in et huus

Moar volle zegen, weinig kruus.

Den Vader, den hier is weg’enommen00

En hier de ongrond hef ontgonnen

Herdenke wi’j ok nog met eene

Den helpt ow hier nog op de beene.

Ook allen, die ow ’t noaste stoan

Wi’j wünscht eur, dat ’t hier good mag goan.

Doar is owleu alles an gelêgen

Wi’j wünscht doarum Gods besten zegen!

Onderstaande foto is gemaakt tijdens de laatste grote familie ter Horsten  bijeenkomst van neven en nichten in september 2007,  ze hebben allemaal een beetje ter Horsten bloed in hun  aderen, doordat hun moeder was geboren op "Drievershuus"

  





Hier onder het allerlaatste van het geboorte huis van mijn moeder, herbouwd in 1953, het vorige huis had flinke oorlogsschade opgelopen eind maart 1945 

Hoe lang staat dit er nog?

 Stond er op 28 februari 2014 niet meer

 

 





Hier een mooie foto van "Drievershuus" in 2003. Helaas is dit huis, gebouwd in 1953, in 2012 afgebroken t.b.v. uitbreiding Industrie terrein in Dinxperlo. Alleen het bordje  - Huis nr 4 - tot 28.2.2014, aan de Rietstapperweg en een klein stukje van de inrit herinnerd er nog aan.

  

 "Mijn dank gaat uit naar Geert & Frank ter Horst en D. Boland-Westendorp voor het beschikbaar stellen van enkele foto's"

  

Iedereen die dit leest zal zich misschien wel afvragen waarom een blog over mijn moeder. Daar heb ik enkele redenen voor omdat ik over haar naam - ter Horst -  enkele minder leuke opmerkingen heb gehoord en zoiets dergelijks heeft ze niet verdiend. Maar ook doordat haar vader mee de tijd meeging. Hier wil ik een voorbeeld van geven. Zijn 5 dochters hebben allemaal gediend - ofwel dienstbode geweest - bij de goede stand van Dinxperlo in die tijd. Zijn instelling was, hier steken goede / andere ideeën op, het boerenwerk kunnen ze altijd nog wel leren.

t Drika    was dienstbode bij Burg. van Kluyve

t Anna       "       "      "      "   Dr. Jenny en fam. Grooters

t Grada     "       "      "      "   Fam. Jaegerink

t Mina       "       "      "      "   Notaris
Mijn Moeder     "      "      "   Ds. J. Steenhhuizen en misschien bij Ds J.W. van Petegem?

Mijn moeder heeft na haar huwelijk nog kontakt gehouden met de echtgenote van Ds. Steenhuizen. Uit een brief van Mevr. Steenhuizen, die ik vond bij spullen na haar overlijden in 1985, bleek dat ze in Friesland moeilijk konden wennen. Ze heeft nog een overlijdens brief gekregen, toen Ds. Steenhuizen was overleden. Wat ik me nog herinneren kan is ze ook naar zijn begrafenis in Oosthem (Friesland) geweest.

Hier boven een mooie foto van Ds. en Mevr. Steenhuizen in de pastorietuin

Helaas heeft zij een moeilijk en zwaar leven gehad, waarschijnlijk lag het begin ervan daar al wel een beetje omdat haar Vader en Moeder jong zijn overleden, ze heeft er nooit over verteld.

 

Hieronder volgt nog een belangrijke aanvulling naar aanleiding van een pasfoto die ik vond in het foto album van mijn Moeder, die opvallend naast de foto van haar Grootouders, Johan ter Horst en Grada Hendrika ten Broeke, zat.

 Dit zou wel eens haar over-Grootvader Lammert ter Horst 25-11.1792 / 02-08-1855 kunnen zijn, Het blijft natuurlijk gissen, maar het zou zo maar waar kunnen zijn? Hij is geboren op “Dersenhuus” in De Heurne en zijn beroep was dakdekker.

Hij is de stamvader van de ter Horsten met voetstappen op Het Beggelder



    

Op de achterkant van zijn pasfoto stond deze stempel, dat zou misschien wel te maken kunnen met zijn beroep, een speciale toestemming om over de grens te mogen werken?!  Of omdat ze vlak aan de grens woonden?

Hij huwde op 27-12-1834 met Wilhelmina Luimes, geb. 23-4-1816, toen was zij 18 jaar!

en de bruidegom 42 jaar!

Hij trouwde in bij Luimes op “Drievershuus”. Hier is ook waarschijnlijk de naam “Luumeshuus” ontstaan.

Hun zoon Johan werd geboren op 6-9-1842 overleden 29-12-1903. De Grootvader van mijn Moeder 1907-1985.

Hij, Lammert ter Horst, had toen al de leeftijd van 50 jaar, 5 jaar later is er nog een zusje geboren, Berendina 20-10-1847, die gehuwd is in Bocholt.

 Er blijft dan een vraag over waar komt de voornaam Lammert vandaan? Komt maar 2 x voor in de stamboom van de ter Horsten, die als oorspronkelijk stamhuis = De Hörste = in De Heurne hebben. ( wordt ook wel 't Hörsterken genoemd).

Hier onder een mooie foto van het Stamhuis van de ter Horsten van 't Beggelder, Anno 2004, waar het allemaal begonnen ca. 1750 - 1800

`

                                                            Met dank aan Frank ter Horst

 In 1959 na het onverwachte overlijden van Johanna Wilhelmina - Vriesen, de echtgenote van neef Karel ter Horst, heeft zij nog een tijdlang zorg besteed aan zijn zoon Ernst, die zijn moeder plotseling moest missen.  En daar heeft ze ook heel wat mee gekregen hoe mijn Oom Johan niet altijd even prettig was voor zijn kleinzoon. Volgens hem zou het wel goed zijn dat Ernst een degelijke opvoeding zou krijgen, was in die tijd heel normaal voor onze generatie. Helaas had de broer van mijn moeder niet in de gaten, dat zoiets niet op zijn manier zoals hem  voor ogen stond, niet kon. En ook niet goed is voor een 8 jarig kind, dat opeens wees is geworden. Al zal zijn bedoeling wel goed geweest zijn en beste met hem voor hebben. Ernst kon mijn moeder soms met droevige ogen aankijken en dat was voor haar ook niet prettig, en voelde wel met hem mee. Ik kan  Ernst wel begrijpen om dat het in mijn jeugd ook altijd niet even prettig was door trieste omstandigheden waar mijn ouders mee te maken hebben gehad en die ik toen ook niet begreep. Bij haar was het, je moet iets waar je niet zo dol op bent of kent ook proeven, dat hoorde er volgens haar ook bij een opvoeding in mijn jeugdtijd ook in de 50er jaren Zij bracht zoiets op een prettige manier en dat is een heel andere manier van overbrengen, dan hij heeft meegemaakt door trieste omstandigheden. Je moet een kind niet iets opdringen op die leeftijd, hooguit zeggen, wij moesten van onze ouders ook alles proeven. Al doende leert men verschillende smaken kennen en dat is helemaal niet erg, word je groot van.

 

Hier wil ik ook de eerste echtgenote van Karel ter Horst in herinnering houden, zij is onverwachts op 28 jarige leeftijd overleden, door een samenloop van trieste omstandigheden. Zij mag ook niet vergeten worden. 

  

Zij heeft ook geen makkelijke tienertijd gehad, toen zij in de fout was gegaan begin 50 er jaren, is ze door haar moeder ook min of meer in de steek gelaten. ( De Grootmoeder van Ernst ). Zij had toen zeker haar steun nodig, maar volgens haar moeder was het een schande voor de familie, wat haar overkomen was. Zoiets kwam 100 jaar geleden ook al voor. De naam Vriesen was waarschijnlijk belangrijker voor haar, dan dat ze er moest zijn voor haar dochter.

Dinxperlo 28 februari / 18 april 2014

Heurnerbosch 1832-1913

Met extra info van F. ter Horst H'veen

Hier nog een mooi overzicht waar op 't Beggelder "Drievers-  ofwel Luumeshuus" eens gestaan heeft. Helaas sinds 2012 vergane glorie, jammer.

                                                                               

      bron: F. ter Horst H'veen



2013 Het Grote Onbegrip

 

Het Grote Onbegrip

Het is voor mij onbegrijpelijk dat je tegen een groot onbegrip aan loopt wanneer je probeert duidelijk te maken het geen je allemaal al hebt meegemaakt, wat dat in je leven kan gaan betekenen. Ze kunnen of willen misschien niet begrijpen dat wat ik allemaal heb mee gemaakt in mijn leven op een gegeven ogenblik als een rode draad op je verdere levens pad gaat mee lopen, na weer een, de zoveelste, ernstige gebeurtenis. Ik heb getracht om me er zoveel mogelijk tegen te verzetten, maar wanneer je zulke mentale dreunen krijgt als in 2012 dan gebeurt er iets in je lichaam en dat is voor een buitenstaander moeilijk of helemaal niet te begrijpen. En het houdt een keer op ofwel het wordt dan heel moeilijk om je er tegen blijven te verzetten.

 Over wat ik dit jaar in april weer heb meegemaakt, wens ik niemand toe. Wakker worden vanuit een diepe, coma achtige slaap en in een flits kwamen alle narigheden voorbij die ik had meegemaakt en voelde me weer wegglijden, net als in oktober 1997 en was angst aanjagend en heel luguber. En zoiets is me vier keer overkomen, het is eigenlijk niet te beschrijven. Je zit dan ook nog een paar dagen niet lekker in je vel, a.h.w. een vorm van napijn in je hoofd. Meer dan een hoofdpijn, maar net geen migraine, is moeilijk te omschrijven.

 Je weet waarom je de handicap hebt en alleen dat al gaat als een draad door je leven heen, zeker omdat familieleden het wel wisten, maar mijn broers ook niet en ik pas vanaf 1961 en je hoort in 2011 het weer een keer. Ik heb er nooit eerder over gesproken doordat een aantal wetenswaardigheden ontbraken en de zekerheid. Dan speelt ook mee dat ik in begin negentig jaren te maken heb gekregen met leugens door voormalige buren, eigenlijk -buitenstaanders – en helaas ook door je eigen broers Henk en Karel. En je wordt beschuldigd door hun wat ze niet waar kunnen maken en je op een verschrikkelijke manier vernederen, gaat dan ook een rol spelen. Ze ( mijn broers ) laten je dan ook twee jaar links liggen. Maar ook dat je in oktober 1997 opeens gevoel krijgt terwijl je rustig in je stoel dat het binnenste van je lichaam uit de stoel glijdt in een koker, terwijl je niets kunt doen en eigenlijk niet precies hoe lang het geduurd heeft 30 – 45 – 60 seconden? Wat dat geweest is kan niemand verklaren maar het heeft wel invloed gehad in mijn verdere leven en als je elke dag aan wordt herinnerd, is niet leuk meer.

Wanneer mensen het niet kunnen of willen begrijpen kan ik me wel voorstellen. Als ze niet weten wat te zeggen, zeg dan niets. Maar geef dan ook geen commentaar in de geest van dat is geweest en moet je vergeten. Maar dat gaat niet altijd op, voor de één wel en een ander niet. En ze kunnen ook niet begrijpen, dat wat je hebt meegemaakt, mogelijk een deel van je leven kan blijven, of je wilt of niet. Of een opmerking in de trant van, je moet zorgen dat je geen ongenoegen / …..  krijgt met je broers. Zoiets slaat nergens op, daarmee laten ze merken dat je maar moet accepteren dat ze misbruiken maken of hebben gemaakt van je situatie waarin je zit. Eigenlijk wordt van mij verwacht te doen alsof er nooit iets gebeurd is. Ongevraagd commentaar geven is niet moeilijk, maar daarmee kun je iemand diep raken om maar niet te zeggen kwetsen. Zou het nog zwaarder kunnen zeggen, dat doe ik maar niet.

 

Het is eigenlijk te gek voor woorden dat je een gerechtelijke procedure moet beginnen om alleen maar - gelijkwaardigheid – , niet meer of minder, af te dwingen van een aantal personen, waar onder je eigen broers. In principe zijn hier geen woorden voor, dat zoiets nodig is, helaas wel, maar heeft geen  enkele zin.

Wanneer je zoiets zou doen, dan krijg je het volgende, ze komen niet, komen ze wel, dan zwijgen ze of zeggen Ja Maar, we weten niet meer wat we gedaan hebben en dat is heel makkelijk, onttrekken aan de verantwoordelijkheid, dan ben je wel een verschrikkelijke lafaard volgens normen en waarden. Of wel, ze leggen de verantwoordelijkheid buiten zich zelf zoals zo mooi beschreven in het boek “Ja Maar”.

Het is voor niemand te bevatten wat het allemaal betekend voor iemand die weet waarom hij een handicap heeft en helaas het is niet zomaar een handicap, omdat bekend is hoe deze is ontstaan en daardoor een trieste geschiedenis blijft. Dat er  4 operaties nodig zijn geweest om aan het lopen te komen en te blijven, maar ook dat ze allemaal nooit 100% hebben gebracht waarop werd gehoopt.

Dat je met doorzettingsvermogen en wilskracht bijna 54 jaar redelijk en pijnvrij hebt kunnen lopen na de operaties van 1958 en in de negentigerjaren toen ik een controle bezoek bracht aan een Revalidatie arts Dr. A.H. Schaars inzake beenbeugels en schoenen, ging het langzaam aan minder worden, de spieren gaven wel irritaties door overbelasting, gelukkig zonder veel pijn. Op zijn verzoek heb ik toen foto’s laten omdat hij wel eens wou weten hoe het er voor stond met mijn knieën, heupen en rug. Deze zijn door hem i.o.m. Orthopeed van Herwijnen bekeken en je krijgt dan te horen dat alles even slecht is.

Te gelijker tijd krijg je dan ook nog te maken met misbruik van mijn situatie en pure zwartmakerij door enkele personen. In die tijd beginnen ook nog de spieren overbelast te raken en worden pijnlijk, weer aanpassen en je merkt dat langzaam weer achteruit gaat. Al deze zaken zijn verschrikkelijk mentale dreunen, die een rol gaan spelen omdat daarnaast ook nog veel gebeurd is, waar niemand invloed op heeft gehad en dat gaat dan ook meespelen.

Ik heb me er jaren redelijk tegen kunnen verzetten, maar op een gegeven ogenblik knapt er iets in het lichaam waardoor je lichamelijk, maar ook mentaal verschrikkelijk moe van geworden bent. Zoiets is niet te verwerken of je wilt of niet. Het ergste is dan ook nog je mag er niet over praten, daarom onderstaande tekst, gelezen in het boek “Ja Maar ”.

 

Over het gebeurde door een aantal personen, ben ik maar opgehouden te denken in termen als “Verwerken of accepteren”. Het is te groot en te absurd voor woorden.

 

Heurnerbosch1832-1913


Levenswijsheid van mijn ouders:

Nooit bemoeien met andermans zaken, want dan klopt er iets niet
Nooit commentaar leveren, omdat je niet weet hoe de vork in de steel zit
Laat je nooit sturen, dan verlaag je zelf tot het allerlaagste





Maar ook het volgende: 

Wanneer er iemand mocht zijn die denkt dat ik t.o.v. hem in de fout zou zijn gegaan. Dan moet hij het lef hebben mij dat persoonlijk te zeggen en niet via een derde persoon, dan ben je laf.

Er is nog nooit iemand naar me toe gekomen die vindt dat het wel zo zijn geweest. Klagen tegen mijn broer, was makkelijker! Hij heeft zich verlaagt tot een bedenkelijk niveau.

 

 Enkele uitspraken gedaan door een Juridisch Loket:

 Dit is het smerigste dat we ooit gehoord hebben, kunnen en willen we niet begrijpen.

 Zie dat je hem in handen krijgt en sla ‘m met de stok in de nek, die heb je al bij je.

 Dit laatste mag je allen maar denken en niet doen, hooguit snoeihard aanpakken onder vier ogen

Maar ook: "Je zult nooit een eerlijke kans krijgen om jouw verhaal te vertellen, omdat . . . . . . . . . . . ."


 

Iedereen vergeet dat ik in mijn leven al een flink wat bagage meedraag, of je wilt of niet, dat is eerder meer dan minder geworden.

 

Heurnerbosch1832-1913